ایلنا نوشت: یک نماینده پیشین مجلس شورای اسلامی تاکید کرد که آموزش و پرورش آنقدر نیرو در بدنه خودش دارد که برای وزارت‌خانه معرفی کند و نیاز نباشد از جای دیگری وزیر برای این وزارت خانه معرفی کنیم.

میرحمایت میرزاده،درباره معرفی وزیر آموزش و پرورش از سوی رئیس‌جمهور به مجلس شورای اسلامی و انتقاداتی که نسبت به معرفی افراد وجود دارد مگردر بدنه این وزارت خانه فردی در سطح وزارت وجود ندارد که افراد از دیگر ارگان‌ها و نهادها معرفی می‌شوند، گفت: در میان دستگاه‌های اجرایی آموزش و پرورش بیشترین نیرو را دارا است. به طوری که اگر هر دستگاه دیگری با کمبود نیرو در سطح مدیریتی با مشکل مواجه شود این وزارت‌خانه برای پست‌های مدیریتی ارشد و کلان کشوری می‌تواند نیرو تأمین کند.

این نماینده پیشین مجلس شورای اسلامی ادامه داد: باید دید ملاک انتخاب افراد برای تصدی امر وزارت سابقه، مدرک و رشته تحصیلی است یا خیر برای همین باید ابتدا ذکر شود ملاک تعیین وزیر برای وزارت آموزش و پرورش چیست؟ رئیس‌جمهور باید مشخص کند وزیر آموزش و پرورش چه ویژگی‌هایی باید داشته باشد؟ من با اطمینان می‌گویم در بدنه آموزش و پرورش، ده یا صد نفر و شاید هزاران نفر نیرو پیدا می‌شود که شرایط لازم برای تصدی امر را دارند.

وی خاطرنشان کرد: نباید در این مسئله شک داشته باشیم وزارت آموزش و پرورشی که در یک میلیون نفر نیرو در تمام استان‌ها، شهرستان‌ها، بخش‌ها، دهیاری‌ها و روستاها از سطح دیپلم تا دکتری دارد با مشکل فرد برای امر وزارت روبه‌رو است.

میرزاده ادامه داد: انتخاب وزیر آموزش و پرورش هفته آینده تمام خواهد شد اما به نظر می‌رسد باید یک بانک اطلاعاتی از افراد در این وزارت خانه تهیه شود تا در آینده برای تعیین نه تنها وزیر بلکه معاونان و مدیران به مشکل برنخوریم.

وی با بیان اینکه با اطمینان می‌گویم هر دستگاهی کمبود نیروی تخصصی و مدیریتی داشته باشد، تنها دستگاهی که می‌تواند کمک کند آموزش و پرورش است، عنوان کرد: اگر تاریخ انقلاب را ورق بزنیم؛ اکثریت مسئولان در ابتدای انقلاب از آموزش و پرورش بودند؛ از فرماندار، بخشدار و استاندار بگیرید تا نخست وزیر و رئیس‌جمهور همگی از آموزش و پرورش بودند. امروز هم بعد از گذشت چهل و چند سال با وجود دانشگاه‌های فرهنگیان، رشته‌های مدیریت آموزشی و برنامه‌ریزی و غیره نباید یک درصد هم در ذهن هیچ شخصی خطور کند که آموزش و پرورش نیرو ندارد تا برای امر وزارت معرفی کنند.

این نماینده پیشین مجلس شورای اسلامی ادامه داد: اصلا اگر فرض را بر این بگیریم که ملاک انتخاب یک فرد به عنوان وزیر آموزش و پرورش، گرایش سیاسی و هم‌فکری با دولت مربوطه است، باز هم با نگاه به ستادهای انتخاباتی می‌توانیم افراد را انتخاب کنیم زیرا اگر آمارها درست باشد، کسانیکه در ستادها فعالیت داشتند اکثریت از جامعه فرهنگی کشور بودند. البته نمی‌گویم بقیه نبودند اما اگر آمار بگیرند مشاهده می‌شود نیروهای خوش‌فکر فرهنگی که نسبت به شرایط کشور و جامعه حساس هستند، در ستادها فعال بودند. بنابراین اگر از نظر فکری و سیاسی بخواهیم دنبال نیرو بگردیم تا همفکر دولت و مجلس باشند نمایندگان و رئیس‌جمهور اگر یک تورقی داشته باشند مشاهده خواهند کرد که چقدر نیروهای توانمند وجود دارد، بنابراین به نظر می‌رسد آتش‌بس آوردن نیرو از دستگاه‌های دیگر برای آموزش و پرورش را باید اعلام کنیم.

وی با اشاره به این‌که چه در سطح وزیر و چه درسطح معاونان و مدیران در داخل آموزش و پرورش نه فقط برای اداره خودش بلکه برای کمبود دستگاه‌های دیگر نیرو وجود دارد، گفت:مجموعاً احساس می‌کنم آن دو بزرگواری که به مجلس معرفی شدند، به هر دلیلی رأی نیاوردند اما سومین بزرگواری که معرفی شده به جهت این‌که از داخل آموزش و پرورش آمده است، سوابق مدیریتی در شهرستان و استان دارد و مجلس به ایشان رأی می‌دهد.

میرزاده خاطرنشان کرد: با توجه به شرایط، صلاح نیست آموزش و پرورش به این شکل باشد و تکلیف این وزارتخانه هرچه زودتر باید روشن شود.

وی ادامه داد: وضعیت فعلی وزارت آموزش و پرورش می‌تواند یک درس سیاسی برای دولتمردان فعلی و آینده باشد که دیگر به این اندازه آزمون و خطا نکنند و هنگام تصمیم‌گیری حواس‌شان باشد.

این نماینده پیشین مجلس شورای اسلامی افزود: دو بار وزیر معرفی شده به مجلس برای تصدی آموزش و پروش رأی نیاورده است و هر بار به دنبال یک فرد برای امر وزارت گشتند که این توهین به فرهنگیان است و کارکنان آموزش پرورش از این قضیه ناراضی هستند. امروز بدنه آموزش و پرورش و فرهنگیان شدیدا گلایه‌مند هستند و این رفتارها را بی‌احترامی و توهین تلقی می‌کنند و می‌گویند ما این همه نیروی باسابقه داریم چرا باید تعیین یک وزیر برای چنین وزارت‌خانه‌ای اینگونه پیش برود؟

وی بیان کرد: شاید بسیاری از افراد رشته و تخصص‌شان تعلیم و تربیت باشد و ممکن است اشخاصی در مدارس دولتی و غیرانتفاعی تدریس کرده باشند، اما این سابقه تدریس چه در غیرانتفاعی و دولتی در سطح وزارتخانه‎‌ای مانند آموزش و پرورش نیست اصولا باید برای این وزارت‌خانه به دنبال شخصی باشیم که حتما مدرسه را بشناسد،سابقه فعالیت درسطح مدیریت و معاونت داشته باشد، چرا؟ زیرا خط مقدم آنجا است و اگر آن را نشناسد، نمی‌تواند برنامه‌ریزی کند. حال سوال اینجاست آیا شناخت مدرسه برای شخصی که می‌خواهد وزیر شود، کافی است؟ خیر به هیچ عنوان کافی نیست؛ با قاطعیت به شما می‌گویم فرد حتما باید در سطح منطقه در آموزش و پرورش مسئولیتی داشته باشد، آیا باز هم این امر کافی است؟ با اطمینان می‌گویم کافی نیست کسی که می‌خواهد وزیر باشد حتما باید در سطح استانی سابقه داشته باشد زیرا آموزش و پرورش که فقط تهران نیست، ایران کشور پنهاوری است که با قومیت‌ها، فرهنگ‌ها و مشکلات مختلف سر و کار دارد؛ چهار فصل همزمان دارد. یک جا بحث گرما است و یک جای دیگر مانند آذربایجان مسئله سرما مطرح می‌شود، یک جا کویر است و یک جای دیگر عشایر دارد بنابراین حتما طرف باید سابقه مدیریتی در سطح استان داشته باشد و بداند وزارت آموزش و پرورش چیست؟

میرزاده ادامه داد: آموزش و پرورش فردی را می‌خواهد که بتواند این وزارت‌خانه را باتوجه به مختصاتی که کشور ما دارد، اداره کند، حالا این فرد آیا پیدا می‌شود؟ بله در آموزش و پرورش آنقدر نیرو در سطح منطقه و استان وجود وجود دارد که بتواند متصدی این امر شود. بنابراین در ذهن کسانی که برای آموزش و پرورش تصمیم می‌گیرند باید نگاهی به این مسائل باشد و خود شخص وزیر هم اگر انتخاب شد این مهم را در نظر داشته باشد تا دوباره کار را خراب نکند.

وی با بیان این که هرچقدر وزیر آموزش و پرورش غیرسیاسی باشد بهتر است، ادامه داد: هرچقدر وزیر معرفی شده گرایش‌های کارشناسی، تعلیم و تربیتی و دیدگاه فرهنگی باشد، بهتر است؛ قصدم از این اظهارنظر این نیست که اگر فردی سیاسی بود به مشکل برمی‌خوریم، می‌خواهم بگویم چنین تفکراتی برای آموزش و پرورش آفت است به این دلیل که مگر معلمان،‌ خانواده دانش‌آموزان و خود دانش‌آموزان دارای یک تفکر سیاسی هستند که بخواهیم از یک تفکر وزیر انتخاب کنیم؟ کسی که وزیر می‌شود مانند پدر یک خانواده است.

این نماینده پیشین مجلس شورای اسلامی ادامه داد: افراد مختلف با تفکرات سیاسی مختلف فرزندشان را به مدرسه می‌فرستند که درس بخوانند آموزش و پرورش موظف است برای دانش‌آموزان فضا را محیا کند.

وی تاکید کرد: اگر دلمان برای آموزش و پرورش می‌سوزد، باید مطمئن باشیم یک نیروی شایسته انتخاب می‌شود. حال سوال پیش می‌آید که این نیروی شایسته را چگونه می‌توان انتخاب کرد؟ با تشکیل یک بانک اطلاعاتی از نیروهای شایسته بدنه آموزش و پرورش، شاید عده‌ای بگویند این کار سخت است، کار دیگری که می‌شود انجام داد نظرسنجی از خود فرهنگیان است؛ دنیا مقابل پژوهش سر تعظیم فرود آورده کشورهای توسعه‌یافته کلید توسعه‌شان تحقیق و پژوهش است ما هم این را بپذیریم که در قرن بیست و یک باید این کار را انجام دهیم بنابراین نگاه سیاسی را کنار بگذاریم و یک نظرسنجی از فرهنگیان انجام دهیم چه کسی برای حضور در وزارتخانه انتخاب شود؟ اگر این کار را انجام دادیم فردا روزی اگر معلمان جلوی مجلس تجمع کردند و یا به خیابان رفتند می‌توانیم بگوییم خودتان انتخاب کردید که با وی همکاری کنید.

میرزاده بیان کرد: هنگامی که فرد شایسته و محبوب فرهنگیان را انتخاب نمی‌کنیم و بعد هم می‌گوییم آزمون و خطا کنیم که ببینیم چه می‌شود این درست نیست.

وی ادامه داد: برای دولت بسیار اشکال دارد که برای سومین بار برای یک وزارتخانه آموزش و پرورش شخصی را معرفی می‌کند آن هم در بدترین شرایط بعد از دو سال تعطیل بودن، دیگر زمان نیست که آزمون و خطا اتفاق بیفتد. بنایراین امیدوارم وزیر معرفی شده رأی بیاورد و مجلس و دولت کمک کنند تا این کشتی طوفان‌زده را به ساحل برسانند.

این نماینده پیشین مجلس شورای اسلامی تاکید کرد: اولویت وزیر آموزش و پرورش باید مسائل رفاهی، معیشتی و حقوقی معلمان و فرهنگیان باشد و این چیزی نیست که بشود کتمانش کرد. زیرا هنگامی که مسئله معیشت معلمان حل شود آنان با خیال آسوده‌تری مشکلات را برای دانش‌آموزان حل خواهند کرد و با جان و دل آستین بالا می‌زنند.

23217