سکوت ابدی صدایی که ماندگار بود پنجشنبه‌شب ۶ آبان ماه اتفاق افتاد و امروز در بهشت زهرای تهران آرام گرفت.
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، جلال مقامی ۱۳۲۰ در تهران به دنیا آمد و کار حرفه‌ای‌اش را در ۱۷ سالگی آغاز کرد.
در زمانه‌ای که دوبله یکی از ارکان سینما بود او با آن صدای کم‌نظیرش بسیاری از شخصیت‌های سینمایی را در پرده نقره‌ای و قاب تلویزیون با ما مخاطبان آشنا کرد.
ما مخاطبان از رابرت ردفورد تا عمر شریف، از داستین هافمن تا ریچارد هریس، از آل‌پاچینو تا کلینت ایستوود و رابین ویلیامز… را با صدای او باور کردیم.
چه آن‌وقت که دکتر ژیواگو بودند چه آن زمان که پدرخوانده و…
در سال‌های سخت و پر گلوله ایران که شلیک‌ها از خرمشهر تا تهران از سردشت تا اصفهان نفیر می‌کشید او در قاب تلویزیون حاضر می‌شد تا جهان دیدنی را نشانمان بدهد. برنامه «دیدنی‌ها» تنها دیدنی آن روزگار بود که می‌توانست یک نسل را سرگرم کند.
او در سال‌هایی (دیدنی‌ها سال ۱۳۶۲ آغاز شد) که آراستگی به ضد ارزش تبدیل شده بود آراسته روبروی مردم می‌نشست و این خود دیدنی بود.
سریال لبه تاریکی تراز کارش بود، او به جای پدر که دخترش را به قتل رسانده‌اند صحبت کرد، مقامی کنش‌های شخصیت بازرس کریون را چنان با صدایش پیوند زد که کسی نمی توانست بین او و بازیگر نقش باب پک تمایزی قایل شود. او در سریال پوآور در نقش هستینگز و شخصیت‌های بسیاری را در آثار دیگر جان داد و باورپذیر کرد.
او یک‌بار برای حرفه‌ای که عمرش را برایش گذاشته بود گفت:
«بگذارید واقعیت را بگویم که با ادامهٔ روند فعلی چند سال آینده شاهد این اتفاق خواهیم بود که دوبلهٔ ایران از جایگاه رفیع خود به سطح نازلی برسد.»
بیشتر بخوانید:
منوچهر والی‌زاده: قلب جلال مقامی از نبود همسرش ایستاد!
ناصر ممدوح: دلم از مرگ جلال مقامی خیلی گرفت
او که صدها فیلم ایرانی و خارجی را سرپرست گویندگان بود و دوبله کرد و به‌جای شخصیت‌هایشان حرف زد و به آنان جانی دوباره داد، در غروب ۶ آبان با این جهان و جهانی که ساخته بود بدرود گفت و امروز ۸ آبان در قطعه هنرمندان بهشت زهرای تهران آرام گرفت.
۵۷۵۷
آخرین دیدگاه