بیژن اشتری، نویسنده و مترجم نوشت:
یک زمانی بود که حاکم هیچ کشور عربی‌ای بدون موضع‌گیری صریح علیه اسرائیل نمی‌توانست برای خودش حقانیت حکمرانی به دست آورد.
دهه‌های پنجاه، شصت و هفتاد میلادی قرن بیستم تقریباً همهٔ دولت‌ها و ملت‌های عربی علیه اسرائیل بودند.
در این دوران دولت‌های عربی از ترس ملت‌های ضد اسرائیلی‌شان،در جنگ علیه اسرائیل شرکت می‌کردند و حتی کشورهای غربی حامی اسرائیل را تحریم نفتی می‌کردند. این جریانی بود که در واقع جمال عبدالناصر رئیس جمهور مصر مظهر آن بود و خلاصه طرفداران بسیاری در میان مردم چهل کشور عربی جهان داشت. اما انقلاب اسلامی ایران نقطهٔ توقفی بر این جریان رو به رشد گذاشت.
موفقیت جمهوری اسلامی در عقب راندن ارتش عراق و نفوذ بعدی این حکومت در کشورهای عربی، اولین شوک وحشت را به سران کشورهای عربی منطقه وارد کرد.
آنها ناگهان احساس کردند که شعارهای انقلابی جمهوری اسلامی برای ادامهٔ حکمرانی آنها بسیار خطرناک‌تر از تهدیدات اسرائیل است.از این پس ایران تبدیل شد به دشمن اصلی این دولت ها.
با این حال هنوز بخش قابل توجهی از ملت‌های این کشورها ضد اسرائیلی باقی مانده بودند اما این مرحله هم عمر چندان درازی پیدا نکرد. به مرور زمان ملت‌های عربی پی به ناکارآمدی الگوی حکمرانی اسلامی و مضرات آن بردند و عاقبت کار به آنجا کشید که دولت‌ها و ملت‌های عربی متفقاً سیاست نزدیکی به اسرائیل را پذیرفتند.
لبنانی‌ها و عراقی‌ها و سوری‌ها و یمنی‌ها به چشم دیدند که دنبال کردن سیاست‌های دیکته‌شده از سوی حامیان ایرانی‌شان جز ناکارآمدی و بی‌ثباتی و هرج و‌مرج ثمر دیگری برایشان ندارد.
به این ترتیب طی یک دورهٔ تقریبا هفتاد ساله اسرائیل از دشمن اصلی اعراب به متحد راهبردیشان بدل شد و اسلام به عنوان گزینه‌ای برای حکمرانی همهٔ جذابیت خود را نزد اعراب از دست داد .
حالا سیاست‌های ضد اسرائیلی برای هیچ حاکمی مشروعیت یا حقانیت حکمرانی به ارمغان نمی‌آورد. تنها حکومتی که متوجه این تغییر پارادایم بزرگ در منطقه نشده جمهوری اسلامی است .
و ناگفته نماند که برندهٔ اصلی این تحول راهبردی اسرائیل است که با دامن زدن به خطر جمهوری اسلامی برای امنیت منطقه توانسته حیات ملی خود را تثبیت کند.
اسرائیل به لطف جمهوری اسلامی از شر چهل دشمن خونی خود خلاص شده است. این اتفاقی است که بن گوریون و گلدا مایر و موشه دایان و مناخیم بگین و آریل شارون حتی خوابش را هم نمی‌دیدند.
از همین رو معتقدم که اسرائیلی‌ها خواهان نابودی جمهوری اسلامی نیستند؛ آنها خواهان حفظ جمهوری اسلامی‌اند اما یک جمهوری اسلامی ضعیف که جز شعار دادن‌های ضد عربی، ضد غربی و ضد عبری هنر دیگری نداشته باشد.
آخرین دیدگاه