اینکه سریال که ساخته می شود کپی از یک سریال به روز دنیا حتی در فضاسازی ها باشد باید کمی مورد دقت سازندگان حداقل در بومی سازی قرار گیرد.
مریم نائینی – نوع پایان سریال گاندو در نوروز، با اینکه چگونه این سریال توانست در کنداکتور پخش نوروزی قرار گیرد، دارای ابهامات زیادی است و به شایعات زیادی دامن زد از آماده نبودن و ساخته شدن سریال همزمان با پخش تا جلوگیری بعضی از مقامات از پخش آن. با توجه به گمانه زنی ها، صدا وسیما در آستانه انتخابات ریاست جمهوری سعی بر استفاده حداکثری از این سریال در جهت تخریب دولت داشت که با اقبال عمومی رو به رو نشد.
ساخت سریال امنیتی به دلیل جاذبه های پلیسی و پیچیده معمولا مورد عنایت عموم در همه جای دنیا قرار می گیرد ولی اینکه سریال که ساخته می شود کپی از یک سریال به روز دنیا حتی در فضاسازی ها باشد باید کمی مورد دقت سازندگان حداقل در بومی سازی قرار گیرد.
اینکه در سریال های مشابه خارجی، رئیس جمهور یا نخست وزیر مورد سوءظن قرار می گیرد مسئله دور از انتظار نیست چرا که بر اساس حقوق اساسی بسیاری از کشورها، این افراد نفرات اول کشور هستند در صورتی که بر اساس قانون اساسی ایران، رئیس جمهور صرفا مجری قانون است که در تمام تصمیم گیری های مهم کشور مانند برجام، پذیرفتن FATF و …تنها تصمیم گیرنده نیست.
سازندگان گاندو چه در فصل یک و چه در فصل و، تمام توان خود را گذاشته اند که دولت و دستگاه دیپلماسی ایران را در سیطره وطن فروشان و جاسوسان نشان دهند و بگویند پذیرفتن قراردادهای بین المللی فقط به دلیل مشاوره ها و توصیه های ایرانی های خارج از کشور است نه در جهت منافع ایران.
دیالوگ ها به گونه ای طراحی شده اند که یک مامور در مورد برجام، FATF و حتی رابطه اقتصادی با چین و روسیه صاحب نظر است و تحلیل ارائه می دهد.
اگر برجام یا FATF، مسائلی تا این حد ساده، سیاه و اشتباهی بودند که اینقدر مورد بحث و اجماع عقلا قرار نمی گرفت.
سازگان گاندو باید خوب آگاه باشند که درچنین مسائلی، تصمیم گیری بر اساس اطلاعات و تحلیل های کارشناسی در سطوح مختلف نظام صورت می پذیرد نه بر اساس روابط جاری دولت و حکومت.
نکته جالب دیدن این سریال این بود که بیننده دچار شبهه می شد که وزیر امور خارجه و دستگاه دیپلماسی تصمیم گیرنده های اصلی نظام هستند و تقریبا همه هم ساده لوح و وطن فروش، و بقیه ارکان حکومت و دولت هم بی اطلاع از مطامع در روابط بین المللی هستند و همه امور بر اساس خواست سرویس های جاسوسی آمریکا و انگلیس پیش رفته است.
این سریال با این نوع برخورد زننده و البته مقاصد سیاسی علاوه بر توهین های مکرر به دولت به ملت هم توهین کرد و به ملت به مثابه ملعبه ای ناآگاه اشاره کرده است که یک مامور در جهت آگاهی آن ها، مقداری اطلاعات غلط به آن ها ارائه می دهد غافل از اینکه این آقای مامور با یک جستجو ساده در هر موتور جستجوگری می توانست به مفاد این فراردادها پی ببرد.
به هر حال این سریال بر خلاف تصورات صدا و سیما در تاثیرگذاری بر روند انتخابات، نتوانست در جلب بیننده و اعتماد او گام موثری بردارد.
آخرین دیدگاه