اعتماد نوشت: شهاب اسفندیاری تاکید کرد: اصالتأ دغدغه فرهنگ و هنر و تکثر و کارآفرینی و بخش خصوصی پشت آن نبود. طراحان آن اهداف دیگری داشتند. نگاهشان به هنر و هنرمند هم کاملا ابزاری بود. از بخش خصوصی هم در حد «مهره» و «ویترین» کارهایشان استفاده می کردند.
شهاب اسفندیاری رئیس دانشگاه صدا و سیما در واکنش به مشاجره رسانه ای پیمان جبلی رئیس سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران با فیلیمو در مطلبی در توییتر خود نوشت:
«نامه رئیس صدا و سیما به رییس شورای عالی فضای مجازی، نامه‌ی یک دستگاه فرهنگی علیه یک شرکت خصوصی نیست. بحث «بخش خصوصی» در این ماجرا اساسأ شوخی است. این نامه اعتراض بخشی از حاکمیت علیه بخش دیگری از حاکمیت است. موضوع هم روشن است: نمی توان در حکمرانی فرهنگی استاندارد دوگانه داشت. نمی توان از یک دستگاه انتظار داشت طبق ضوابط و مقررات قانونی عمل کند، و دستگاهی دیگر در همین میدان بدون رعایت این ضوابط و مقررات عمل کند.
حکومت ملوک الطوایفی در عرصه فرهنگ نتیجه اش فروپاشی است. زوال و اضمحلال «مدیریت فرهنگی» است. در دولت قبل عده ای این «پروژه» را دنبال می کردند. باز شدن پای پول کثیف در سینما و نمایش خانگی، میدان یافتن آقازاده ها و دامادهای فاسد و دلال ها و نزول خوارها و رانت خوارانی که با اختلاس از صندوق های دولتی به اسم «بخش خصوصی» سینما را آلوده کرده و با دستمزدهای نجومی چهره های هنری را «جذب» می کردند، بخشی از همین «پروژه» بود. این «پروژه» ماهیت و اهداف سیاسی داشت. اصالتأ دغدغه فرهنگ و هنر و تکثر و کارآفرینی و بخش خصوصی پشت آن نبود. طراحان آن اهداف دیگری داشتند. نگاهشان به هنر و هنرمند هم کاملا ابزاری بود. از بخش خصوصی هم در حد «مهره» و «ویترین» کارهایشان استفاده می کردند.
عجیب آن است که اکنون طراحان و بانیان آن پروژه سیاسی رفته اند، اما هنوز افرادی ذیل دولت جدید می خواهند امور را بر همان ریل هایی که قبلی ها کار گذاشتند پیش ببرند. غافل از اینکه این ریل ها اساسا به سمت مقصد دیگری طراحی و نصب شده. «این ره که تو می روی به ترکستان است».
دوستانی که تصور می کنند موضوع نامه دکتر جبلی، بخش خصوصی و پلتفرم و این داستان ها است، به این پرسش فکر کنند: آیا در ایران بخش خصوصی می تواند بدون هیچگونه مجوز تولید، صد میلیارد خرج یک سریال امنیتی کند و بعد از آنکه بازیگر اصلی به لشکر دشمن پیوست، بدون هیچ مجوزی آن را پخش کند؟
این نوشته نه اظهارنظر و داوری درباره ی محتوای سریال اخیر است، نه قضاوت و داوری درباره هنرمندان و عواملی که در این سریال و سایر آثار تولید و پخش شده در پلتفرم ها مشارکت کرده اند. موضوع و سطح دعوا فراتر از این حرف ها است. هنرمندان اغلب قربانی این دعوا هستند.»
بیشتر بخوانید:
۲۱۲۲۰
آخرین دیدگاه