حسین کرمانپور، رئیس بخش اورژانس بیمارستان سینا در پاسخ به این سوال که وزارت بهداشت آماری در مورد مهاجرت پزشکان اظهار داشت: قبل از این که جدی بودن این موضوع را مطرح کنیم به اصالت این رشته ها بر گردیم. در گروه تجربی و ریاضی و انسانی و هنر یکسری رشته هایی هستند که باید بیشترین نمره را کسب کنید تا بتوانید قبول شوید. قبول شدن در این رشته ها به هیچ وجه شانسی نیست. باید هم درس خوانده باشید و هم از نظر معدل رتبه بالایی بیاورید تا در رقابت کنکور موفق شوید. سرگروه این رشته ها مثل پزشکی و دندانپزشکی و داروسازی در تجربی و انواع مهندسی های مکانیک و برق در ریاضی و حقوق در انسانی و … رشته هایی هستند که افرادی پر تلاش در این رشته ها قبول می شوند و برای این افراد هزینه زیادی می شود. کلی درس می خوانند و شب و روزها بیدار هستند تا بتوانند در این رشته ها بهترین نمره را بیاورند تا قبول شوند.
به گزارش شفقنا، بخش هایی از گفت و گوی کرمانپور را در ادامه می خوانید:
*بعضی از پزشکان در کشور ما به دلیل این که می بینند اموراتشان با پزشکی نمی گذرد شغل شان را رها کرده اند و در شغلی خارج از رشته پزشکی فعالیت می کنند که اغلب این گروه ها، گروه های پزشکی عمومی و دندانپزشکان عمومی و داروسازان و کسانی از متخصصین یا پرستاران و ماماها هستند. برخی از ماماهای ما که فارغ التحصیل شده اند امروز منشی هستند یا در تاکسی تلفنی مشغول به کار هستند یا در اداره ای غیر مرتبط به حوزه پزشکی، کارمندی معمولی هستند. این اتفاقی است که وقتی می بینید شغل تان درآمد لازم را برایتان ندارد رخ می دهد و مجبور هستید تغییر شغل بدهید. یکی از فریبنده ترین و بهترین تصورات این است که شما رشته خودتان را به سمتی ببرید که درآمد لازم را کسب کنید مثل خروج از کشور و حرکت به سمت کشورهایی که قدر این رشته را بدانند و انتخاب بدی هم نیست، هم آینده درستی دارد و هم مهاجرت می کنند. در قرآن هم اشاره شده است که وقتی شرایطتان دشوار است می توانید مهاجرت کنید.
*متاسفانه در این میان ظلم هایی هم در حق شان می شود و ممکن است کسی که فوق تخصص دارد در کشور دیگر در رشته پایین تری فعالیت کند. این وضعیت اندک اندک ذخیره ارزی مملکت را به هدر می دهد. تا جایی که من می دانم برای هر پزشک عمومی چیزی نزدیک به هشتاد تا صد هزار دلار در طول تحصیلات هزینه می شود. شما این هزینه را می پردازید و پزشک در طرحش وارد می شود ولی در طرح اذیت می شود، جایی برای اشتغال به او نمی دهند و کم ترین امکانات را در اختیارش می گذارند و هزینه زندگی اش را در نمی آورد و به این ترتیب لحظه شماری می کند تا طرحش که به اتمام رسید هر جا توانست برود البته به غیر از کشور خودش. کسانی که فارغ التحصیل رشته های پزشکی و رشته هایی مثل پزشکی هستند اغلب یا از کشور خارج می شوند یا شغل شان را به شغلی که درآمد لازم داشته باشد تغییر می دهند یا متاسفانه عده ای از این ها ممکن است از رشته ای که در آن هستند به گونه ای استفاده ای دیگر کنند که درآمد لازم را کسب کنند و عده ای هم مجبور هستند استخوان بر زخم بگذارند چون نه توانایی رفتن دارند نه شغلی برایشان وجود دارد. آخرین راهشان این است که دندان بر جگر بگذارند و با همین مقادیری که پرداخت می شود بسازند تا دوره پزشکیشان تمام شود.
*در کشور لبنان ویزیت پزشک عمومی هشتاد دلار است و ویزیت متخصصین صد دلار است. یعنی مریض را که ویزیت می کنید هشتاد دلار می گیرید. اگر در روز 20 مریض ببینیم روزی 1600 دلار می شود. 1600 دلار را ضربدر 21 روز در ماه کنید و ببینید سطح درآمد در کشوری که ما به آن کمک می کنیم برای یک پزشک عمومی چقدر بیشتر از ایران است! کشورهای منطقه ما مثل ترکیه همه کمی بالاتر و یا پایین‌تر هستند، تقریبا همه به همین صورت است. چون این رشته نه تنها در ایران بالاترین و محبوبترین رشته است بلکه در تمام جهان جزو رشته های خوب و پردرآمد است. به همین دلیل خیلی ها تصمیم دارند که در این رشته تحصیل کنند. چیزی که من شنیده ام این است که معاونی در یکی از شهرها گفته است «چون برای کادر درمان هزینه می کنیم تا به کشور خدمت کنند، بنابراین باید خروج شان از کشور ممنوع شود!» به همین راحتی ایشان چنین حرفی را گفته است و من امیدوارم عاقلان نگذارند چنین اتفاقی بیفتد.
*پزشکان به دلیل این که سازمان دارند و این آمار در دست سازمان است آمارهای مهاجرتشان لو رفته است. از ابتدای کرونا تا این لحظه نزدیک به 300 نفر شهید مدافع سلامت داشتیم. از ابتدای کرونا تا به امروز نزدیک به 5 هزار نفر بر اساس آمار نظام پزشکی مهاجرت داشتیم. کدام یک دردناک تر است؟ این همه هزینه کردید و نصف پزشکان رفته اند. شما نمی توانید از حرفه و علم این پزشکان استفاده کنید و متاسفانه فرصت را از کف دادید. بله، در همه رشته ها مهاجرت وجود دارد ولی در رشته هایی که منافع برای کشور و مردم بیشتر است، بیشتر مهاجرت می کنند. ما زحمتی را متقبل می شویم و درس می خوانیم که منافع خودمان را داشته باشیم و این منافع اگر در ایران تامین نشود به جایی می رود که منافع شان تامین شود. یکی از راه ها امروز خروج از کشور است. بخشی هم در همه رشته ها همت شان را برای این می گذارند که در کشور خودشان باشند و لذت ببرند. ولی از جایی به بعد که ببینند وضعیت قابل تحمل نیست و امورات زندگی نمی چرخد و تورم دو درصدی بالای چهل درصد شده است، آن ها هم مجبور می شوند به نفع خودشان یک سری چیزها را ترک کنند.
آیا این خبر مفید بود؟ 0 0
نتیجه بر اساس 0 رای موافق و 0 رای مخالف
آخرین دیدگاه