غزاله سلطانی، کارگردان فیلم سینمایی «پرسه در حوالی من» ضمن کامل و مهم خواندن «بیانیه زنان دست‌اندرکار سینما در اعتراض به خشونت علیه زنان در این عرصه» تاکید کرد خانه سینما هیچ توجهی به خواست زنان سینماگر مبنی بر تشکیل کمیته‌ای مستقل نکرده است.
چند روز پیش شماری از سینماگران زن با انتشار بیانیه‌ای در اعتراض به آن‌چه که رواج خشونت و آزار جنسی در سینمای ایران خواندند، نوشتند: «هرگونه خشونت، آزار و باج‌گیری جنسی در محیط کار از نظر ما محکوم است و برای توقف آن خواستار عواقب قانونی جدی برای متخلفین هستیم.» آن‌ها تشکیل کمیته‌ای مستقل در خانه سینما برای رسیدگی به این روایت‌ها را خواستار شدند.
بیانیه‌ای که خانه سینما را وادار به واکنش و صدور جوابیه کرد. غزاله سلطانی، کارگردان فیلم سینمایی «پرسه در حوالی من» با اشاره به این نکته که بیانیه خانه سینما هیچ توجهی به خواسته زنان سینماگر مبنی بر تشکیل کمیته‌ای مستقل نکرده است، گفت: «خانه سینما در این بیانیه گفته ما خودمان در شورای صیانت مسائل را حل می‌کنیم. در حالی که به نظرم شورای صیانت صلاحیت تخصصی برای حل مشکلات حوزه خشونت علیه زنان را ندارد. دو نفر از اعضای شورای صیانت رئیس هیات داوران و مدیرعامل خانه سینما هستند که هر دو از تهیه‌کنندگان قدیمی و باتجربه سینما هستند که بعید می‌دانم صلاحیت تخصصی ورود به این حوزه را داشته باشند، حتی حضور فرد حقوق‌دان در شورا باید با تخصص خشونت و آزار جنسی باشد. آن‌ها به عنوان سینماگر سازوکار سینما را می‌شناسند. بعید می‌دانم دیگر اعضای شورای صیانت هم تخصصی در این زمینه داشته باشند.»
خانه سینما مصلحت‌اندیشی‌های عجیب و غریب دارد
او افزود: «گاهی مصلحت‌اندیشی‌های عجیب و غریب در خانه سینما افراد قربانی و ضعیف را به سکوتی آزاردهنده دعوت می‌کند که زخم‌هایش برای سال‌ها بر پیکر قربانی باقی می‌ماند؛ ما باید به دنبال حل مساله باشیم نه پاک کردن صورت مساله. فایده حکمیت و ریش سفیدی چیست اگر کمکی به حل کردن ریشه‌ای مشکلات جاری نکند؟»
سلطانی با بیان این که سینما جامعه کوچکی است توضیح داد: «به نظرم قانون‌مداری به فرهنگسازی در این زمینه کمک شایانی خواهد کرد. یادمان باشد پرداخت هزینه‌های زیاد مادی و معنوی برای افراد خاطی در وقوع جرم بسیار پیشگیرانه است و اگر تعرضی اتفاق افتاد و خشونتی اعمال شد قربانی با امنیت روان و پشتیبانی قانون می‌تواند دادخواهی کند. آیا امروز چنین فضای امنی وجود دارد؟»
نباید سکوت کنیم
او درباره انگیزه خودش از امضای نامه اعتراض‌آمیز زنان سینماگر گفت: «من فکر کردم وقتش رسیده که درباره این موضوعات حرف بزنیم و نباید سکوت کنیم. البته فرهنگسازی زمان می‌برد و با یک روز و دو روز اتفاق نمی‌افتد. من در فیلم‌هایم هم دغدغه‌های زنانه دارم و برایم خیلی مهم است که مسائل زنان در جامعه ایران به کدام سو می‌رود. من کمپین و پویش من_هم در اینستاگرام دنبال می‌کردم وروایت‌های دردناک و مختلف قربانیان خشونت جنسی را می‌خواندم.»
سلطانی افزود: «نگارش این نامه اتفاق خوبی بود. همین‌جا از دوستانم که این بیانیه کامل و مهم را نوشتند تشکر می‌کنم.»
روایت‌های زنان به جامعه آگاهی می‌دهد
سلطانی افزود: «دوست دستیارمان شجاعت به خرج داد و با اسم خودش ماجرایی را روایت کرد. حدود یک سال و نیم پیش هم در توییتر روایت‌های من_هم راه افتاد. این روایت‌ها به افراد جامعه آگاهی می‌دهد و خیلی ارزشمند است. مردم آگاه می شوند که تجاوز و تعرض و آزار جنسی چیست و می‌فهمند تعرض زبانی هم می‌تواند در زیرمجموعه خشونت جنسی قرار بگیرد. برای خود من هم اتفاقاتی افتاده است که حتما روایت خودم را خواهم نوشت و از تمام زنانی که مورد تعرض و آزار قرار گرفته‌اند می‌خواهم روایت خودشان را بنویسند و سکوت نکنند.»
کارگردان فیلم سینمایی «پرسه در حوالی من» گفت: «خشونت جنسی این قدر در روابط و رفتارهای برخی مردها و افراد جامعه تنیده شده که خودشان هم نمی‌توانند تفکیکش کنند. به عنوان مثال اکثر زنان جامعه از بچگی با متلک زبانی آشنا شده‌اند و گاهی اوقات متوجه نمی‌شوند که این کار یک تعرض است و می‌تواند جرم باشد. آن‌ها متوجه نیستند که باید جلوی این قضیه ایستاد و اجازه نداد که این متلک گفتن پیشرفت کند و به سمت و سوی دیگری برود. ما مرزبندی‌های خشونت جنسی علیه زنان را نمی‌شناسیم. متاسفانه این خشونت آن قدر در زندگی مان تنیده شده که به راحتی از کنارش رد می‌شویم.»
شوخی جنسیتی هم نوعی تعرض محسوب می‌شود
او با تاکید بر این که شوخی جنسیتی هم نوعی تعرض محسوب می‌شود گفت: «من خودم همیشه و همه جا به شوخی‌های ضد زن اعتراض می‌کنم. در گروه‌های خانوادگی باید جلوی شوخی‌های جنسیتی بایستیم و اعتراض کنیم. چرا همه زن‌ها به یک شوخی جنسیتی می‌خندند و هیچ کسی تلنگری نمی‌زند؟»
این فیلمساز گفت: «من فکر می‌کنم قدرت و نفوذ یکی از مسایل تاثیرگذار در حوزه خشونت علیه زنان است. البته این را هم اضافه کنم که خشونت علیه مردان هم اتفاق می‌افتد ولی متاسفانه در جامعه ما زنان بیشتر مورد آزار و تعرض قرار می‌گیرند. آزارگر از نفوذ و قدرت خود استفاده می‌کند و بیشتر سراغ کسانی می‌رود که از او ضعیف‌تر هستند؛ این‌جا آزارگر از قدرتش سواستفاده می‌کند. به همین دلیل کمک به افراد قربانی که در میان خشونت از موضع ضعف خود آسیب دیده‌اند بسیار حیاتی است.»
۲۵۹۲۴۵
آخرین دیدگاه