صدف اسپهبدی که برای بازی در نقش یک زنِ معتاد در فیلم «علف‌زار»، ۲۵ کیلو از وزن خود را کم کرد، می‌گوید اگرچه این کاهش وزن برایش عوارض زیادی داشته، ولی از این‌که نتیجه کار خوب از کار درآمده، خوشحال است.
مهسا بهادری: فیلم سینمایی «علف‌زار» به کارگردانی کاظم دانشی و تهیه‌کنندگی بهرام رادان، نشان دهنده برخی از معضلات اجتماعی است. یکی از شخصیت‌های این فیلم که با این مشکلات از قبیل اعتیاد دست و پنجه نرم می‌کند، با بازی صدف اسپهبدی جان گرفته است.
به این بهانه، به گفت‌وگو با صدف اسپهبدی پرداختیم که در ادامه می‌خوانید:
انتظاری که از این فیلم داشتید، برآورده شد؟
همین که در این گروه، کنار کاظم دانشی، بهرام رادان و بازیگران درجه یک و عوامل بی‌نظیر حضور داشتم، برای من باعث افتخار بود و درباره دریافت سیمرغ هم باید بگویم «هرچه پیش آید خوش آید» و من فکر می‌کنم اتفاقی که باید برایم می‌افتاد، در این فیلم افتاد.
ایفای نقش یک معتاد، در دیده شدن هر بازیگری از جمله شما تاثیرگذار است. موافقید؟
نمی‌توانم این موضوع را تایید یا تکذیب کنم اما قبل از انتخاب شدن در این نقش بسیاری به من می‌گفتند که سراغ نقش خاص نروم، مخصوصا نقش معتاد؛ به دلیل این‌که این‌گونه نقش‌های خاص شاید از نظر فیزیکی و بیان، بار کمکی اضافه دارند و در این میان تلاش بازیگر برای ایفای نقش کم‌تر دیده می‌شود، به خصوص برای من که اولین تجربه سینمایی‌ام بود.
برای بازی در فیلم سینمایی درمدت زمان هشت ماه، ۲۵ کیلوگرم کاهش وزن داشتید، اگر به شما می‌گفتند که ۲۵ کیلوگرم افزایش وزن داشته باشید قبول می‌کردید؟
نه، نمی‌پذیرفتم که ۲۵ کیلو به وزنم اضافه کنم.
درست است که این اضافه وزن در هشت ماه انجام شد، اما ممکن بود به شما آسیب وارد کند، از دکتر تغذیه کمک گرفتید؟
نه متاسفانه هر شب ۱۰ کیلومتر می‌دویدم و اثرات این کاهش وزنِ بیش از اندازه، زیاد بود. تغییرات هورمونی، ریزش مو، از دست دادن مواد مغذی و موارد بسیار دیگر ولی خدا را شکر که خروجی را دیدم و بسیار از نتیجه راضی هستم.
«علف‌زار» قصه مادر معتادی را به تصویر می‌کشد که مهم‌ترین دغدغه‌اش فرزندش است؛ دو مسئله متضاد که کار را سخت می‌کند.
من مادر بودن را تجربه نکردم اما مادر بودن موضوعی نیست که به یک چیز دیگر وصله و پینه شود، این‌که یک آدمی اعتیاد دارد، به این معنا نیست که حس مادرانه ندارد. این موضوع جزو جدایی نشدنی از یک زن است و این زن در شرایطی که می‌داند هیچ چیز برای خودش مناسب نیست، تلاش دارد تا اوضاع را برای فرزندش بهتر کند و این موضوع کاملا طبیعی است.
آیا این فیلم یا دیگر آثار سینمایی از این دست، می‌تواند به حل مشکلات اجتماعی کمک کند؟
قضاوت این موضوع را باید بر عهده مخاطبان بگذاریم، اما طبیعتا نشان دادن یک‌سری موارد در بهبود اوضاع و پیشگیری از وقوع جرم تاثیرگذار است.
به نظر شما این فیلم در نمایش عمومی، با سانسور مواجه خواهد شد؟
محتوایی بد یا ایراد دار ارائه نمی‌دهد که سانسور شود و امیدوارم این اتفاق رخ ندهد.
۵۷۲۴۵
آخرین دیدگاه