شش ماه فرصت معرفی داشته های علمی، فرهنگی و هنری با ۳۰ میلیون مخاطب بین‌المللی در وسعت بیش از ۲۰۰۰متر بنا با اختیارات کامل در طراحی و اجرا – فرم ومحتوا-که بعد از ۱۷۰ سال در خاورمیانه بر پا شده است.
چه حاصلی برای کشور داشته است؟ حضور بیش از ۱۹۰ کشور و مساحتی بیش از ۴۰۰،هکتار و فرصت ویژه برای کشورها می طلبد شمایی کلی از نقاط ضعف و قوت پاویون ایران را مرور کنیم تا شاید در ۱۰۰روز آینده گشایشی هر چند جزیی پدید اید:
نقاط ضعف:
۱/نبود نوآوری و خلاقیت در چینش نمادها و نشان ها و ارایه داشته های کشور.
۲/ غیبت راهنمایان موثر
۳/نگاه اقتصادی والقا حس کاسبکارانه سخیف و بازاری
۴ /ناهماهنگی اجرایی در بخش‌های مختلف
۵/عدم استفاده بهینه از ۲۰۰۰متر جا و فضای مطلوب در طبقات
۶/بی برنامه گی و عدم ارایه یک برنامه مشخص برای شش ماه حضور
۷/ نبود یک‌تم مشترک در نمایشگاه
۸/عدم ارایه شمایی کلی از تکنولوژی وفرهنگ ، هنر و اندیشه ایران
۹/نبود برنامه های جذاب فرهنگی به مناسبت های مختلف.
۱۰/ بی اعتنایی مفرط به مشاهیر بزرگ کلاسیک و نخبگان کشور
۱۱/طراحی نامناسب داخلی و گرمای زیاد
با راهروهای تنگ و نمای شیشه ای مات.
۱۲/عدم استفاده از کارشناسان خبره در جذب مخاطب
۱۳/فهم نادرست از اهداف و رویکرد جهانی اکسپو
۱۴/بی اعتنایی مسئولین اصلی در هماهنگی و کنترل و نظارت امور
۱۵/غیر شفاف بودن برنامه ها در طراحی و اجرای کارها
۱۶/بی اعتنایی به شعار اصلی اکسپو؛ خلق آینده و پیوند ذهن‌ها .
۱۷/عدم اطلاع رسانی و نبود پیوست رسانه ای حرفه ای برای شش ماه فرصت تبلیغ و ترویج با ۳۰ میلیون مخاطب تشنه دانستن…
نقاط قوت:
۱/ محل استقرار پاویون به لحاظ موقعیت نمایشگاهی
۲/ چشم انداز طراحی کلی نمایشگاه از دور
۳/نور پردازی مناسب در شب
۴/ اذعان مدیران حاضر به نقاط ضعف.
۵/ مشارکت و همراهی مجریان در همنوایی نقاط منفی با بازدید کنندگان…
البته فرصت مقایسه با دیگر کشورها مجال دیگری می طلبد…
آخرین دیدگاه