قاسم حسنی درخصوص عملکرد انجمن حمایت از کودکان کار در سال‌های اخیر و مشکلاتی که همه‌گیری ویروس کرونا برای کودکان کار به وجود آورده است، می‌گوید: ویروس کرونا نه فقط انجمن حمایت از کودکان کار، یا حتی کشور ما که همه جهان را تحت تاثیر قرار داد اما شدت تاثیرگذاری آن مثل همه پدیده‌های دیگر، در لایه‌های مختلف اجتماعی متفاوت بود و باتوجه به اینکه ما با لایه‌های زیرین جامعه در ارتباط بودیم، تاثیر این بیماری را بر قشر ضعیف بیشتر دیدیم. به طور مثال بسیاری از مشاغل خُرد، تعطیل شدند.
وی در پاسخ به این سوال که این اتفاق به طور خاص چه مشکلاتی برای کودکان خانواده‌های کم‌درآمد به وجود آورد؟ اظهار می‌کند: وقتی بزرگتر خانواده نمی‌تواند درآمدی داشته باشد، اولین اتفاق این است که کودک آسیب می‌بیند و این ضرورت حمایت را در انجمن بیشتر می‌کند. انجمن حمایت از کودکان کار از بدو فعالیت، همواره سعی کرده به سمت ارائه خدماتی که می‌تواند در آن شائبه وجود داشته باشد و شکل صدقه دادن پیدا کند، نرود. در واقع سعی کردیم عزت نفس خانواده‌ها را حفظ کنیم و به گونه‌ای رفتار نکنیم که گروه‌های هدف، اینجا را به عنوان مقری که پول، غذا و لباس می‌دهد، نگاه کنند. اما علی‌رغم همه این پرهیزها و حذر کردن‌ها، متاسفانه در شرایطی این مدل حمایت اجتناب‌ناپذیر بوده است. به طور مثال یکی از کودکان، مادر مریضی دارد و بیماری مادر باعث می‌شود کودک به جای هشت ساعت، ۱۴ ساعت در روز کار کند، در این شرایط خاص ما وارد می‌شویم و بحث درمان مادر را انجام می‌دهیم.
مدیرعامل انجمن حمایت از کودکان کار تصریح می‌کند: در کل وقتی بیکاری، فقر و رکود اقتصادی اتفاق می‌افتد، این حوزه را فربه‌تر می‌کند و در دوران کرونا نیز این دسته از خدمات ما به ناچار وسعت بیشتری گرفت.
حسنی با اشاره به مخاطراتی که بیماری کرونا برای کودکان کار داشته می‌گوید: کودکانی که در مدارس رسمی کشور هستند را تصور کنید، به طور غالب، وقتی آموزش و پرورش اعلام می‌کند مدارس تعطیل است، تاحدود زیادی خیال همه راحت است که این کودکان در خانه و تحت نظر خانواده‌اند، اما در مورد کودکانی که در انجمن حمایت از کودکان کار و انجمن‌های مشابه آموزش می‌بینند، این گونه نیست. زمانی که کودک در محیط انجمن نیست، یا در محل کار است، یا در خیابان یا در خانه‌هایی که بیشتر شبیه به کلونی است و به طور مثال ۵۰ نفر در یک خانه قدیمی زندگی می‌کنند، این موضوع ما را در شرایطی متناقض قرار می‌دهد؛ یعنی اگر کودک را به انجمن بیاوریم مخاطره دارد و اگر هم رهایش کنیم به سمت آسیب می‌رود.
وی با بیان اینکه فقر ناشی از رکود اقتصادی کرونایی، کودکان بیشتری را به چرخه کار سوق داده و خود این مسئله بالا رفتن تقاضا برای خدمات انجمن را شامل شد، ادامه می‌دهد: از سوی دیگر ما نیز بسیاری از حمایت‌های خُردمان را از دست دادیم و برخی از حمایت‌های کلان ما هم یا لاغر شد و یا از دست رفت، زیرا بسیاری از کسب و کارهایی که تا پیش از این از انجمن حمایت می‌کردند، با چالش و رکود مواجه شدند. به طور مثال وقتی کسی که ماهیانه ۱۰۰ هزار تومان کمک می‌کرده، حال خودش با مشکل مواجه است و یا آن مبلغ را تبدیل به ۵۰ هزار تومان یا حتی صفر می‌کند. پس از یک سو با افزایش هزینه‌ها و از طرف دیگر با کاهش حمایت‌ها مواجه بودیم.
خانواده کودکان کار درگیر بی پول و بیماری کرونا
مدیرعامل انجمن حمایت از کودکان کار با اشاره به اینکه در شرایط کرونا درخواست‌های کودکان بیشتر شد، اظهار می‌کند: اگرچه ما از همان ابتدا خانواده‌ها را در گروه‌های زرد، نارنجی و قرمز طبقه‌بندی کردیم. گروه قرمز، خانواده‌ای است که باید همواره توسط مددکارهای ما رصد شود چون اگر این اتفاق نمی‌افتاد، فاجعه انسانی رخ می‌داد. در این مدت بسیاری از خانواده‌های این کودکان به کرونا مبتلا شدند و به دلیل اینکه هزینه تست و پزشک نداشتند، حتی برای درمان هم به جایی مراجعه نمی‌کردند. در این سال ما با مسائل عدیده‌ای درگیر بودیم و امیدواریم که کرونا هرچه زودتر مدیریت شود.
وی در ادامه سخنانش از مسئولان خواست که گروه‌های اجتماعی در معرض آسیب را در اولویت ارائه واکسن قرار دهند، زیرا این گروه‌ها به نسبت افراد دیگر جامعه در معرض آسیب مضاعف هستند؛ یعنی امکان ماندن در خانه را ندارند، زیرا گرسنگی بیشتر از کرونا آن‌ها را تهدید به مرگ می‌کند و به خاطر فرار از گرسنگی ناچارند وارد جامعه شوند و کار کنند. وقتی وارد جامعه می‌شوند هم خطر ابتلا به کرونا بیشتر می‌شود. به همین دلیل جا دارد که دولت در سیاست‌گذاری توزیع واکسن به عنوان یکی از برنامه‌های ریشه‌ای، بحث اولویت بخشی به گروه‌های در معرض آسیب، کودکان کار و گروه‌های اجتماعی که ناچارند کار کنند را در سیاست‌هایش قرار دهد تا بتواند در گستره ملی به میزان قابل توجهی این مسئله را مدیریت کند.
حسنی ضمن ارزیابی عملکرد انجمن در نحوه مواجهه با کرونا تصریح می‌کند: انجمن در سالی که گذشت تجربیات خوبی داشت، اگرچه نمی‌توانستیم چندان به تعطیل کردن کودکان دلخوش باشیم. تا قبل از این کلاس‌های انجمن هرروز با حضور ۱۵ تا ۱۸ نفر برگزار می‌شد، اما از شهریور سال گذشته برای کلاس‌ها سقف گذاشتیم که هیچ کلاسی بیشتر از شش دانش آموز نداشته باشد و کلاس‌ها نیز یک روز در میان برگزار شود، به این ترتیب سعی کردیم در شرایط کرونایی با حفظ ایمنی و رعایت بهداشت، ارتباط‌مان با بچه‌ها قطع نشود، چون این ارتباط از دو بُعد قابل اهمیت است. اول اینکه انجمن شبیه به مدارس معمولی نیست که بچه‌ها فقط درس بخوانند، در اینجا در کنار درس خواندن، کارهای مددکاری، حرفه‌آموزی، رفتارهای اجتماعی و رفتارهای بهداشتی نیز به آن‌ها آموزش داده می‌شود. دوم هم اینکه ما از وضعیت درمانی و خانوادگی کودکان هم باخبر هستیم و به همین دلیل این ارتباط را حفظ کردیم و بچه‌ها تا امروز صدمه‌ای از جانب بیماری کرونا نداشتند.
وی می‌افزاید: البته چند نفری به این بیماری مبتلا شدند اما تلفات نداشتیم. در این مدت طرح دیگری هم در انجمن داشتیم که تجربه بدیعی بود و به نوعی دستآوردی ملی در حوزه آموزش کودکان محسوب می‌شود. طرحی که ما تحت عنوان آموزش مجازی متمرکز انجام دادیم.
مدیرعامل انجمن حمایت از کودکان کار ادامه می‌دهد: ما در انجمن کودکانی را داریم که در سیستم آموزشی رسمی کشور هستند، یعنی به مدارس رسمی می‌روند. امسال برای این دسته از کودکانی که برای درس خواندن آنلاین به امکانات دسترسی نداشتند، سایت‌هایی با شش تبلت در انجمن تعبیه کردیم. یک آموزگار یا مددکار نیز در کنار بچه‌ها حضور دارد تا کودکان در ساعاتی از روز که به آنجا می‌آمدند، با راهنمایی آن‌ها وارد کلاس‌های آنلاین شده و به سیستم آموزشی «شاد» وصل می‌شدند تا از تحصیل باز نمانند. این جنس تجربه برای خود ما هم بسیار جذاب بود.
آخرین دیدگاه