محمدرضا جوادی یگانه گفت: زندگی شهری در ایران بر پایه محله محوری بوده، یعنی مجموعه‌ای از محلات که از هم تفکیک می‌شدند و دارای فضاهایی چون بازار، مسجد، قهوه خانه و زورخانه بوده است و عمدتاً خانه‌ها به شکل تک واحدی بودند.
وی افزود: با شروع سبک شهرنشینی ساختار قدیمی شهر تهران از بین رفت و به تدریج خانه‌های دو یا سه طبقه به وجود آمدند که در این خانه‌ها عمدتاً افرادی که با هم آشنا یا داری نسبت فامیلی بودند، زندگی می‌کردند.
معاون امور اجتماعی و فرهنگی شهرداری تهران با بیان اینکه همراه با پدیده شهر مدرن، مهاجرت و رفتار شهروندان در شهرها بسیار متفاوت شد، عنوان کرد: هرچه شهر بزرگ‌تر باشد، انسان‌های گمنام آن بیشتر است که به عنوان نقطه مثبت کلانشهر مدرن تلقی می‌شود.
وی خاطرنشان کرد: آنچه طی این سال‌ها در تهران رخ داده این است که مداوم ولع افزایش ثروت و بهتر شدن زندگی وجود دارد و باعث جابجایی مدام شهروندان می‌شود که تعلقات خاطر افراد را نسبت به محله کمتر کرده است. همسایه‌ها مدام در حال عوض شدن هستند و تمایلی به آشنایی بیشتر با یکدیگر ندارند، به همین دلیل گمنامی به همراه مهاجرت در حال رخ دادن است. آمار مهاجرت به شهر تهران بسیار بالاست، تغییر پایگاه اجتماعی رخ نمی‌دهد و روابط پایداری شکل نمی‌گیرد که از ویژگی‌های زندگی آپارتمانی است.
جوادی یگانه با اشاره به اینکه روابط اجتماعی با شیوع اندکی بهبود پیدا کرده است، گفت: تا پیش از دوران برخی خانه‌ها عملاً به سمت خوابگاه شدن حرکت می‌کرد. با شروع این پاندمی علیرغم همه مشکلاتی که چه در عرصه اجتماع و چه خانواده بروز کرد اما در مواردی روابط اجتماعی درون خانه دست خوش تغییرات مثبت و بهبود روابط میان اعضا شد.
به گفته معاون امور اجتماعی و فرهنگی شهرداری تهران در جهان امروز آنچه که باعث ایجاد انسجام در روابط اجتماعی خانواده‌ها در جامعه بود رو به زوال رفته و افراد در درون خانواده زندگی می‌کنند و بیرون خانواده ناشناس می‌شود و ترجیح می‌دهند همدیگر را ندیده و نشناسند؛ براین اساس می‌خواهیم روابط اجتماعی را در کمپین «همسایه هم» آپارتمانی که مبنای آن بر گمنامی و امکان مهاجرت فراوان شکل گرفته است، را دوباره احیا کنیم.
آخرین دیدگاه