سیاسی/ بین الملل 
آیا بازسازی لبنان اولویت مسئولان این کشور است؟ آیا استعفای حسان دیاب و ماموریت سعد حریری برای تشکیل کابینه توانست به حل بحران این کشور کمک کند؟
پاسخ این پرسش‌ها و ده‌ها پرسش دیگر- اگر بتوان پاسخی برای آنها پیدا کرد- می‌تواند سمت‌وسوی این کشور کوچک عربی را در سال ۲۰۲۱ و سال‌های بعد به سوی ساحل آرامش یا سونامی جنگ داخلی مشخص کند.
آگوست گذشته بود که انفجاری مهیب نیمی از بیروت را به ویرانه تبدیل کرد؛ بعد از آن هم امانوئل مکرون همچون یک فاتح خود را بر فراز ویرانه‌های بیروت رساند و در آنجا خبر از تحولی بزرگ در روند سیاسی و اقتصادی این کشور داد.
گرچه او یک بار دیگر هم به لبنان سفر کرد و اگر کرونا مجالش می‌داد، در تدارک سفر سوم به این کشور نیز برمی‌آمد، اما آنچه که عاید لبنان و لبنانی‌ها شد چیزی در حد صفر بود.
این عدد نه تنها در رابطه با مبالغ دریافت‌شده از کمک‌های اختصاص‌یافته به بازسازی لبنان بلکه در بعد سیاسی هم کاملاً هویداست.
فارغ از اینکه جو بایدن سیاست دونالد ترامپ را در لبنان در پیش گیرد یا در صدد تغییر نوع تعامل خود باشد، لبنان فاصله زیادی با ثبات و حتی ثبات نسبی‌ای خواهد داشت که بعد از جنگ داخلی مدتی بر این کشور حاکم بود.
از انحصار جایگاه نخست‌وزیری بین شخصیت‌هایی که تعدادشان از انگشتان یک دست هم تجاوز نمی‌کند گرفته تا باج‌گیری‌های پیدا و پنهان سعد حریری و متحدانش برای تشکیل کابینه تنها بخشی از مشکلات حاکم بر لبنان است.
حملات تبلیغاتی-رسانه‌ای جریان‌های مختلف سیاسی علیه یکدیگر و منفعت‌طلبی تعداد قابل توجهی از شخصیت‌هایی که امروز لیدر صحنه سیاسی لبنان به شمار می‌روند نیز فقط بخش کوچکی از کوه یخ اختلافات را عیان می‌کند.
از سویی فشارهای اقتصادی و اجتماعی سعودی و متحدان منطقه‌ای‌اش علیه لبنان و همچنین بحران‌آفرینی‌های نظامی اسرائیل همگی نشان از آن دارد که لبنانی‌ها در حلقه‌های متعددی از فشار و بحران‌آفرینی گرفتار شده‌اند.
بنابراین لبنانی‌ها پیش از آنکه به فکر برنامه‌های جو بایدن یا طرح‌های مکرون برای کشورشان باشند، باید به صرافت گشودن گره‌های کور صحنه سیاست داخلی و منطقه‌ای بیفتند؛ گره‌هایی که سال‌هاست مانع اصلی بازسازی کشورشان در تمامی ابعاد شده است.
badoorbin.comakhbarazad.comمنبع : خبرفوری
آخرین دیدگاه