آقای کیانیان، در مصاحبه با روزنامه اعتماد گفته بودید که معتقدید باید حکم تعقیب من را صادر کنند، بسیار هم عالی. اما خواستم در جریان باشید من یک فرد حقیقی با آدرسی مشخص و در دسترس هستم. احتیاج به تعقیب نیست. شما و همکاران‌تان هم قاضی نیستید که حکم صادر کنید.
چند نکته را خدمت‌تان توضیح دهم:
در وهله اول شاید توضیح واضحات باشد ولی من فکر می‌کنم به‌طور کلی اظهارنظر از روی «ناآگاهی» اشتباه است، مخصوصا از طرف شخصی در جایگاه شما که سری در سرها دارید و در دسته هنرمندانید و مسوولیت‌تان نسبت به پیرامون‌تان بالاست. اما متاسفانه در اظهار نظرتان نه تنها بی‌مسوولیت بودید، بلکه طرز فکرتان با تاریک‌ترین بخش تفکر مردسالارانه ارباب جمشیدی یکی است. در وهله بعد، کلیت جنبش «می‌تو» بر پیدا شدن راهی برای قربانیان تعرض و تجاوز جنسی در بازگویی روایت‌شان است. در این جنبش، اصل اساسی «همدلی منحصر به‌فرد قربانیان در اجتماع با یکدیگر» است و اعتقاد بر این است که این همدلی، تاثیر بسزایی در کاهش چرخه خشونت خواهد داشت. اگر تبعات این جنبش در جهان را مطالعه بفرمایید، خواهید دید که تغییر چشمگیری در زمینه کاهش این چرخه دیده شده است. اینکه شما اسم این همدلی را «تهمت» نهاده‌اید و پیشنهاد می‌کنید که بنده تحت تعقیب قرار گیرم، حاکی از آن است که نسبت به این جنبش که ادعای حمایتش را کرده‌اید، آگاهی کافی ندارید. عدم آگاهی نسبت به این جنبش امر عجیبی نیست؛ عجیب آنجاست که به جای پرسشگری، اولویت را بر دادن توصیه‌های نادرست بنا کنید. محرمانگی، مطرح شدن پرونده تنها در دادگاه، اسم نبردن از متهم به تعرض و تجاوز و بقیه نکاتی که نام برده‌اید در این حرکت اعتراضی مصداق ندارد. دلیل آن هم پیچیدگی و سختی مطرح شدن پرونده‌های اینچنینی در سیستم قضایی کشورهاست که ناچار به چنین همدلی روی آورده‌اند. اینها برخی از اصول اصلی این حرکت است. حال به نظرتان آیا بهتر نبود در جواب سوال خانم روزنامه‌نگار در ارتباط به این جنبش می‌فرمودید، نمی‌دانم و پاسخ نمی‌دهم؟ جناب آقای کیانیان! ما همه در حال یادگیری هستیم و تمام تلاش‌مان را می‌کنیم تا اگر چیزی را نمی‌دانیم، یاد بگیریم. مثلا به تازگی یاد گرفته‌ایم رفتاری که از سوی بخشی از بزرگان سینما و تئاتر ایران در این سال‌ها بر ما زنان در پشت صحنه‌ها می‌شد، مصداق بارز قلدری، تهدید، آزار جنسی، تبعیض و متاسفانه تجاوز بوده و حالا می‌خواهیم با پیگیری حقوقی خواسته‌های‌مان در یک آیین‌نامه مدون ارایه شده به نهادهای حرفه‌ای صنفی – و نه قضایی – فضا را به همان اندازه‌ای امن و سالم کنیم که در این سال‌ها برای شما و شمایان امن و سالم و مقدس و ناب بوده است. ما زنان همدیگر را پیدا می‌کنیم؛ نه در خفا که در فضای عمومی که همان‌طور که می‌دانید اگر قرار بود چیزی پشت درهای بسته حل شود، شده بود و به اینجا نمی‌رسید. شما حتی نمی‌دانید نام ما ۸۰۰ زن است نه جنبش می‌تو. شما درباره می‌تو نظر می‌دهید ولی نمی‌دانید قربانی‌نکوهی – کاری که در این مصاحبه به وضوح انجام داده‌اید- از خط قرمزهای جدی این جنبش است. من به عنوان عضوی از گروه ۸۰۰ زن و یک نماینده آنها در هیات پیگیری، آمادگی خودم را برای پاسخگویی به تمام سوالات شما در زمینه اصول اصلی این حرکت اعلام می‌کنم؛ البته اگر سوالی باشد و ابهامی وگرنه که شما هم مثل رفیق‌تان حکم شلاق را صادر کنید.
آخرین دیدگاه