میزان نوشت: رضا رویگری گفت: خوشحالم که در فیلم «شادروان» دیده شدم، خوشحالم که کارگردان این اثر مثل همه کارگردانان مرا بازیگری بیمار و از کار افتاده ندیدند و توانستم در این فیلم حاضر باشم برای من مهم این است که به من احترام گذاشته شود.
رضا رویگری درباره فعالیت‌های خود در عرصه بازیگری گفت: فعلا که به دلیل مشکلات جسمانی‌ام چندان نگاهی به من نمی‌شود، آخرین بار در فیلم سینمایی «شادروان» نقش بسیار کوتاهی را داشتم که البته در درام تاثیر فراوانی داشت اما به جز آن فعلا کاری ندارم.
وی با اشاره به آمادگی خود برای قبول پیشنهادات اظهار کرد: شاید همه فکر کنند که به دلیل شرایط جسمانی نمی‌توانم در کاری حضور داشته باشم، طبیعتا از پس نقش‌های پرتحرک بر نمی‌آیم اما طبعا در آثار نقش‌های کم تحرکی هم وجود دارد که هنوز می‌توانم با قدرت در آنها بازی کنم.
بازیگر سریال «مختارنامه» در همین رابطه ادامه داد: من کاملا آماده هستم که اگر پیشنهادی بود قبول کنم، هرچند همین حضور کوتاه هم برایم سخت است و باید به سختی از پس نقش برآیم ولی در دلم شوق و شوری دارم که قابل وصف نیست و هیچوقت نمی خواهم از بازیگری بازنشسته شوم.
وی بازیگری را یک جادو خواند و افزود: بازیگری مثل یک جادو است، تا وقتی که به نوعی درگیر آن نشده باشید نمی‌توانید درک کنید که چه بلایی سر شما می‌آورد، فارغ از شهرت و شناخت بین مردم که به نظرم با محبوبیت به دست می آید نه تنها شهرت، بازیگری یک اتفاق بزرگ در روح و جان شما بر جای می گذارد که هیچ چیز توان برابری با آن را ندارد.
بازیگر فیلم سینمایی «شادروان» در همین راستا اضافه کرد: آنچه مشخص است اینکه وقتی شما یکبار جلوی دوربین بروید یا بازی در تئاتر و تلویزیون را تجربه کنید دیگر نمی توانید از آن جدا شوید، هرچند بازیگری به جز عده ای خاص برای درآمدزایی به درد نمی خورد اما وقتی آلوده به این هنر می شوید گاهی قید پول را می‌زنید تا بتوانید یک کاراکتر را زندگی کنید.
وی در همین رابطه افزود: بازیگری یک شور بی انتها است، به نظر من اشتیاقش از کارگردانی یا سایر بخش های سینما بیشتر است، هر بار که در قامت یک نقش در می آیید همه چیز را فراموش کرده و زندگی او را بازی می کنید، وقتی سالها در نقش‌های مختلف حضور پیدا می کنید دیگر فاصله گرفتن از این فضا و بازیگری ناممکن می شود.
رویگری درباره حضور در فیلم شادوران اضافه کرد: خوشحالم که در این فیلم دیده شدم، خوشحالم که کارگردان این اثر مثل همه کارگردانان مرا بازیگری بیمار و از کار افتاده ندیدند و توانستم در این حاضر باشم، برای من آن هم در شرایط امروزم کوتاهی و بلندی نقش مهم نیست، مهم این است که به من احترام گذاشته شود، اینکه دیده شوم و همچنان مثل یک بازیگر با من برخورد شود، این از هر قرارداد و پولی ارزشمندتر است.
۵۸۵۸
آخرین دیدگاه