مهلت ۱۰۰ روزهای که به نخست وزیر عراق داده شده بود، پایان یافته است. پایان این مهلت که در آن گروه‌های سیاسی عملکرد دولت وی را بررسی می‌کنند، با سفر الکاظمی به واشنگتن در ۲۰ اوت جاری همزمان شده است.
با وجود اینکه مقتدی صدر، رهبر جریان صدر همانند دیگر نخست وزیران سابق برای الکاظمی نیز ضرب‌الاجل ۱۰۰ روزه تعیین کرده اما او مواضعی را در مخالفت با عملکرد الکاظمی و دولت وی نشان نداده است.
عزت الشابندر، سیاست‌مدار عراقی در توییتی از عمار حکیم و هادی العامری، به عنوان تایید کنندگان رسیدن الکاظمی به پست نخست وزیری خواست تا “به اطلاع مردم برسانند که او طی ۱۰۰ روز نخست چه چیزی را محقق کرده است”.
الشابندر مخالفت خود را با دولت الکاظمی از زمان روی کار آمدن آن پنهان نکرد اما او بر این باور است که رهبران شیعی که تشکیل این دولت را تایید کردند، اولین طرف بازنده در این امر هستند. این در حالی است که گروه‌های مسلحِ محور مقاومت در عراق با عملکرد الکاظمی به ویژه موضع مبهم او درخصوص حضور آمریکا در عراق مخالف هستند.
علاوه بر آن، این گروه‌ها طی روزهای اخیر حملات خود با موشک‌های کاتیوشا به مناطق مختلف چه در داخل منطقه الخضراء که در آن مقر سفارت آمریکا قرار دارد و چه در فرودگاه بغداد و اردوگاه التاجی که در آنجا نیروهای آمریکایی در چارچوب ائتلاف بین المللی حضور دارند، بیشتر کرده‌اند.
مسؤولان عراقی همچنان درمورد ادامه همکاری با ائتلاف بین‌المللی به سرکردگی آمریکا سخن می‌گویند، همانطور که در دیدار قاسم الاعرجی، مشاور امنیت ملی عراق با نماینده فرمانده ائتلاف بین‌المللی در عراق نیز این مساله عنوان شد.
در میان این رویکردهای ضد و نقیض، الکاظمی در سفر خود به واشنگتن تعدادی از پرونده‌های سنگین را خواهد برد تا با رئیس جمهوری آمریکا که کشورش دچار دغدغه مقابله با کرونا و انتخابات سرنوشت سازی برای ترامپ است، آنها را بررسی کند. با وجود اینکه الکاظمی پرونده‌های سنگینی را با خود به همراه می‌برد که امیدهای ضد و نقیضی در مورد امکان تصمیم‌گیری در خصوص آنها یا بخشی از این تصمیمات وجود دارد اما انگیزه‌ها میان گروه‌های سیاسی عراق درمورد آن پرونده‌ها و امیدهای بسته شده نسبت به آنها، شدیداً متفاوت است.
در حالی که نخست وزیر عراق تلاش می‌کند پیشرفتی را در پرونده‌های نیرو، اقتصاد و سرمایه گذاری حاصل کند تا طرف‌های عراقی که بر روی این پرونده‌ها حساب باز کرده‌اند را راضی کند اما او امید دارد که در رسیدگی به پرونده حضور آمریکا در عراق حتی به صورت جزئی گشایشی حاصل شود؛ چراکه پیچیدگی‌هایی در این پرونده وجود دارد.
اما ترامپ خود را در هم‌وغم‌های ملی الکاظمی شریک نمی‌داند که نخست‌وزیر عراق با خود آنها را با آمریکا می‌برد و از طریق آنها تلاش می‌کند تمامی طرف‌های دارای رویکردهای مختلف در عراق را هرچند با راه حل‌های جزئی راضی نگه دارد و خود را به مرحله انتخابات زودهنگام برساند و طبق نظر حامیانش، “دستاوردی” را در زمینه مهم‌ترین پرونده خارجی در جریان سفرش به واشنگتن ارائه دهد. حامیان الکاظمی بر این باورند که صِرف اینکه دولت آمریکا با سفر الکاظمی در این زمان موافقت کرده است و مورد استقبال استثنائی حامیانش قرار گرفته است، به این معناست که امیدهایی که به این پرونده‌های سنگین بسته شده است، پیشرفتی را حاصل خواهد کرد که باعث می‌شود این سفر اهداف خود را حتی در سطح منطقه‌ای محقق سازد، به ویژه که این امکان وجود دارد که الکاظمی نقش نامه‌بَر را میان آمریکا و ایران ایفا کند و ناظران سیاسی در بغداد نیز این امر را در سایه مقبولیت الکاظمی در نزد واشنگتن و تهران بعید نمی‌دانند. این مساله باعث می‌شود که عزت الشابندر، سیاست‌مدار عراقی معتقد باشد که ایران در مقایسه با هم‌پیمانانش در داخل عراق، پیروز باشد و این امر به الکاظمی مجال بیشتری را می‌دهد تا آزادانه تحرکاتی را در داخل شن‌های متحرک عراق داشته باشد.
موضع‌گیری‌ها در قبال این سفر از گروه‌های طائفه‌ای و نژادی آغاز شده و به احزاب و گروه‌های سیاسی کشیده می‌شود. سه گروه نژادی- طائفه‌ای (شیعیان، اهل تسنن و کردها) مواضع ضد و نقیضی در قبال حضور آمریکا در عراق دارند. شیعیان کاملاً با حضور آمریکا در عراق مخالف هستند اما کردها و اهل تسنن بر این باور هستند که ماندن آنها برای تحقق توازن به دلیل داعش و نیز به دلیل عدم توانایی دولت در انحصار سلاح به دست دولت و تحکیم نهاد نظامی، امری ضروری است. اما گروه‌ها و احزاب، چه گروه‌های شیعه یا کرد یا سنی، سرمایه‌گذاری‌شان روی سفر الکاظمی به واشنگتن از جهت نوع نگاهشان به الکاظمی از منظر تایید کردن او یا عدم تاییدش است. مهم‌ترین عنوان سفر الکاظمی تکمیل مذاکراتی است که طرفین عراقی و آمریکایی در ۱۰ ژوئن گذشته از طریق گفت‌وگوی راهبردی بر اساس توافق امضا شده میان واشنگتن و بغداد در سال ۲۰۰۹ در حین دولت نوری المالکی، نخست وزیر پیشین عراق برگزار کردند.
اما در سایه ادامه تنش‌های سیاسی، این پرونده به دلیل جنجالی که طی دو ماه گذشته پیرامون اهمیت این گفت‌وگو شدت گرفته است، عقب‌گرد کرده یا بی‌محتوا شده است؛ گفت‌وگویی که گروه‌های مخالف با حضور آمریکا در عراق می‌خواهند که این مذاکرات فقط محدود به یک بند باشد که همان عقب‌نشینی غیرمشروط آمریکا از عراق است، در حالی که طرف‌های حامی حضور آمریکا می‌خواهند که این گفت‌وگو مسیر جدیدی را از رابطه میان عراق و آمریکا ترسیم کند که بر مبنای اهداف بلندمدت بنا شده باشد.
الکاظمی در حین مذاکراتش در مقابل دونالد ترامپ، رئیس جمهوری آمریکا که در سایه تشدید رقابت‌ها میان وی و جو بایدن، نامزد دموکرات‌ها در انتخابات، مذاکرات آسانی هم نخواهد بود، باید بازی محتاطانه‌ای را با توجه به این دو محور داشته باشد.
منبع: ایسنا
آخرین دیدگاه