روزنامه جوان نوشت:شهرام عبدلی برخلاف نقش‌هایی که در سینما و تلویزیون بازی می‌کرد، در زندگی شخصی و حرفه‌ای فردی آرام و بی‌حاشیه بود. از عبدلی نقش‌های منفی زیادی به یاد داریم، ولی در زندگی واقعی نکته منفی خاصی از این بازیگر در ذهن نمانده است.
کارنامه بازیگری عبدلی در تلویزیون پربار است، چند تئائر را کارگردانی کرده و در چند فیلم سینمایی هم بازی کرده بود. در حیطه کارش آدم سرشناسی بود و بسیاری با نام و چهره شهرام عبدلی آشنایی داشتند با این حال این بازیگر هیچ گاه از دایره ادب و معرفت خارج نشد و همکاران و دوستانش به خوبی و نیکی از او یاد می‌کنند.
چند ویژگی و خصیصه مهم و خوب، حسابِ شهرام عبدلی را از بقیه بازیگران و سلبریتی‌ها جدا می‌کند و دقیقا همین ویژگی‌ها از دلایل محبوبیت این بازیگر بین مردم برمی‌گردد. عبدلی برخلاف بسیاری از بازیگرهایی که کارشان را از تلویزیون شروع کردند و پس از معروف شدن به صداوسیما پشت کردند و هر چیزی خواستند علیه مدیرانش گفتند، هیچ وقت فراموش نکرد از کجا آمده است. او اهل نمک خوردن و شکاندن نمک نبود.
شهرام عبدلی بازیگر بامعرفتی بود و هیچ‌گاه خاستگاهش و از جایی که در آن رشد کرده و آمده را از یاد نبرد. او تا آخرین لحظه زندگی‌اش عاشق تلویزیون و کار کردن در آن بود و ابایی هم از ابراز عشقش نداشت. او نمی‌خواست مثل برخی ستاره‌های سینما، ژست روشنفکری بگیرد و بخواهد با ناسزا گفتن و تخریب تلویزیون برای خودش اعتبار بخرد. عبدلی تا آخرین لحظات زندگی خود را بازیگر سریال‌های تلویزیونی می‌دانست و به این موضوع هم افتخار می‌کرد. چنین قدرشناسی‌ای را این روزها کمتر از سلبریتی‌ها شاهد هستیم.
عبدلی برای بازیگری زحمت زیادی کشیده بود و قدر هنرش را می‌دانست. کارگردانان او را به خاطر چشم‌های رنگی‌اش بازیگر نکرده بود و دقیقا پشتکار و استعدادش عامل پیشرفتش در بازیگری بود. وقتی یادداشت قاسم جعفری را درباره این بازیگر می‌خوانیم که «شهرام را اول بار نشسته بر روی نیمکت‌های سنگی دور تئاتر شهر دیدم، عاشق بازیگری بود و سینه چاک تئاتر» کاملا می‌توانیم مسیر دور و دراز و سختش را برای پیشرفت تشخیص بدهیم.
او به خاطر زحماتی که برای بازیگر شدن کشیده بود، به شدت مراقب رفتار حرفهایش بود و کسی هم شاهد حاشیه خاصی از این بازیگر در دوران بازیگری‌اش نبود. تمام دوستان و همکارانش از معرفت و پشتکارش یاد می‌کنند و کسی خاطره بدی از این بازیگر فقید ندارد.
فرهاد بشارتی از بازیگران و دوستان این بازیگر فقید، درباره عشقِ به بازیگری عبدلی می‌گوید: «شهرام عبدلی آدم متفکری بود که برای کارش ارزش قائل می‌شد و پارسال همین موقع سر کار بودیم و مدام با بچه‌هایی که کار بازیگری را تازه شروع کرده بودند راجع به بازیگری و کتاب‌های مرتبط با بازیگری صحبت می‌کرد و می‌گفت مطالعه کنید یاد بگیرید. تمرکز و تفکر کنید.»
و از مهمتر از همه اینکه عبدلی برخلاف برخی از بازیگران خودش را وارد بازیهای سیاسی نمی‌کرد و وارد حوزه‌ای که در آن تخصص نداشت، نمی‌شد. این مورد یکی دیگر از ویژگی‌های این بازیگر به شمار می‌رود. عبدلی جایگاه خودش را در عالم هنر می‌دانست و بیهوده انرژی و زمانش را مشغول کارهای دیگری نمی‌کرد.
در جریان اغتشاشات اخیر، وقتی خبرنگاران با این بازیگر تماس می‌گرفتند، اوج حرفه‌ای‌گری را در رفتار و گفتارش می‌دیدند. او در پاسخ به رسانه‌ها می‌گفت «اجازه بدهید کمی شرایط آرام‌تر شود بعدا صحبت می‌کنیم… وقت زیاد است. این روزها بگذرد، در خدمتتان هستم.» او بدون اینکه بخواهد بر موج سوار شود یا از آب گل‌آلود ماهی بگیرد، منتظر آرام شدن اوضاع ماند تا بعدا حرفهایش را در ادب و آرامش بزند.
تمام این موارد را در مراسم ختم بازیگر «خط قرمز» می‌توان مشاهده کرد. میرطاهر مظلومی که در مراسم تشییع این بازیگر حضور داشت نجابت و شرافت را ویژگی‌های بارز عبدلی عنوان کرد و گفت: «نمی‌دانید که در حرم ثامن‌الحجج چه تشییع جنازه ارزنده‌ای شد. چقدر خدام آمدند.»
شهرام عبدلی معمولا نقش‌های منفی بازی می‌کرد، ولی مخاطبان از او به نیکی یاد می‌کنند. شاید حالت چهره یا لحن این بازیگر به درد نقش‌های منفی می‌خورد، ولی درونش پر از ویژگی‌های مثبت بود؛ دقیقا امروز همه به خاطر همین ویژگی‌های مثبت، دلتنگ و غصه‌دار این بازیگر باسابقه هستند. شهرام عبدلی نشان داد برای محبوبیت نیازی به حاشیه‌سازی نیست. مردم و هنرمندان بیش از هر چیزی قدردان ادب، معرفت و شعور بازیگرها هستند تا چیزهای دیگر!
23302
آخرین دیدگاه