ایسنا نوشت: گزارش‌هایی نگران کننده اما تائید نشده از شرایط سلامتی «جک نیکلسون» بازیگر مطرح سینمای جهان منتشر شده که او مبتلا به زوال عقل است و در ۸۵ سالگی به تنهایی زندگی می‌کند.
آخرین باری که «جک نیکلسون» در انظار عمومی دیده شد به اکتبر ۲۰۲۱ بازمی‌گردد که همراه با پسرش برای تماشای مسابقه بسکتبال تیم لیکرز به استایوم رفته بود و از از آن زمان تاکنون هیچ خبری از وی نیست و منابع نزدیک به او، عمیقاً نگران سلامتی این بازیگر کهنه‌کار و بازنشسته هالیوودی هستند.
«نیکلسون» از زمانی که در سال ۲۰۰۵ عمارت مجلل خود در بورلی هیلز را به قیمت ۵ میلیون دلار از «مارلون براندو» خریداری کرد، آن جا را به قلعه شخصی خود تبدیل کرد. بدیهی است که همه گیری جهانی و ترس از ابتلا به کووید، حضور او در انظار عمومی را دشوارتر کرده است اما گزارش اخیر وبسایت رادارآنلاین، نسبت به سلامتی این بازیگر برنده سه جایزه اسکار هشدار داده چرا که افراد نزدیک به او در صنعت سینما ، بسیار نگران وضعیت او هستند.
یک منبع خبری در گفتگو با رادارآنلاین، فاش کرد: «او خانه‌اش را به عنوان قلعه خود پذیرفته اما مردم دوست دارند که او از خانه بیرون بیاید و به آنها اطمینان دهد که حالش خوب است. جک با برخی در تماس است به پسر و شاگردش «ری»، که بسیار به او افتخار می کند، اما دوران معاشرت جک مدت‌هاست گذشته است. مارلون براندو پس از گذراندن چنین زندگی رنگارنگی در یک انزوای مجازی مُرد و دوستان جک نیز نگران این موضوع هستند. تنها ارتباط او با جهان فرزندانش هستند، اما ظاهرا او دیگر نمی‌خواهد با واقعیت روبرو شود و این ناراحت کننده است».
اگر شایعات در مورد زوال عقل «جک نیکسلون» درست باشد، این بدان معناست که سلامت روان او باید برای همه نگران کننده باشد. اما باز هم این شانس وجود دارد که این بازیگر تنها بخواهد بقیه عمر خود را به دور از مرکز توجه زندگی کند. به عنوان برنده سه جایزه اسکار، کاری برای جک نیکلسون به عنوان یک بازیگر باقی نمانده است. او به عنوان یکی از بزرگترین بازیگران تاریخ سینما بازنشسته شده است. اصل داستان هر چه که باشد، فقط می‌توانیم امیدوار باشیم که این بازیگر کهنه‌کار از این مرحله از زندگی خود به دور از شهرت لذت می‌برد.
اولین نقش نیکلسون در سال ۱۹۵۸ در فیلم «قاتل نق‌نقو» رقم خورد و یک دهه کامل طول کشید تا او به نخستین نقش اصلی‌اش در فیلم «ایزی رایدر» در سال ۱۹۶۹ برسد. این بازیگر پس از بازی در فیلم «ایزی رادیر» در سال ۱۹۶۹ در کنار «پیتر فوندا» و «دنیس هاپر» به شهرت رسید و بازی در این فیلم اولین نامزدی اسکار را برای او به ارمغان آورد. «نیکلسون» پس از موفقیت «ایزی رایدر» نقش اصلی دیگری در فیلم «پنج قطعه آسان» در سال ۱۹۷۰ ایفا کرد و این نقش برای او دومین نامزدی جایزه اسکار را به همراه داشت.
در سال ۱۹۷۱، او در کنار چهره‌های مشهوری مانند «کندیس برگن» و «آرت گارفانکل» به رشد خود در هالیوود ادامه داد و در فیلم «معرفت جسمانی» ساخته «مایلک نیکولز» مقابل دوربین رفت و در سال ۱۹۷۳ هم برای فیلم «آخرین جزئیات» برای سومین بار نامزد کسب جایزه اسکار شد.
سال بعد او در فیلم موفق «محله چینی‌ها» ساخته «رومن پولانسکی» بازی کرد و در سال ۱۹۷۵ یکی از به یادماندنی‌ترین نقش‌های خود را در فیلم «پرواز بر فراز آشیانه فاخته» (دیوانه از قفس پرید) ساخته «میلوش فورمن» ایفا کرد و نخستین جایزه اسکار خود را دریافت کرد.
سال ۱۹۸۰ شاهد بازگشت این بازیگر به ریشه‌های ترسناک خود بودیم و این اتفاق شاید با شناخته شده‌ترین نقشش در فیلم «درخشش» ساخته «استنلی کوبریک» با اقتباس از رمان «استیون کینگ» رقم خورد.
این بازیگر دومین جایزه اسکار خود را برای نقش محبوبش در سال ۱۹۸۳ و در فیلم «شرایط مهرورزی» دریافت کرد که به یک موفقیت بزرگ در گیشه در کنار بازیگرانی چون «شرلی مک لین»، «جف دنیلز» و «دبرا وینگر» دست یافت و در سال ۱۹۸۹ یکی از نمادین‌ترین و ترسناک‌ترین نقش‌های جوکر سینما را در فیلم «بتمن» ساخته «تیمن برتون» به یادگار گذاشت و در سال ۱۹۹۷ برای فیلم «بهتر از این نمیشه» از «جیمز ال. بروکس» سومین مجسمه طلایی اسکار را به خانه برد.
او در دهه ۲۰۰۰ میلادی در یکی از آخرین نقش‌های مهم سینمایی خود در فیلم برنده اسکار «گذشتگان» (Departed) ساخته «مارتین اسکورسیزی» و در کنار «لئوناردو دی‌کاپریو» و «مت دیمون» مقابل دوربین رفت و پس از آن «فهرست پاکت»، «من هنوز اینجا هستم» و در نهایت «از کجا می‌دانی» (۲۰۱۰) آخرین حضور او را در سینما رقم زد.
جک نیکلسون با دو جایزه اسکار در نقش اول و یک جایزه اسکار در نقش مکمل از معدود بازیگران تاریخ سینما با سه جایزه اسکار بازیگری است. وی که بیشتر به خلق شخصیت‌های عصبی‌مزاج و بعضا شرور شهرت دارد، تاکنون موفق به کسب بیش از ۱۰۰ جایزه سینمایی شده و در رویدادهای سینمایی ۷۲ بار نیز نامزد دریافت جایزه شده است.
57245
آخرین دیدگاه