الیاس حضرتی در سرمقاله روزنامه اعتماد نوشت:دیروز سالگرد حادثه غم‌بار سقوط هواپیمای اوکراینی ۷۵۲ و جان‌باختن ۱۷۶ نفر (و در واقع ۱۷۷ نفر) از سرنشینان آن بود که تعداد زیادی از ایشان هموطن‌مان بودند.
قاعدتا خوانندگان متوجه شده‌اند که دیروز ما در «اعتماد»، گزارشی در این زمینه نداشتیم. حتی برخی از خوانندگان و همراهان همیشگی روزنامه تماس گرفتند و گلایه کردند که برای ما قابل پیش‌بینی بود. حداقل انتظار از یک رسانه آن است که سالگرد این فاجعه دردناک را جزو ارزش‌های خبری بداند و به آن بپردازد. ما این انتظار را حق خوانندگان خود می‌دانیم. ارزش‌های روزنامه اعتماد هم چنین است که در شادی‌ها و غم‌های ملی شهروندان، همراه ملت ایران باشیم. اما امسال، سال متفاوتی بود.
تحریریه «اعتماد» تلاش کرد که به نوبه خود مطالبی را تهیه کند که در خور این اتفاق دردناک باشد. هدف این بود که مطالب تهیه‌شده چیزی فراتر از یک یادآوری ساده باشد و اصطلاحا ارزش افزوده‌ای داشته و به دانسته‌های خوانندگان از زوایای پیچیده موضوع اضافه کند. اما گویا این استاندارد ما با دایره تنگ برخی سیاستگذاران و نهادها که نسبت به رسانه‌های داخلی کم‌لطفی دارند و فکر می‌کنند با توصیه به رسانه‌ها می‌توانند مساله را مدیریت کنند، همخوان نبود. بنابراین دایره عمل‌مان بسیار تنگ شد.
توصیه‌نامه‌های مختلف چنان دایره عمل را تنگ کرده بودند که در نهایت صلاح را در سکوت کردن دیدیم. برنامه و کارنامه روزنامه اعتماد در انجام وظیفه رسانه‌ای خود روشن است. عقیده راسخ داریم که گزارش‌های مستند ما و رسانه‌های دیگر داخلی، زمینه‌ساز شفافیت و ایجاد اعتماد اجتماعی است؛ اعتمادی که در سال‌های اخیر و به‌خصوص به دلیل پنهانکاری صورت‌گرفته بر سر دلیل سقوط هواپیمای ۷۵۲ بسیار خدشه‌دار شد. اما در این زمینه، برخی افراد و نهادها هم‌نظر نیستند و متاسفانه سیاست‌های رسانه‌ای خاصی را دنبال می‌کنند که منجر به سکوت ما و رسانه‌های داخلی می‌شود و رسانه‌های خارجی را تک‌تازی آزاد می‌گذارد.
شاید آنها فکر کرده‌اند حالا که دادگاه این اتفاق دردناک در حال برگزاری است، انتشار گزارش‌های رسانه‌ای درباره واقعه یا پوشش دادن نگاه خانواده‌های داغدار منجر به تحت‌الشعاع قرار گرفتن روند دادرسی شود. ما با این نگاه موافق نیستیم و معتقدیم رسانه آزاد رکن چهارم دموکراسی و یک کشورداری مسوولانه است. در یک کشور دموکراتیک و مسوول، خبررسانی رسانه، علت انحراف در افکار عمومی دیده نمی‌شود و حتی از آن استقبال هم می‌شود. حق شهروندان داغدیده و وکلای آنها و همچنین کارشناسان موضوع است که در این موارد خارج از دادگاه صحبت کنند و البته مسوولیت حرف‌های خود را هم بپذیرند.
با مشورت به این تصمیم جمعی رسیدیم که بهتر است اصلا در این مورد سکوت کنیم تا ببینیم روند رسیدگی به فاجعه دردناک به کجا می‌رسد. نیت‌مان کمک بود که میسر نشد اما ما به شما خوانندگان‌مان صریح می‌گوییم که در غم و شادی با شما همدل هستیم و به مسوولان می‌گوییم که هنوز امید داریم با دادرسی عادلانه و شفاف، هم بخشی از اعتماد از دست رفته را جبران کنند و هم بهانه به دست بدخواهان داده نشود.
23302
آخرین دیدگاه