نویسنده در یادداشت حاضر به غفلت کسانی اشاره می کند که فراموش کرده اند دشمنان ایران چگونه در صدد اضمحلال آن هستند. ایران اینترنشنال و …
احمد زیدآبادی و دیگرانی که ترک سیاست می کنند؛استادان دانشگاهی راهکار می دهند و باب گفت و گو را باز می کنند، فحش می خورند؛ همه حاصل شرایط طاقت فرسایی است که در زمانه توهین و تحقیر نصیبشان می شود؛ وسط باز، سازشکار محترمانه ترین ادبیاتی است که در باره آنان استفاده می کنند؛ و اگر شرایط مهیا باشد در خطر هم قرار می گیرند.اما قهرمان این روزهای مردم ایران چه کسی است؟ وقتی از قهرمان صحبت می کنیم منظور همان الگوهای زندگی هستند که به طور طبیعی در ذهن و فکر ما نقش بازی می کنند. برخی قهرمانی را در به کار گیری خشونت می دانند، آنسوی آب یا این سوی آب. مقیم ایران یا خارج از کشور؛ گمان می برند با این شیوه ها از ما نسبت به خودمان بهتر تشخیص می دهند. درصدند راه بیندازند و جا بیندازند. اما در باره آن کسانی که بیرونی اند، چگونه باور کنیم منافع ملت ایران برایشان، مهم تر از منفعت کشوری است که در حال حاضر شهروند آن هستند؟ آیا بر اساس همین وضعیت نمی توانیم بگوییم بالای چشمتان ابرو؟ آن ینگه دنیا هیچ. درباره سفارت رسانه ای عربستان چه می گویید و هر کسی که نقد می کند، شرایط را می بیند اماعلیه نظام حرفی نمی زند بلکه ناقد آن است، می شود سوپاپ اطمینان!؟. حرف هایی که شما امروز با ناسزا،تهدید و از میان بردن ارزش ها و هنجارها می خواهید زندگی ای را بستانید که در محفل دانشگاهیان موضوع گفتمان است. آزادی و عدالت تعریف دارد.این چه آزادی است که آن را در محافل بین المللی طلب می کنید و دست به دامان آمریکا و فرانسه و انگلیس شده اید؟ آنان در ۸ سال جنگ علیه کشورمان، چه ارمغانی داشتند جز توجیه بمباران شیمیایی ایران توسط نیروهای بعثی. آزادی خواهی و توییت زدن در این باره حق همه است، ولی آیا به بهانه آزادی خواهی، آزادی را از دیگران سلب کردن صحیح است. اگر کسی به روش هایی که این کشور را به ناکجاآباد می برد، نقد کند، می شود خائن و سازشکار. نکته آن که الآن قدرت را در دست ندارید، این گونه برخورد می کنید، اگر به قدرت برسید چه می کنید؟ چرا اگر کسی موافق نظر شما نباشد شرافت و حیثیت ا‍و را زیر سوال می برید. این چه آزادی خواهی است که اینترنشنال ها به نمایندگی از عربستان و اسراییل برنامه اش را می نویسند؟ این در تعریف کدام نوع از آزادی است؟ با خشونت علیه خشونت مبارزه می کنید؟ این چه نمایش مضحکی است؟وطن پرستی را چگونه معنی می کنید؟که نخواندن سرود ملی کشورتان تحسین و تشویق دارد؟ شرف را چگونه معنی می کنید که جنگیدن در میدان فوتبال جام جهانی را شرف نمی دانید؟ می دانیم که کشور نیاز اساسی به بهبود دارد؛ بهبود در همه ی جنبه های اقتصادی و سیاسی و… به بعضی از معترضان که عمیق نگاه کنیم در می یابیم هر کدام ظلم دیده اند،زور شنیده اند، حقشان پایمال شده است و همه ی این زخم ها امروز سرباز کرده است. مردم حق دارند حتی زمانی که حق هم ندارند باز صاحب حق هستند که اگر ملتی نباشد دولت هم معنا پیدا نمی کند. اما امروز کسانی قهرمان قصه ی پرغصه ی ایران شده اند که خود حاصل همین تبعیض ها و بی عدالتی ها هستند، درد را خوب می فهمیم،آزادی را می خواهیم و به دنبال عدالت هستیم؛ اما اجازه بدهید قهرمان قصه ی ما شما نباشید.
بیشتر بخوانید:
- تقسیم استان کرمان ، تصمیمی منطقی یا هیجانی؟
۲۱۶
آخرین دیدگاه