ایسنا نوشت: اسماعیل امینی، مفتون امینی را شاعری خلاق با زبانی متمایز معرفی می‌کند و می‌گوید: مفتون از جمله شاعرانی است که با فراز و فرودهای شتابناک شعر همراه نشده، کار خود را انجام داده است. ممکن است در جنجال و هیاهوی و تیتر اول نبوده باشد اما آثاری که آفریده، آثار ماندگاری است.
این شاعر، مدرس دانشگاه و منتقد ادبی درباره ویژگی‌های شعری این شاعر فقید، گفت: با توجه به تجربه‌های مفتون امینی در دوره‌های مختلف شعری و مطالعات گسترده‌اش به زبان مادری- ترکی آذربایجانی – و زبان فارسی و نیز مراوده و دوستی با شاعران و ادبیان بزرگ، شعرهایش علاوه بر زبان بسیار شیوا و مستحکم، یک‌جور پختگی شاعرانه و زیبایی‌شناسانه دارد که این موضوع حاصل آن همه سال تجربه کردن، چه در آثار شعر ترکی و چه در شعر فارسی است.
امینی افزود: مفتون، هم به شیوه کهن قصایدی محکمی دارد، همچنین غزل‌های خوبی در میان آثارش دارد و تعداد زیادی شعر نیمایی منتشر کرده است. در سال‌های اخیر هم، بیشتر شعرهای سپید از او منتشر شده است.
او درباره این‌که آیا مراوده و نشست و برخاست مفتون با شاعران بزرگ، بر دیدگاه‌ها و زبان شعری او تاثیری داشته یا نه، اظهار کرد: اگر بخواهیم بگوییم شعر مفتون امینی تأثیری خاص از شاعری بزرگ دارد، مثلا رگه‌های شعر نیمایی یا اخوان یا شهریار دارد و آن اندیشه و طرز تفکر در شعرش دیده می‌شود، واقعا این‌طور نیست. او شاعر خلاقی است که زبان متمایز خود را دارد، اگرچه به این امر هیچ‌گونه تظاهری نمی‌کند که می‌خواهد زبان خاص خود را بیافریند.
این مدرس دانشگاه خاطرنشان کرد: زبان شعر مفتون امینی در ظاهر بسیار معمولی و طبیعی به نظر می‌آید اما وقتی در کنار شعرهای دیگران قرار می‌گیرد، برجستگی و تمایزش کاملا مشخص می‌شود. مفتون زبان خاص خود را دارد و در عین حال هیچ‌گونه نشانه ساختگی و مصنوعی بودن در شعرش دیده نمی‌شود.
اسماعیل امینی سپس بیان کرد: دامنه موضوعی شعرهای مفتون بسیار گسترده است؛ در همه موضوعات مختلف که در طی سالیان در شعر فارسی رایج بوده، شعرهای خوبی دارد، منتهی بیشتر گرایشش به جهان گسترده طبیعت و جهان بیرون است تا ذهنیات و مباحث نظری و … .
این شاعر درباره این‌که آیا مفتون بر شاعران نسل پس از خود تأثیری داشته، گفت: بزرگانی مثل مفتون و استاد مشفق، به خاطر حضور مستمر و ارتباط گسترده با نسل‌های مختلف شاعران، حالت معلمی و استادی برای نسل‌های مختلف داشتند. یکی از ویژگی انسان‌های بزرگ این است، نمی‌خواهند کسانی را که به عنوان شاگرد و نسل بعدی با آن‌ها ارتباط دارند، تحت سیطره خود قرار بدهند؛ مثلا یک شاعر بزرگ به عنوان پیشرو جریان ادبی، تعداد زیادی شاعر مانند خود پرورش دهد اما این تأثیر را دارند.
او در ادامه با بیان این‌که تغییرات شعر فارسی در دروه پس از مشروطه، در فاصله زمانی کوتاهی رخ می‌داده است، گفت: کسانی که شخصیت‌های تثبیت شده و خلاق در شعر هستند، خیلی با این فراز و فرودهای شتابناک همراه نشدند و کار خود را انجام دادند. ممکن است در جنجال و هیاهو و تیتر اول نبوده باشند اما آثاری که آفریدند آثار ماندگاری بوده و به همین ترتیب تأثیرشان روی کسانی که با آن‌ها آشنایی و ارتباط داشتند به صورت به استاد و شاگردی نیست بلکه به تأثیرگذاری‌شان فرهنگی و اندیشه‌ای است.
اسماعیل امینی در پایان گفت: جا دارد در کارها و تحقیقات دانشگاهی – رساله‌ها و پایان‌نامه‌ها – به شاعرانی از این دست، یعنی امثال مفتون که تعدادشان زیاد هم نیست، پرداخته شود؛ شاعرانی که ممکن است خیلی عنوان رسانه‌ای و مطبوعاتی و شهرت گذرا نداشته باشند.
۵۵۵۵
آخرین دیدگاه