روزنامه فرهیختگان نوشت: در چند وقت اخیر که جبهه غربی بهصورت گستردهای اقدام علیه امنیت ملی ایران را در دستور کار قرار داده است دستگاه دیپلماسی ایران سعی داشته با حداقلیترین واکنش ممکن از کنار قضایا عبور کرده و به تنش ایجاد شده دامن نزند. نرمش زیاد از حد در مواضع درحالی در دستور کار وزارت خارجه قرار گرفته است که پیش از این دستگاه دیپلماسی دولت روحانی دقیقا به همین دلیل مورد انتقاد قرار گرفته و توقع میرفت با روی کار آمدن دولت سیزدهم این مشی غیراصولی و ضد منافع ملی تغییر پیدا کند.
مقامات ایرانی در قبال اظهارات جسورانه طرفهای آمریکایی علیه توافق باید در موضعی هموزن با آنچه آمریکاییها میگویند موضعگیری کنند. اگر موضع علنی طرف آمریکایی پایان توافق است اظهارات علنی طرف ایرانی نباید بهگونهای باشد که در فضای رسانهای تمایل یکجانبه تهران به مذاکرات از آن برداشت شود.
تاکید وزیرخارجه کشورمان بر عدم عقبنشینی از خطوط قرمز در مذاکرات زمانی واکنش درستی محسوب میشود که مقامات آمریکایی در اظهارات خود اصل مذاکره را نفی کرده و صرفا مطالبات زیادهخواهانه داشته باشند. زمانی که طرف مقابل در اظهارات علنی اساس مذاکرات را زیر سوال برده و آن را تمامشده عنوان میکند طرف ایرانی نیز باید بینیازی خود به مذاکرات را ابراز کند تا طرف غربی که پشت پرده درحال مذاکره با ایران است ناچار به تغییر ادبیات رسانهای خود شده و از عبارت پایان مذاکرات در فضای رسانهای عقبنشینی کند.
مواجهه نرم ایران با ادبیات آمریکا درحالی است که واشنگتن حتی به اعلام رسمی توقف مذاکرات و مرتبط دانستن علت آن با آشوبهای ایران متوقف نمانده است. طرف آمریکا ضمن اینکه بارها بر پایان مذاکرات تاکید ورزیده، مرز تنش خود با ایران را تا ایفای نقش حداکثری در اغتشاشات خیابانی جلو برده و ابایی هم از اعلام رسمی این جنگ ندارد. این اعلام جنگ به حدی است که جو بایدن، رئیسجمهور آمریکا نیز شخصا وارد میدان شده و عبارت «ایران را آزاد خواهیم کرد.» را به زبان میآورد.
مواجهه غلط دستگاه دیپلماسی کشورمان با ادبیات و اقدامات طرف آمریکایی تنها نمونه از کنش محتاطانه غیرضرور وزارت خارجه نیست. در چند وقت اخیر تروئیکای اروپایی در کنار آمریکا بهشدت برای دامن زدن به آشوبهای ایران فعال بودهاند.
مقامات دولت آلمان ضمن فراهم آوردن شرایط میزبانی از یک تجمع تجزیهطلبانه علیه ایران در چند روز اخیر با شدیدترین الحان علیه تهران موضعگیری کردهاند. حد اعلای اعلام جنگ علیه ایران را رئیسجمهور فرانسه نشان داد. امانوئل مکرون در ضمن دیدار با گروهی از چهرههای برانداز همچون مسیح علینژاد با جریان اپوزیسیون و ضدایرانی حاضر در جلسه اعلام همبستگی کرد.
شاید حداقلیترین واکنشی که از وزارت خارجه در مقابل این اقدامات توقع میرفت این بود که سفرای این دو کشور اروپایی برای توضیح در مورد اقدامات ضدایرانی دولتهایهای متبوع خود احضار شوند. اما وزارت خارجه در مقابل این اقدامات صرفا به واکنش سخنگوی خود اکتفا میکند. پیش از این نیز در قبال اتهام جنگطلبی که طرفهای غربی به بهانه ارسال پهپادهای ایرانی به روسیه مطرح میکردند شاهد نوعی عقبنشینی در مواضع بودیم.
مقامات وزارت خارجه کشورمان در حالی در میدان پاسخگویی به اتهامات طرف غربی قرار گرفتند که غربیها از این اتهامزنی هدفی جز تحت فشار قرار دادن ایران در فضای بینالمللی نداشته و خودشان بهعنوان یک طرف جنگ بهطور گستردهای از اوکراین حمایت تسلیحاتی میکنند.
همه این مثالها نشان میدهد در چند وقت اخیر که جبهه غربی بهصورت گستردهای اقدام علیه امنیت ملی ایران را در دستور کار قرار داده است دستگاه دیپلماسی ایران سعی داشته با حداقلیترین واکنش ممکن از کنار قضایا عبور کرده و به تنش ایجاد شده دامن نزند. نرمش زیاد از حد در مواضع درحالی در دستور کار وزارت خارجه قرار گرفته است که پیش از این دستگاه دیپلماسی دولت روحانی دقیقا به همین دلیل مورد انتقاد قرار گرفته و توقع میرفت با روی کار آمدن دولت سیزدهم این مشی غیراصولی و ضد منافع ملی تغییر پیدا کند.
بیشتر بخوانید:
۲۱۲۲۰
آخرین دیدگاه