روزیاتو نوشت: هلیکوپترهای تهاجمی از مهم ترین تسلیحات نظامی در دوران مدرن هستند، اگر چه با حضور جنگنده های مدرن و پهپادها از اعتبار آن ها کاسته شده است.

اما هلیکوپترها به دلیل توانایی بلند شدن و فرود در مساحتی بسیار کوچک و قدرت پرواز عمودی همواره سلاح های موثر و قابل اعتمادی بوده اند. منشأ هلیکوپترهای تهاجمی به دوران جنگ جهانی دوم باز می گردد، مدت ها قبل از اینکه هلیکوپترها به اندازه امروز موفق باشند. در جریان جنگ جهانی دوم، خلبانان نشان دادند که این پرنده کوچک و کم سرعت را می توان به شکلی موفقیت آمیز برای از بین بردن نیروهای زمینی و تانک ها به کار گرفت. به طور ویژه، ارتش ایالات متحده، از نسخه نظامی هلیکوپتر Piper Cub با نام L-4 با تجهیز آن به ۶ بازوکا استفاده کرد.

این هلیکوپترها پتانسیل بالایی از خود در نابود کردن تانک ها و باز کردن راه برای نیروهای زمینی نشان دادند. اگر چه این هلیکوپترها فاصله زیادی با هلیکوپترهای مدرن امروزی داشتند اما عملکرد و کارکرد تقریباً مشابهی داشتند. در هر صورت، هلیکوپترهای تهاجمی عموماً در مثایسه با انواع هواپیماهای نظامی، جثه ای کوچک تر و سرعتی کم تر دارند. اما برتری هلیکوپترها نسبت به هواپیماها این است که راحت تر مخفی شده و می توانند به یکباره و برای غافلگیری دشمن وارد میدان نبرد شوند. با پیشرفت تکنولوژی هلیکوپترها، تجهیزات نظامی و ماموریت های آن ها نیز توسعه یافته و متحول شده است.

هلیکوپترها در دوران جنگ کره و ویتنام کارکردهای متفاوت و متنوعی داشتند. همانند بکارگیری هلیکوپترهای Piper Cub در جنگ ها، اولین هلیکوپترهای تهاجمی از مدل های غیرنظامی مشتق شده بودند که به سلاح مجهز شده و به میدان نبرد فرستاده شدند. اولین طراحی هلیکوپتری که از همان ابتدا برای منظورهای نظامی در نظر گرفته شد، هلیکوپتر AH-1 Cobra بود که توسط کمپانی Bell Helicopters ساخته شد.

انواع مختلف هلیکوپترهای تهاجمی

بهترین هلیکوپترهای تهاجمی امروزی، هلیکوپترهای توپدار با عملیات های ویژه هستند. نکته مهم در ساخت این ماشین های پرنده برای نیروهای زمینی و هوایی،تاکید بر توانمندی های چند منظوره آن هاست. از عملیات های متعددی که هلیکوپترهای با وظایف اندک تا متوسط می توانند انجام دهند می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• تهاجمی
• توپ دار
• ضد زره
• حملات زمینی
• عملیات شناسایی مسلح
• پشتیبانی آتش/ اسکورت
• نیروی پوششی
• ترابری نیروهای سبک
• عملیات های نفوذ عمیق در خاک دشمن

در ادامه این مطلب می خواهیم شما را با ۱۵ هلیکوپتر تهاجمی برتر جهان آشنا کنیم در شرایطی که نه هلیکوپتر اول متعلق به ایالات متحده بوده که بهترین هلیکوپترهای تهاجمی جهان را در اختیار دارد و با نام های آپاچی، کومانچی و بلک هاک تولید می شوند. کمپانی مهم دیگری که برخی از بهترین و شناخته شده ترین هلیکوپترها را ساخته کمپانی Bell helicopters است که در تگزاس مستقر است و هلیکوپترهای ساخت آن در فیلم ها و سریال های ماندگاری مانند Forrest Gump, Apocalypse Now, و M*A*S*H به نمایش درآمده اند. هلیکوپترهای برتر چین و روسیه و کشورهای اروپایی نیز به صورت جداگانه معرفی شده اند.

بهترین هلیکوپترهای تهاجمی ایالات متحده

۱- Boeing AH-64 Apache

آپاچی بدون شک موفق ترین هلیکوپتر تهاجمی تمام دوران است. وقتی در مورد هلیکوپتر صحبت می شود اولین و اصلی ترین نامی که به ذهن انسان خطور می کند هلیکوپتر آپاچی است. در حالی که اکنون کمپانی بویینگ این هلیکوپتر را می سازد اما طراحی اولیه آن توسط Hughes Aircraft صورت گرفت که بعدها توسط کمپانی معروف McDonnell-Douglas خریداری شد، کمپانی بزرگی که در نهایت نام آن به Boeing تغییر یافت. در سه دهه اخیر استفاده گسترده ای از هلیکوپتر Apache AH-64D شده است، از حمله به سیستم های راداری عراق در جریان جنگ خلیج فارس اول تا عملیات های بعدی در عراق و افغانستان تا مداخله ناتو در بوسنی و کوزوو و استفاده اسراییل از آن در لبنان و در جنگ با حماس و حزب الله. این هلیکوپتر تهاجمی اولین بار در سال ۱۹۷۵ به پرواز درآمد اما تا سال ۱۹۸۶ وارد سرویس نظامی نشد.

امروزه هلیکوپترهای آپاچی در ارتش های بسیاری در سراسر جهان فعالیت دارد؛ از جمله در ارتش های ایالات متحده، اسراییل، مصر و هلند. تاکنون بیش از ۲۵۰۰ فروند هلیکوپتر آپاچی ساخته شده و کمپانی AugustaWestland نیز یک نسخه تحت لیسانس از آن برای نیروهای بریتانیایی ساخته است. Apache AH-64D یک هلیکوپتر تهاجمی دو موتوره با سلاح های ضد زره شامل توپ ۳۰ میلیمتری M230، راکت های ۲.۷۵ اینچی Hydra-70 و موشک های با قابلیت هدایت لیزری Hellfire است، با نرخ شلیک ۶۰۰ تا ۶۵۰ گلوله در دقیقه. این هلیکوپتر سرعت نبرد ۱۶۶ مایل بر ساعت و حداکثر سرعت ۱۸۸مایل بر ساعت را به ثبت رسانده و برد آن نیز ۲۶۰ مایل است در حالی که وزن آن به حدود ۱۲ تن می رسد.

Apache هلیکوپتری با دو خلبان است که یکی جلو و دیگری پشت او می نشیند. هر دو دارای کنترل کامل جداگانه بر سیستم های پرواز و سلاح ها هستند و نتیجه یک هلیکوپتر چند منظوره است که برای تنوع در عملیات و ماموریت ها طراحی شده است. تازه ترین مدل آن Boeing AH-64E Apache نام دارد که شعاع سیستم روتور آن ۱۴.۶۳ متر بوده و وزن آن در هنگام عملیات ۶,۸۳۸ کیلوگرم با خداکثر وزن ۱۰,۴۳۲ کیلوگرم است. با سرعت ۱۵۰ گره دریایی یا بیشتر در هنگام پرواز مستقیم، سرعت اوج گرفتن بیش از ۲,۸۰۰ پا (۸۵۳ متر) در دقیقه و سقف پروازی ۲۰,۰۰۰ پایی، ماموریت های اندکی هستند که آپاچی نتواند به خوبی از پسشان بربیاید.

۲- Black Hawk Utility Helicopter UH/HH-60

هلیکوپتر Black Hawk با فیلم Black Hawk Down مشهور شد، فیلمی برنده اسکار ساخته ریدلی اسکات در سال ۲۰۰۱ که بر اساس کتابی نوشته سال ۱۹۹۹ به همین نام در مورد سقوط یک هلیکوپتر نظامی بلک هاک در جریان عملیاتی در سومالی ساخته شده است. این سانحه نقش مهمی در بی طرفی و عدم دخالت دولت بیل کلینتون در نسل کشی رواندا داشت. علیرغم این حادثه مشهور، هلیکوپتر بلک هاک یک هلیکوپتر سریع و موثر برای انتقال نیروهای نظامی به میدان نبرد است. یک هلیکوپتر بلک هاک می تواند تا ۱۱ نیروی پیاده نظام و خدمه اش را با سرعت ۱۸۲ مایل بر ساعت به میدان نبرد برساند، که سرعتی بیش از هر هلیکوپتر دیگری است، سرعتی که با دو موتور GE-700 امکانپذیر شده است. این هلیکوپتر توانایی حمل بیش از ۳,۶۰۰ کیلوگرم بار دیگر و فضای داخلی برای حمل حدود ۱,۲۰۰ کیلوگرم بار را داشته و وزن ناخالص آن به حدود ۹,۲۰۰ کیلوگرم می رسد. خدمه این هلیکوپتر شامل دو خلبان و دو خدمه فرمانده دیگر بوده و به دو مسلس ۷.۶۲ میلیمتری نیز مجهز است.

۳- Cheyenne Attack Helicopter AH-56

قرار نیست همه هلیکوپترها برای مدت طولانی در سرویس باشند. هلیکوپتر Cheyenne AH-56 در اواسط دهه ۶۰ میلادی توسعه یافت اما تنها ۱۰ نسخه اولیه از آن ساخته شده و در نهایت در سال ۱۹۷۲ بایگانی شد. علت کنسل شدن ادامه این پروژه، حوادث مختلف، هزینه های بالا، یک توافق مهم در غرب و البته پایان جنگ ویتنام بود. با این وجود، هلیکوپتر Cheyenne AH-56 در دوران خود هلیکوپتر بسیار قابل توجهی بود. با ۵۴ فوت طول و سرعت کروز ۲۲۴ مایل بر ساعت و حداکثر سرعت ۲۴۴ مایل بر ساعت، این هلیکوپتر بسیار بلندتر و سریع تر از هلیکوپترهای دوران خود بود. Cheyenne AH-56 هنوز هم الهام بخش بسیاری از هلیکوپترهای آینده بود، به ویژه A-10 Thunderbolt. تکنولوژی هایی که در این هلیکوپتر به کار گرفته شده بود بعدها در دیگر هلیکوپترها به کار رفت.

۴- Kaman SH-2 Seasprite/H-2 Tomahawk

این تفاوت نام یا نام دوگانه در این مورد از این واقعیت نشأت می گیرد که Tomahawk در ابتدا قرار بود نسخه نظامی هلیکوپتر Seasprite باشد که در اوایل دهه ۶۰ میلادی توسط نیروی دریایی ایالات متحده به کار گرفته شد. اما در حالی که دستکم ۲۰۰ فروند Seasprite تولید شد، Tomahawk نیز مانند Cheyenne عمر کوتاهی داشت و تعداد اندکی از آن ساخته شد. نیاز اولیه به هم Seasprite و هم Tomahawk از میل به هلیکوپترهای چندمنظوره ای می آمد که بتوانند در انواع شرایط جوی به عملیات بپردازند. استفاده اصلی از این هلیکوپتر نه در دوران جنگ ویتنام بلکه در دوران جنگ اول خلیج فارس و در درگیری های نیروی دریایی ایالات متحده با ایران پس از انقلاب اسلامی بود. این هلیکوپتر سه خدمه داشته، در حالی که سرعت کروز آن به ۱۴۹ مایل بر ساعت و حداکثر سرعت آن به ۱۶۴ مایل بر ساعتی می رسید. برد عملیاتی این هلیکوپتر نیز ۲۶۷ مایل بوده و می توانست به موشک های ضد کشتی و AGM-65 Maverick و همچنین دو فروند اژدر MK50 ASW مجهز شود.

۵- Bell H-13 Sioux

اگر چه به خودی خود یک هلیکوپتر تهاجمی نیست اما Bell H-13 شرایط را برای مدل های بعدی هلیکوپترهای Bell و چندین هلیکوپتر تهاجمی فراهم ساخت. تصویرسازی مشهور این هلیکوپتر در سریال M*A*S*H بود. H-13 هلیکوپتری با سه خدمه بود که دارای یک برجک حبابی شکل، باک سوخت زینی شکل و دیگر قابلیت هایی بود که به هلیکوپتر امکان می داد سریع، پرشتاب، سبک وزن و با قدرت مانور بالا بوده و با دو مسلسلی که رویش نصب شده بود به آتش دشمن پاسخ دهد. وزن آن تنها ۱,۳۴۰ کیلوگرم بوده و می توانست به سرعت حداکثری ۱۰۵ مایل بر ساعت برسد. سرعت کروز این هلیکوپتر به ۸۴ مایل رسیده و برد آن ۲۷۳ مایل عنوان شده است در حالی که سقف پروازی اش به کمی بیش از ۱۶,۰۰۰ پا محدود بود. برای رسیدن به این سرعت، هلیکوپتر فوق از یک موتور شش سیلندر Lycoming TVO-435-A1A با پیستون افقی استفاده می کرد. موتور آن ۲۶۰ اسب بخار نیرو تولید می کرد و شعاع روتور اصلی آن به ۳۷ فوت می رسید.

۶- Bell UH-1 Iroquois

به احتمال فراوان این هلیکوپتر را با نام «Huey» می شناسید. Bell UH-1 Iroquois در ابتدا با نام HU-1 ساخته شد و به همین دلیل لقب مذکور را یافت. به عنوان نماد جنگ ویتنام، این هلیکوپتر به طور گسترده در عملیات تهاجمی شرقی در سال ۱۹۷۲ به کار گرفته شد. در کل ۷,۰۱۳ فروند هلیکوپتر از این نوع در ویتنام به کار گرفته شدند که از این تعداد ۳,۳۰۵ فروند ساقط شده و بیش از ۲,۸۰۰ نفر از خدمه آن ها کشته شدند. Huey برای ارتش های مختلفی در سراسر جهان ساخته شده و بدین ترتیب در نبرد فالکلند بین بریتانیا و آرژانتین و همچنین عملیات های نجات در پاکستان و عملیات تجسس ساحلی در فاجعه فوکوشیما به کار گرفته شدند. این هلیکوپتر ظرفیت ۱۷۶۰ کیلوگرم بار در داخل محفظه خود را داشته و می توانست باری به وزن تقریبی ۴,۱۰۰ کیلوگرمی را حمل کند. سرعت کروز Huey به ۱۲۵ مایل بر ساعت می رسید و حداکثر سرعت آن ۱۰ کیلومتر بر ساعت بیشتر بود. برد عملیاتی آن ۳۱۵ مایل بوده و به دو مسلسل ۷۶۲ میلیمتری و لانچرهای پرتاب راکت ۲.۷۵ اینچی مجهز بود.

۷- Bell AH-1G Cobra

پیش از اینکه آپاچی به یک هلیکوپتر با تولید بالا در تاریخ هلیکوپترهای تهاجمی تبدیل شود، Bell AH-1G Cobra ستون فقرات هلیکوپترهای ارتش ایالات متحده را تشکیل می داد، در جنگ های ویتنام و خلیج فارس اول به کار گرفته شده و یک نمونه کلاسیک از هلیکوپترها باقی ماند. کبرا به عنوان نسخه ای تهاجمی از هلیکوپتر Huey کارش را آغاز کرد. Huey یک هلیکوپتر جثه متوسط با قدرت حمل سرباز و قدرت آتش قابل توجه بود که بارها در جنگل های ویتنام توان و قدرت خود را ثابت کرده بود. در هلیکوپتر Cobra از همان روتورها، دم و موتور استفاده شده بود اما تغییراتی در قالب هلیکوپتر برای کاهش حجم و حفظ قدرت مانورش ایجاد شد. اولین پرواز Cobra در سال ۱۹۶۵ رخ داد و در سال ۱۹۶۷ در اختیار ارتش ایالات متحده قرار گرفت.

اگر چه AH-1G Cobra بازنشسته شده اما با یک نسخه دو موتوره روزآمدتر به نام AH-1W SuperCobra جایگزین شد. موتورهای دوگانه سوپر کبرا به درخواست نیروهای تفنگدار ویژه دریایی ارتش ایالات متحده ساخته شدند که خواستار نسخه ای با امنیت بیشتر در حالت پرواز روی آب بودند. اسراییل نیز ناوگانی از هلیکوپترهای Cobra در اختیار دارد و در جنگ با لبنان از آن ها استفاده کرده است. در سال ۲۰۱۵ بود که اسراییل کبراهای بازنشسته خود را به اردن قرض داد تا در مبارزه با داعش از آن ها استفاده کند. تمام کبراها تقریباً یکسان هستند و دارای دو خدمه هستند که یکی جلو و دیگری عقب می نشیند.

این هلیکوپتر دارای بال هایی کوتاه در دو طرف بدنه است تا بتوان از آن ها برای حمل سلاح یا مخازن سوخت خارجی استفاد کرد. کبراها دارای یک خلبان و یک توپچی هستند و علاوه بر حمل بیش از ۴۳۰۰ کیلوگرم بار می تواند به سرعت حداکثر ۱۷۱ مایل بر ساعت و برد عملیاتی ۳۱۰ مایل برسد. این هلیکوپتر می تواند به دو مسلسل چند لوله ای ۷.۶۲ میلیمتری، ۲ نارنجک انداز ۴۰ میلیمتری M129 ، راکت های ۲.۷۵ اینچی و مسلسل ۷.۶۲ میلیمتری M18 مجهز شود.

۸- Bell AH-1 SuperCobra

نسخه بروزرسانی شده هلیکوپتر کلاسیک کبرا، این هلیکوپتر تهاجمی در پایان جنگ ویتنام توسعه یافت و به طور ویژه در حمل گرنادا، جنگ اول خلیج فارس و جنگ عراق به کار گرفته شد، جایی که تعداد زیادی از آن ها آسیب دید، به ویژه از طرف حملات زمینی. این هلیکوپتر در سال ۲۰۲۰ بازنشسته شد. بخش عمده ای از کارکرد هلیکوپترهای تهاجمی SuperCobra در جریان جنگ ایران و عراق بود و به طور ویژه برای استفاده علیه خودروهای زرهی به کار گرفته شدند. در سال ۲۰۱۶، شبه نظامیان پ ک ک توانستند یک هلیکوپتر SuperCobra متعلق به ترکیه را با یک موشک سطح به هوای ۹K38 Igla ساقط کنند. سوپرکبرا یک هلیکوپتر با دو خدمه است که وزن حداکثر آن در هنگام بلند شدن به ۴۵۰۰ کیلوگرم می رسد و سرعت حداکثر آن ۱۷۵ مایل بر ساعت است. از تجهیزات تهاجمی این هلیکوپتر می توان به توپ های گاتلین ۲۰ میلیمتری M197، راکت های ۲.۷۵ اینچی، راکت های Zuni و موشک های ضد هوایی AIM-9 Sidewinder اشاره کرد.

۹- Bell AH-1Z Viper

جدیدترین هلیکوپتر تهاجمی کمپانی Bell به نام Viper برای جایگزنی سوپرکبراها طراحی شده است. این هلیکوپتر در سال ۲۰۱۰ برای نبرد آماده شده و دستور تولید انبوه آن داده شد. در سال ۲۰۱۵، ایالات متحده فروش هلیکوپترهای Viper به پاکستان را اعلام کرد. نیروهای ارتش لهستان، چک، رومانی، مراکش و بحرین نیز همگی از این هلیکوپتر خریداری کرده یا از تمایل خود به خرید آن در آینده ای نزدیک گفته اند. این هلیکوپتر پیشرفته یک سیستم روتور کامپوزیتی چهار تیغه ای جدید و یک سیستم هدف گیری نسل جدید دریافت کرده است. AH-1Z در سال ۲۰۱۰ معرفی شده و در اختیار تفنگداران ویژه دریایی ارتش ایالات متحده قرار گرفت و در سال های اخیر در بخش آویونیک و تسلیحات نظامی نیز روزآمدسازی شده است.

AH-1Z و UH-1Y قطعات مشابه بسیاری دارند، موضوعی که هزینه تعمیر و تولید قطعات یدکی هلیکوپترهای آمریکایی را کاهش داده است. حدود ۸۴ درصد از قطعات این دو هلیکوپتر یکسان هستند. هلیکوپتر Viper دو خدمه داشته و وزن آن در هنگام بلند شدن حداکثر به کمی کمتر از ۸۴۰۰ کیلوگرم می رسد در حالی که سرعت کروز آن ۱۸۰ مایل بر ساعت است. برد عملیاتی این هلیکوپتر ۱۲۵ مایل بوده و می تواند به یک توپ چرخشی سه لوله ای ۲۰ میلیمتری M197، راکت های ۲.۷۵ اینچی و موشک های هوا به سطح AIM-9 Sidewinder و AGM-114 Hellfire مجهز شود.

بهترین هلیکوپترهای تهاجمی روسیه

۱۰- Kamov Ka-50 Black Shark

Ka-50 در دهه ۱۹۸۰ طراحی شده و یک هلیکوپتر تهاجمی تک سرنشیه برای عملیات های تهاجمی و شناسایی است. این هلیکوپتر یک طرح منحصربفرد دو روتوری داشته که باعث می شود قدرت قابل توجهی داشته باشد. Ka-50 همچنین اولین هلیکوپتر جهان دارای صندلی های با قابلیت اجکت بود و در سال ۱۹۹۵ به خدمت نیروی هوایی روسیه درآمد. نسخه دو سرنشینه این هلیکوپتر به نام Kamov Ka-52 “Alligator” که با لقب Hokum B نیز شناخته می شود، اگر چه در اواسط دهه ۱۹۹۰ طراحی شد اما تا سال ۲۰۱۰ مورد توجه قرار نگرفت. در سال ۲۰۱۵ بود که مصر ۴۶ فروند هلیکوپتر Ka-52 “Nile Crocodiles” خریداری کرد. کمپانی Kamov این هلیکوپترهای مدل صادراتی را برای شرایط آب و هوایی خاص شمال آفریقا طراحی کرده و سیستم های خنک کننده جدید و سیستم های فرود مستحکم تر برای آن ها ساخته بود. نسخه های متفاوت دیگری از این هلیکوپتر تهاجمی وجود دارد؛ از جمله یکه نسخه با تیغه های تاشو برای نیروی دریایی روسیه و نسخه های صادراتی متعدد. همه این هلیکوپترها دارای قدرت تهاجمی بالای مشابهی هستند که برای نبرد هوایی و از بین بردن تانک های با زره ضخیم طراحی شده اند.

۱۱- Mil Mi-24 Hind

هلیکوپتر روسی Mil Mi-24 Hind مدت هاست که در خدمت ارتش این کشور قرار دارد. اولین پرواز این هلیکوپتر در سال ۱۹۶۹ رخ داد و روس ها بعد از موفقیت آمریکایی ها با مدل های کبرا در جنگ ویتنام شروع به ساخت یک هلیکوپتر تهاجمی جدید کردند. Hind یک هلیکوپتر توپ دار بزرگ است که می تواند برای ترابری نیروها نیز به کار برود. این هلیکوپتر فضای کافی برای ۸ مسافر و مقدار زیادی سلاح روی باله های بیرونی اش دارد. هلیکوپتر Hind یک پرنده به شدت محافظت شده است که از تمام جهات می تواند در مقابل گلوله های نیم اینچی مقاومت کند، از جمله در بخش تیغه های روتور که از تیتانیوم ساخته شده اند. Mi-24 ابتدا در قالب یک هلیکوپتر تهاجمی ساخته شد اما در عمل بیشتر شبیه هلیکوپتر توپ دار UH-1 Huey است که می تواند سرباز حمله کرده و همچنان تهاجمی هم باشد و همین موضوع باعث می شود متفاوت از تمام هلیکوپترهای ارتش های غربی باشد. همین کاربرد چند منظوره Mi-24 باعث شده که این هلیکوپتر در میان ارتش های جهان محبوب باشد. این هلیکوپتر علاوه بر نیروی هوایی روسیه، توسط ۵۸ ارتش دیگر در سراسر جهان به کار گرفته شده است. تاکنون بیش از ۲,۶۰۰ فروند از این هلیکوپتر تولید شده است.

۱۲- Mil Mi-28 Havoc

هلیکوپتر Mil Mi-28 Havoc اولین بار در سال ۱۹۸۸ و به عنوان جایگزینی برای هلیکوپتر همه کاره Mi-24 به پرواز درآمد اما برخلاف هلیکوپتر قبلی بیشتر به عنوان یک هلیکوپتر ضد زره ساخته شده بود. نداشتن محفظه حجیم مسافر باعث شد که این هلیکوپتر سرعت و قدرت مانور بیشتری داشته و آن را به یک هلیکوپتر تهاجمی مرگبار تبدیل کرد. مشکلات مالی و طراحی باعث شد که طراحی و ساخت Mi-28 با توقف ها و فراز و نشیب های بسیاری همراه باشد. در آن زمان، هلیکوپتر روسی Ka-50 که در حال تولید بود توانسته بود خود را ثابت کند و به همین دلیل هیچ سودی در توسعه هلیکوپتر Mi-28 دیده نمی شد. اما بعد از پایان جنگ سرد، ایده داشتن یک هلیکوپتر تهاجمی با شباهت بسیار به Mi-24 Hind جذابیت پیدا کرد. ساخت این هلیکوپتر در دهه ۲۰۰۰ آغاز شد و نمونه های بسیاری از آن طراحی و ساخته شد، از جمله یک نمونه که به طور ویژه برای صادرات ساخته شده است.

بهترین هلیکوپترهای تهاجمی اروپا

۱۳- Airbus/Eurocopter Tiger

Eurocopter Tiger در سال ۲۰۰۳ وارد سرویس شد، پیش از اینکه یوروکوپتر با کمپانی ایرباس ادغام شود. این پروژه برای دهه ها در حال توسعه بوده و اولین ماموریت آن ساخت یک هلیکوپتر توپ دار ضد تانک برای مقابله با حمله زمینی اتحاد جماهیر شوروی بود. وقتی شوروی در سال ۱۹۹۱ فرو پاشید، آلمان و فرانسه این پروژه را ادامه داده و Tiger را به یک هلیکوپتر چندمنظوره تبدیل کردند. Tiger اولین هلیکوپتر تمام کامپوزیت در اروپا بود و قدرت مانور و تکنولوژی های بالای به کار رفته در آن، این هلیکوپتر را به یکی از بهترین ها در جهان تبدیل می کرد. نسخه رادارگریز این هلیکوپتر دارای کابین شیشه ای بوده و می تواند سلاح های متعددی حمل کند. از دارندگان عمده این هلیکوپتر دو سرنشینه می توان به آلمان، فرانسه، اسپانیا و استرالیا اشاره کرد.

۱۴- Agusta/Westland A129 Mangusta (ایتالیا)

Mangusta که اولین بار در سال ۱۹۸۳ به پرواز درآمد از بسیاری از جهات پدر Eurocopter Tiger است. این هلیکوپتر هنوز هم در خدمت ارتش ایتالیاست و ترکیه نیز از طرح آن برای ساخت هلیکوپتر TAI/AgustaWestland T129 ATAK استفاده کرده است. ماموریت اولیه A129 یک هلیکوپتر سبک برای تجسس و قابلیت ضد تانک بود که با همکاری ایتالیا و آلمان غربی ساخته می شد. در حالی که این همکاری در نهایت به جایی نرسید، Agusta توانست هلیکوپتری بسازد که با آپاچی های آمریکایی در بازار بین المللی رقابت کند.

آخرین نسخه های A129 دارای قابلیت چندمنظوره بوده و می تواند برای عملیات های شناسایی، حملات زمینی، پشتیبانی آتش، ضد زره و ضد هوایی به کار گرفته شود. بخش زیادی از قالب و متعلقات A129 از هلیکوپتر غیرنظامی محبوب Agusta A109 می آید. یک نسخه روزآمد از آن با نام A129 International دارای موتورهای توربوشفت پیشرفته LHTEC T800 و سیستم روتوری پنج گانه است و نسخه های خاصی از آن در اختیار ارتش ایتالیا و ترکیه قرار دارد. تازه ترین مدل این هلیکوپتر با نام AW249 اکنون توسط کمپانی Leonardo در حال توسعه است.

بهترین هلیکوپتر تهاجمی چین

۱۵- CAIC WZ-10 Fierce Thunderbolt

وقتی چین نیاز به یک هلیکوپتر تهاجمی را برای ارتش خود حس کرد، به سراغ کمپانی روسی Kamov رفت تا به کمک آن یک هلیکوپتر ویژه بسازد. این همکاری در نهایت به خاطر فلسفه های طراحی متفاوت به پایان رسید و چینی ها به تنهایی پروژه را پیش بردند. محصول نهایی نیز توسط کمپانی صنایع هواپیمایی چانگی طراحی و ساخته شد. WZ-10 اولین بار در سال ۲۰۰۳ پرواز کرد و هنوز هم در سرویس است. این هلیکوپتر دارای تکنولوژی های بسیار پیشرفته مانند سیستم جنگ الکترونیکی مدرن است. همانند بسیاری از هلیکوپترهای تهاجمی، ماموریت اصلی WZ-10 نیز نبرد علیه تانک هاست و قدرت قابل توجهی در نبردهای هوایی نیز دارد. همچنین در اینجا باید به هلیکوپتر سبک تر و کوچک تر چینی Harbin Z-19 اشاره کرد که با نام Black Whirlwind شناخته شده و یک هلیکوپتر تهاجمی سبک و برادر کوچکتر WZ-10 است.

227227