ایسنا نوشت: رضی هیرمندی با اشاره به معطل ماندن کتاب‌هایش برای چاپ، از این‌که کودکان در شرایط کنونی، بیش از هر زمان دیگری به هنر نیاز دارند، گفت.
این مترجم ادبیات کودک و نوجوان درباره کارهای جدیدی که در دست ترجمه یا چاپ دارد، به ایسنا گفت: وضعیت چاپ کتاب متأثر از شرایط جامعه است. من کتاب دارم، چون کار دیگری ندارم و سعی می‌کنم در حد امکانات خود، بهترین‌کتاب‌هایی که به نظرم می‌رسد به دست بچه‌ها برسانم، ما نمی‌توانیم به بچه‌ها کمک دیگری کنیم.
او با بیان این‌که کودکان به ادبیات نیاز دارند، گفت: ادبیات برای بچه‌ها می‌تواند یک تکیه‌گاه روحی باشد و وسیله پرورش آن‌ها برای این‌که یک زندگی سالم و متعادل داشته باشند. اهتمام برای دسترسی کودکان به ادبیات، یک مسئله جدی است.
هیرمندی با اشاره به این‌که شش کتاب در نشر افق آماده چاپ دارد، افزود: این نشر معمولا کتاب‌های من را معطل نمی‌گذارد و سریع چاپ می‌کند، این چیزی بود که تا کنون مرسوم بوده اما از تابستان تاکنون هر ۶ کتاب مانده است؛ یکی‌دوتا از کتاب‌ها را گفته بودند به چاپخانه می‌رود و بقیه هم آماده هستند و مجوز گرفته‌اند، اما رویم نمی‌شود بپرسم کتاب‌هایم چه شد؟ زیرا می‌دانم اگر شرایطش را داشت، همه آن‌ها را منتشر می‌کرد، اما خب فعلا چاپ نکرده است.
او درباره کتاب‌ها گفت: دو تا از کتاب‌ها جزء مجموعه «فیلسوف کوچک» نوشته شینسوکه یوشی تکه هستند که بچه‌ها منتظر آن هستند؛ «شاید سیب باشد» اولین کتاب از این مجموعه است که بچه‌ها دائما دنبالش هستند و در جلسات متعدد درباره آن حرف می‌زنند. کتاب‌های بعدی‌اش یعنی «می‌توانم یک من دیگر بسازم» و «چرا من این احساس را دارم؟» و «بیش از این‌ها باید باشد» هم همین‌طور است. کتاب دیگر از برایان سلزنیک است که بچه‌ها کتاب قبلی‌اش را یعنی «اختراع هوگوکابره» دوست داشتند. این کتاب جدید او، یک سینما ـ رمان برای خردسالان است.
هیرمندی با بیان این‌که سه کتاب دیگر مجموعه «قصه‌های نخودی» از دیوید کالی است، گفت: این مجموعه در زمینه هنر برای بچه‌ها است؛ البته کتاب فقط برای گروه سنی کودک و نوجوان نیست بلکه برای همه انسان‌هاست که با زبان کودکان نوشته شده است.
او درباره محتوای این مجموعه و شباهت‌ها و تفاوت‌هایی که با دیگر کتاب‌های کالی دارد، توضیح داد: دیوید کالی، یک روش و محتوای خاص برای نوشتن ندارد. حتی نویسنده‌های بزرگی مانند دکتر زیوس یا رول دال معمولا کتاب‌هایشان در یک راستا هستند. اما دوید کالی متفاوت است و دائما نوع موضوعاتی که انتخاب می‌کند برای منِ مترجم که کارهایش را دنبال می‌کنم، غافلگیرکننده است. او کتاب «مشق شبم را ننوشتم چون» و «به مدرسه دیر رسیدم چون» و … را می‌نویسد که شبیه هم هستند، سپس «عشق که می‌گویند چیست» را می‌نویسد که با کتاب‌های قبلی‌اش خیلی متفاوت است.
این مترجم افزود: کالی بعد کتاب «خرس شمشیر به دست» را می‌نویسد که با کتاب‌های قبلی، خیلی فرق می‌کند و درباره محیط زیست و خودشناسی و راجع‌به موضوع اجتماعی و اخلاقی است که ما هر کاری انجام دهیم دودش به چشم خودمان می‌رود؛ این‌که اگر شمشیر به دست بگیرید و هر چه درخت هست قلع و قمع کنید، دامن خودتان را می‌گیرد. دیوید کالی همچنین کتاب‌های «مامان رباتی» و «بابای دلخواه» را می‌نویسد که متفاوت با سایر کتاب‌ها هستند؛ البته کتاب «بابای دلخواه» سانسور شده و معطل مجوز مانده است.
این مترجم با تأکید بر این‌که مجموعه جدید کالی از کتاب‌های قبلی‌اش کاملا متفاوت است، گفت: کتاب‌های جدید، قصه‌ای با زبان افسانه‌ای برای بچه‌های امروزی است. در واقع بر اساس قصه‌های دیروز، قصه‌هایی برای بچه‌های امروز می‌نویسد. سه داستان بهم پیوسته و در عین حال مستقل در زمینه ارزش هنر؛ کتاب‌ها درباره ارزش و تنوع هنر (ضرورت هنر)، لزوم نوآوری در هنر و پرهیز از کلیشه‌ها و لزوم گسترش هنر است.
او سپس بیان کرد: این قصه‌ها برای بچه‌های خیلی مهم است؛ بخصوص در این شرایط. معتقدم بچه‌های ما نباید گرفتارِ گرفتاری‌های ما شوند. البته برخی‌ها هم معتقد که باید بچه‌ها را وارد صحنه مسائل کنیم اما من می‌گویم بچه‌های ما به استراحت و بازی نیاز دارند، به هنر احتیاج دارند و ما باید این‌ها را به آن‌ها بدهیم و در این شریط کتاب معطل مانده است. معتقدم بچه‌ها بیش از هر زمان دیگری به هنر نیاز دارند.
رضی هیرمندی در پایان ضمن آرزوی افق‌های روشن و فضای باز و آزاد برای بچه‌ها، یادآور شد: ما قبلا برای مجوز کتاب فقط با وزارت ارشاد چانه‌زنی می‌کردیم اما حالا ناشری به من گفت، فلان نهاد کتاب شما را تأیید کرده و می‌خواهد به ارگان‌های ذی‌ربط بدهد اما مشروط به این‌که فلان قسمت را عوض کنید. ما در وضعیت این چنین قرار داریم، با وجود این‌که وزارت ارشاد مجوز داده است، می‌گویند حذف کنید. منظورم این است که ما چشمی نداریم که از مسائل عبرت بگیرد و کاری کند که همه ما راحت باشیم. اگر کتاب‌ها چاپ نشود، دودش به چشم چه کسی می‌رود؟ خودمان.
۵۷۵۷
آخرین دیدگاه