تیم ملی ایران دو بازی دوستانه در کشور اتریش مقابل اروگوئه و سنگال انجام داد و صاحب یک برد و یک تساوی شد. این آخرین محک جدی ملی‌پوشان قبل از جام جهانی بود و از حالا به بعد دیگر فرصت چندانی برای آماده‌سازی وجود ندارد. خیلی‌ها این نتایج را مقدمه‌ای برای درخشش در قطر عنوان کردند و برخی دیگر معتقدند شرایط جام جهانی کاملاً متفاوت است. در این میان حاشیه‌هایی هم برای تیم ملی به خاطر شرایط خاص کشور ایجاد شد که بحث‌های غیر فوتبالی را به اردوی تیم ملی کشاند. برای بررسی شرایط تیم ملی با اصغر شرفی، ملی‌پوش و مربی سابق تیم ملی کشورمان به گفت‌وگو نشستیم. او معتقد است با وجود انجام دو بازی دوستانه خوب و نمایش موفق شاگردان کی‌روش نمی‌توان پیش‌بینی خاصی از شرایط تیم ملی در جام جهانی مطرح کرد چرا که وضعیت کشور در شرایط پیچیده‌ای قرار دارد.
*به نظر شما دستاورد دو بازی دوستانه مقابل اروگوئه و سنگال برای فوتبال ایران چه بود؟
به نظرم دو تیم خیلی خوب برای بازی دوستانه انتخاب شدند، منتها زمان برگزاری این دو بازی بد بود. بازیکنان یک مقدار احتیاط می‌کردند، چون در این شرایط و در فاصله زمانی کم تا جام جهانی آسیب‌دیدگی مساوی است با از دست دادن جام جهانی. در عین حال ویژگی هر دو تیم اروگوئه و سنگال این بود که هم فیزیکی بودند هم تکنیک خیلی خوبی داشتند، اما تیم سنگال خیلی فیزیکی‌تر کار کرد و بچه‌های ما هم خیلی خوب کار کردند. منتها این ترسی که در ساق پای بازیکنان وجود داشت همراه بازیکنان بود. بازیکنان استرس داشتند که هر آن ممکن است آسیب‌دیدگی پیش بیاید و باعث خط خوردنشان از جام جهانی بشود.
*در تیم ما هم این ترس از مصدومیت وجود داشت؟
بله، در تیم بود و اتفاقاً بازیکنان ما بیشتر مراقب بودند. اما خب، در مجموع بچه‌ها خیلی خوب کار کردند. در مجموع می‌خواهم بگویم در این شرایط با این تیم‌ها بازی کردن سخت است. معمولاً نزدیک مسابقات یک سری تیم‌هایی دعوت می‌کنند که یک خرده راحت‌تر باشند، مخصوصاً از لحاظ فیزیکی و برخوردی پیش نیاید. الحمدلله اتفاق خاصی در این دو بازی رخ نداد ولی این روال وجود دارد که بازی‌های ساده‌تر در آستانه رقابت‌های مهم در نظر گرفته می‌شود. با این وجود بچه‌ها بازی بسیار خوبی به نمایش گذاشتند، مخصوصاً در نیمه دوم هر بازی که من از تماشای بازی بچه‌ها لذت بردم.
*با توجه به اینکه ایران باید با انگلیس و آمریکا و ولز در جام جهانی بازی کند آیا بازی مقابل اروگوئه و سنگال شبیه‌سازی خوبی برای ملی‌پوشان فراهم کرد؟
تقریباً می‌توان گفت تا حدودی نزدیک بود منتها نمی‌توان تیم‌هایی را انتخاب کرد که صد درصد با شرایط دلخواه ما یکی باشند. در تمام دنیا به این شکل است که نمی‌توان تیم‌هایی را پیدا کرد که دقیقاً مشابه تیم‌هایی باشند که با آنها بازی قرار است انجام شود. سخت است تیم پیدا کردن. ولیکن به نظرم این دو بازی تمرین خیلی خوبی برای بچه‌ها بود و از لحاظ آسیب‌دیدگی هم مشکل خاصی پیش نیامد.
*در تغییر سرمربی از اسکوچیچ به کی‌روش چه تغییر قابل توجهی در تیم ملی مشاهده می‌شود؟
به نظرم نباید این تیم را به اسم کارلوس گذاشت. زحمت را اسکوچیچ کشیده بود. نمی‌شود یک مربی بیاید و یک هفته‌ای تیم بسازد. خم رنگرزی نیست که شما بردارید پارچه‌ای را در آن فرو کنید و اگر قرمز خواستید قرمز بیرون بکشید و اگر آبی خواستید آبی. آن بنده خدا کار کرده بود. ما خیلی به اسکوچیچ کم‌لطفی کردیم. او خیلی برای فوتبال ما زحمت کشید. مخصوصاً آن زمانی که تیم ملی در شرایط بدی بود، وقتی آن کلاهبردار [ویلموتس] را رد کردند، او نتایج خیلی خوبی گرفت. او کار کرد و ما باید از او قدردانی کنیم. حالا کی‌روش آمده و چه ببرد چه ببازد دو سر برد است برایش. وقتی در جام جهانی برنده شود می‌گوید بفرمایید! این منم! وقتی ببازد می‌گوید یک ماه مانده به جام جهانی مرا آوردید و بیشتر از این نباید توقع داشته باشید. حرفش هم درست است. یعنی دو سر برد است برای کی‌روش، ولی تیمش در این دو بازی خیلی خوب کار کرد.
*برخی معتقدند چون بیشتر بازیکنان تیم ملی شاگردان خود کی‌روش بودند توانستند خیلی زود در پازل تاکتیکی او جا بگیرند؟
مسلماً بی‌تاثیر نیست. کارلوس کی‌روش هشت سال در ایران بوده و شناخت قبلی دارد، ولی به تیم ملی چیزی اضافه نشده. تیم به همین حالت بود. تیم آمادگی داشت. نمی‌شود گفت از روزی که کی‌روش آمده فوتبال ملی ما زیر و رو شده. نه! کی‌روش شناخت داشت و یک عده هم دوستش داشتند و آمد و در این شرایط تیم را گرفت و حالا در این دو بازی دوستانه خیلی خوب بود و باید دید در جام جهانی جه نتیجه‌ای رقم خواهد خورد. گفتم کی‌روش در هر صورت برنده است.
*به نظر شما در جام جهانی به همین شیوه تدافعی بازی کنیم بهتر است یا هجومی‌تر عمل کنیم؟
ببینید الان فوتبال روز دنیا دیگر به دو بخش تهاجمی یا تدافعی تقسیم نمی‌شود. همه همدیگر را می‌شناسند. فوتبال هم عین بسکتبال شده. در بسکتبال شما می‌بینید که ۵ نفر دفاع می‌کنند و همان ۵ نفر حمله. در فوتبال هم الان تیم‌ها با ده نفر حمله می‌کنند و همان ده نفر دفاع. دیگر شما نمی‌توانید بگویید که من فورواردم و در دفاع یا هافبک شرکت نمی‌کنم. در همین دو بازی ایران مقابل اروگوئه و سنگال دیدیم که هر دو فوروارد ما در ۱۸ قدم خودمان هم بودند و دفاع می‌کردند. یک بازیکن باید همه جا پیدایش شود. همه چیز بستگی به شرایط بازی دارد. اگر تیم رقیب بتواند ما را تحت فشار قرار دهد همه دفاع می‌کنند و اگر بتوانند خودشان را از زیر فشار خارج کنند همه هجوم می‌برند. فوتبال روز دنیا به این صورت است.
آیا این خبر مفید بود؟ 0 0
نتیجه بر اساس 0 رای موافق و 0 رای مخالف
آخرین دیدگاه