در یک سال گذشته شاهد حضور پررنگ اینفلوئنسرها و چهره‌های اینستاگرامی در تلویزیون و حتی سینما بوده‌ایم و این موضوع همچنان ادامه دارد.
جدیدترین چهره مشهور فضای مجازی که وارد سینما شده و قصد دارد کارش را با فیلم سازی شروع کند، محمدامین کریم‌پور است. شنبه‌شب خبری درباره فیلم نامه‌هایی که مجوز ساخت گرفتند منتشر شد و نام او به عنوان کارگردان فیلمی به نام «حکم تجدید نظر» در کنار دیگر سینماگران دیده می‌شد. به بهانه این خبر، نگاهی داشته‌ایم به چهره‌های اینستاگرامی که وارد سینما و تلویزیون شده‌اند و تاثیر حضور آن‌ها در موفقیت آن اثر.
اولین اینفلوئنسری که کارگردان شد
محمدامین کریم‌پور در اینستاگرام ویدئوهای طنز منتشر می‌کند و به واسطه این ویدئوها شناخته می‌شود. او تا به حال به عنوان مهمان در بعضی از برنامه‌ها مانند «من و شما»، «ایرانیوم» و ویژه‌برنامه «بوی عیدی» در قاب تلویزیون دیده شده است. تنها سابقه او در بازیگری نیز مربوط به بازی در فیلم ویدئویی «سرکوفت» به کارگردانی کریم رجبی می‌رسد که سال 97 در فضای مجازی منتشر شد. ژانر این فیلم کمدی بود و محمد معماریان که او هم یکی از اینفلوئنسرهای اینستاگرام است، در آن بازی کرده بود. کریم‌پور که پیشتر به پشتوانه تعداد بسیار زیاد دنبال‌کنندگان خود در اینستاگرام به تلویزیون راه یافته بود، اکنون قرار است اولین فیلم خود را جلوی دوربین ببرد.
اینفلوئنسرها در سینما
علاوه بر محمدامین کریم‌پور چهره‌های دیگری هستند که تعداد زیاد دنبال‌کنندگان صفحه اینستاگرام‌شان، سکوی پرتاب مهمی برای ورود آن‌ها به سینما و عرصه بازیگری شده بود. یکی از این افراد سهیل مستجابیان است که به بهانه دابسمش‌های بامزه‌ای که در صفحه شخصی‌اش منتشر کرده، شناخته شده و دنبال‌کننده‌های زیادی پیدا کرده است. او سال 97 در فیلم «بی‌حسی موضعی» ساخته حسین مهکام و به تهیه‌کنندگی حبیب رضایی ایفای نقش کرد و اولین حضور در سینما را تجربه کرد. این فیلم هنوز اکران نشده و پارسا پیروزفر، باران کوثری، حسن معجونی و حبیب رضایی بازیگران این فیلم هستند. محمد قادری معروف به «ممد لمینت» دیگر چهره‌ای است که به واسطه شهرت در اینستاگرام در فیلم کمدی «رحمان 1400» ساخته منوچهر هادی، دیده شد. البته او در این فیلم حضور بسیار کوتاهی داشت اما برای جلب توجه مخاطب به فیلم از حضور او استفاده شده بود. محمد قادری برخلاف دیگر چهره‌هایی که وارد سینما و تلویزیون شده‌اند، حتی تولید محتوا هم نداشت و تنها به دلیل حواشی و ظاهرش در اینستاگرام مشهور بود. دانیال خیرخواه نیز تازه‌ترین چهره‌ای است که به بهانه دابسمش‌های جالبش در اینستاگرام طرفداران زیادی دارد و قرار است در فیلم «شب، داخلی، دیوار» اثر برادران جلیلوند بازی کند و با ستاره‌هایی مانند نوید محمدزاده و امیر آقایی همبازی شود. البته او نیز مانند سهیل مستجابیان سابقه بازی در تئاتر دارد و استفاده خوبی که در ویدئوهای خلاقانه‌اش از میمیک صورت خود می‌کند، نشان از توانایی او در بازیگری دارد.
اینفلوئنسرها در تلویزیون
جواد خواجوی و علی صبوری که در ماه‌های گذشته با سریال‌هایی مانند «سرباز» و «آخر خط» در تلویزیون دیده شدند، در فضای مجازی چهره‌های پرمخاطبی هستند و تعداد دنبال‌کنندگان آن‌ها میلیونی است. جواد خواجوی در اینستاگرام، به دلیل ویدئوهای کوتاهی که با دوبله و لهجه مشهدی منتشر می‌کند شناخته می‌شود. او ماه رمضان امسال با سریال «سرباز» در مقام بازیگر در تلویزیون دیده شد و اکنون به عنوان یکی از اعضای اتاق فکر برنامه «امشو» فعالیت می‌کند. علی صبوری پیش از «آخر خط» با «خنداننده‌شو» در شبکه نسیم به شهرت رسید و این شهرت باعث شد تعداد دنبال‌کنندگان او در اینستاگرام بیشتر و بیشتر شود. او در فضای مجازی ویدئوهای طنز تولید می‌کرد و پس از «خندوانه» به تازگی با سریال «آخر خط» در تلویزیون دیده شد.
سکوی پرتاب چهره‌ها
جز محمد قادری و علی صبوری، دیگر افرادی که نام بردیم مانند سهیل مستجابیان، دانیال خیرخواه و جواد خواجوی، سابقه بازی در تئاتر دارند که امتیاز مثبتی برای آن‌هاست، اما اگر این افراد در فضای مجازی فعال نبودند و دنبال‌کنندگان چندصد هزار نفری یا میلیونی نداشتند، نمی‌توانستند در اولین تجربه حضور در سینما یا تلویزیون با کارگردان‌های باسابقه و شناخته‌شده همکاری کنند و بعید بود که فقط به دلیل سابقه فعالیت در تئاتر، برای بازی در فیلم و سریال‌ها انتخاب شوند، همان طور که تا پیش از شهرت در فضای مجازی نتوانسته بودند به سینما و تلویزیون راه یابند. نمی‌توان منکر این موضوع شد که شهرت آن‌ها در فضای مجازی تاثیر زیادی در ورود به عرصه بازیگری داشته است. بسیاری از بازیگران بااستعداد تئاتر، کارگردانان فیلم‌های کوتاه یا مستند، به دلیل این که «چهره» نیستند و اسم و رسمی در فضای مجازی ندارند باید سال‌ها انتظار بکشند تا شاید بتوانند وارد سینما یا تلویزیون شوند اما اینفلوئنسرها به پشتوانه چند صدهزار دنبال‌کننده و شهرتی که دارند، به راحتی وارد این حوزه می‌شوند و در سینما و تلویزیون فعالیت می‌کنند.
آغوش باز به روی اینفلوئنسرها
ظاهرا حضور بعضی اینفلوئنسرها در تعدادی از آثار سینما و تلویزیون، بهانه‌ای شده برای پر کردن خلأ قصه خوب، خلاقیت و ایده‌های تازه. برنامه‌های تلویزیونی از حضور آن‌ها به عنوان مجری یا مهمان استفاده می‌کنند تا توجه مخاطبان را جلب کنند و در فضای مجازی وایرال شوند، فیلم‌های سینمایی برای تضمین بخشی از موفقیت فیلم در گیشه سراغ چهره‌های مشهور در فضای مجازی می‌روند تا اثرشان دیده و تبلیغ شود یا در زمان اکران به فروش خوبی دست یابند، بنابراین از حضور آن‌ها در تلویزیون و سینما استقبال خوبی می‌شود.
ناکامی چهره‌ها در موفقیت آثار
تعداد بینندگان سریال «سرباز» و «آخر خط» و استقبال کم مخاطبان از این آثار نشان می‌دهد که صرف حضور چهره‌های مشهور فضای مجازی در یک اثر نمی‌تواند موفقیت آن را تضمین کند. تجربه این دو سریال نشان داد اگر فردی در اینستاگرام چهره پر مخاطبی باشد، لزوما نمی‌تواند تعدادی از دنبال‌کننده‌هایش را پای تلویزیون بکشاند و به این واسطه حضور موفقی در تلویزیون داشته باشد. مثلا کاربران فضای مجازی علی صبوری را به دلیل محتوای طنزی که به اشتراک می‌گذارد، دنبال می‌کنند اما آمار 19 درصدی بینندگان سریال می‌گوید تعداد زیادی از دنبال‌کننده‌های او مخاطب سریال طنز «آخر خط» نبوده‌اند، بنابراین حضور چهره‌های اینستاگرامی در سینما و تلویزیون موفق نبوده است.
منبع: خراسان
آخرین دیدگاه