محمد مهاجری، فعال سیاسی اصولگرا، طی یادداشتی در روزنامه اعتماد نوشت: با اینکه برخی اشخاص معدود، ادعاهای هیات تحقیق و تفحص فولاد مبارکه دریافت وجوهی (قانونی یا غیرقانونی) را تکذیب کرده یا درباره آن توضیح داده‌اند، همچنان رقم‌های درشتی که تحت عنوان «مسئولیت اجتماعی» به برخی نهادها و سازمان‌ها پرداخت شده تکذیب نگردیده و درباره آن هیچ شفافیتی صورت نگرفته است.
در گزارش هیات تحقیق و تفحص، در زیرعنوان «کمک و هدیه به نهادها و سازمان‌های دارای ممنوعیت دریافت هدیه و کمک» رقم‌هایی ذکر شده که عجیب به‌نظر می‌رسد. مثلاً صداوسیمای اصفهان 272 میلیون و 500 هزار تومان بابت کرونا دریافت داشته که شاید قابل‌توجیه باشد؛ اما پرداخت یک‌میلیارد تومان به مصلای اردستان، آن‌هم از بودجه کرونا چه محلی از اعراب دارد؟
یا مثلاً پرداخت 154 میلیون تومان کارت هدیه به مدیرکل و کارشناسان گمرک یا 25 میلیون تومان به اداره کل امور مالیاتی تحت عنوان هدیه و یا پرداخت به مدیران صمت، جهاد و تعاون و… به چه دلیلی صورت گرفته و گیرندگان وجوه در پاسخ به چنین لطفی، چه اقدامی برای فولاد مبارکه انجام داده‌اند؟
یا مثلاً پرداخت یک میلیارد و 400 میلیون تومان به دفاتر ائمه جمعه و جماعت و ستاد اقامه نماز و پرداخت 950 میلیون تومان به حوزه علمیه، بنیاد غدیر و ستاد نماز جمعه چه محملی داشته است؟
فرض آن است که دریافت‌کنندگان این مبالغ، حتی یک ریال آن را نه به مصرف شخصی رسانده‌اند و نه حیف و میل شده است. اما حتی با این فرض نیز نمی‌توان اقدام صورت‌گرفته را قابل‌قبول دانست.
اگر قرار است فولاد مبارکه (و یا شرکت‌های بزرگ دیگر که به احتمال قوی چنین پرداخت‌هایی دارند) به برخی مراکز کمک کنند، چرا این کار به‌صورت متمرکز توسط دولت انجام نشود؟
اگر شرکت بزرگی مثل فولاد، این مقدار پول دارد که می‌تواند به این و آن پرداخت کند، چرا دولت همین ارقام را تحت عنوان مالیات دریافت نمی‌کند تا پس از واریز آن به خزانه به مصارف واقعی برساند؟
فرض کنیم این حرف که فولاد مبارکه این مبالغ را بدون درخواست به گیرندگان پرداخت کرده درست باشد. اگر طرف‌های مقابل از دریافت آن خودداری می‌کردند، فولاد مبارکه به زور متوسل می‌شد؟!
اینکه اگر فولاد مبارکه متعلق به همه مردم است، چرا این شرکت سرریز خود را فقط خرج استان اصفهان یا پایتخت می‌کند؟ مردم سیستان و بلوچستان، جنوب خراسان و مناطق محروم دیگر در آن سهم ندارند؟
پرسش مهمی که هیات تحقیق و تفحص باید به آن پاسخ دهد اینکه مبالغ پرداختی به سازمان‌های مختلف، چگونه هزینه شده و در این هزینه‌کرد، مقررات قانونی رعایت شده است؟
فولاد مبارکه یک نشانگاه است برای رسیدگی به تخلفات فراوان احتمالی شرکت‌های بزرگ دیگر. این مؤسسات ثروتمند با پول‌پاشی می‌توانند آدم بخرند، می‌توانند وزیر سرنگون کنند، می‌توانند نماینده مجلس خلق کنند، می‌توانند در فرایند سیاسی استان‌ها نفوذ و دخالت کنند، می‌توانند به اهرم فشار حتی به دولت تبدیل شوند و با عرض پوزش، نهادهای دینی را به سود خود به‌خط کنند. اینها همه مفسده است. مفسده‌هایی که برملاشدن آن در فولاد مبارکه را باید به فال نیک گرفت و نوعی نظارت ملی بر این مؤسسات پرقدرت حاکم کرد. در این راستا، باید ساحت نهادهای مذهبی (ائمه محترم جمعه و جماعت، حوزههای علمیه و…) از هر شائبه‌ای دور بماند.
آخرین دیدگاه