آخرین باری که نواف در انظار عمومی ظاهر شد، به ماه ژوئن باز می‌گردد. او در آن زمان از پس یک سخنرانی ساده بر نیامد و به نفس‌نفس افتاد. مشعل احمد جابر الصباح، برادر ناتنی و ولیعهد نواف، ۸۱ سال سن دارد.
به گزارش ایسنا به نقل از اکونومیست، دیگر شاهزاده‌های کویت نیز در اروپا به شکایت و جنگ با یکدیگر مشغولند و به قول یک چهره دانشگاهی کویت، هریک از شیخ‌ها تیم و دسته خود را دارد.
پارلمان می‌تواند قوانین را وتو کرده و وزیران را استیضاح کند، اما امیر کویت اجازه دارد پارلمان را منحل کند و در راس امور قرار گیرد. این نظام، ترکیبی ناپایدار از سلطنت و دموکراسی است. نتیجه، بلاتکلیفی و فلجی خواهد بود. از مرگ امیر کویت در سال ۲۰۲۰، این کشور تاکنون چهار دولت عوض کرده است.
بعضی از جوانان کویت به ولیعهد فعال و پویای عربستان سعودی – علی رغم بی‌رحمی‌اش – با غبطه نگاه می‌کنند. همتای ضعیف او در کویت تهدید کرده که اگر انتخابات نتواند به این کشور روحیه دهد به «اقدامات قهرآمیز» روی خواهد آورد، اصطلاحی که به معنای حکومت نظامی است.
این عوارض دارد. نیم قرن پیش کویت سردمدار کشورهای حاشیه خلیج فارس بود. آن زمان که کویت آسمان‌خراش داشت، دبی بیابانی بیش نبود. امیر کویت میانجی‌گر سلطنت‌های حوزه خلیج فارس بود. اما این کشور اکنون در دیپلماسی و تجارت عقب مانده است. در این خلاء قدرت، شاهزادگان و بانکداران، صندوق بازنشستگان و دیگر صندوق‌ها را غارت می‌کنند.
کویت در حال از دست دادن شهرت خود در مدرنیته نسبی است. فارغ‌التحصیلان هنوز هم مشاغل دولتی آرامی دارند که به حداقل کار نیاز دارند. یک نمایشنامه‌نویس کویتی می‌گوید: «ما حیواناتی در آبشخور هستیم. چاق و آراممان کرده‌اند، ما اراده خود را از دست داده‌ایم».
آخرین دیدگاه