همشهری آنلاین نوشت: تهران، پایتخت ۲۳۰ ساله قجری، روزگاری آبادی کوچکی در منتهیالیه شمالی دشت ری و دامنه کوههای البرز بود. چشم امید همه اهالی برای تأمین آب مصرفی مورد نیاز به رودها، دره ها و قله های آبریزی بود که اغلب زمستان ها لباسی از برف بر تن داشتند و در بهار و تابستان با آب و سرازیر شدن همین برف ها روزگار را می گذراندند.
ممکن است بپسندید
-
4 سال پیش
ساعت پایان کار پاساژها اعلام شد
-
4 سال پیش
شایعه معدنفروشی چقدر واقعیت دارد؟
آخرین دیدگاه