ستاره زرگر، فاطمه هداوند و مائده نظری به همراه تعدادی از رکابزنان تیم سانتو در هفته دوم لیگ دوچرخه سواری شرکت نکردند.
به گزارش خبرورزشی، زرگر، دوچرخه سوار ماده اسپرینت درباره کوتاهی و توجه مسئولین باشگاهی و هیات استانی گلایه مند است.
صحبت‌هایی شنیده می شود شما و چند رکابزن تیم سانتو در مرحله دوم لیگ رکاب نزدید؟
بله، مرحله دوم هفته گذشته برگزار شد، نه تنها من حتی تعدادی از هم تیمی‌هایم مانند مائده نظری و فاطمه هداوند نیز حاضر نشدند رکاب بزنند. مرحله اول قول جوایز برای هر سکو دادند ولی عمل نکردند و هیچ پولی دریافت نکردیم. این در حالی است که با تیم سانتو قهرمان لیگ شدیم.
مگر باشگاه سانتو با شما قرارداد نبسته بود؟
وقتی دیدیم در مرحله قبلی که با قهرمانی ما به اتمام رسید هیچ توجهی به پرداختی‌ها نداشتند دیگر برای این مرحله مذاکره ای نکردیم. باید بدانید لیگ برتر و مسابقات باشگاهی میدانی برای کسب درآمد ورزشکاران است ولی من و دیگر هم تیمی‌هایم تا الان قراردادی با هیچ باشگاهی نبستیم و به همین دلیل این لیگ را رکاب نزدیم و سکو برای دیگر رکاب زنان کاملا خالی کردیم.
در دوره‌های قبلی پاداشی دریافت کردید؟
در دوره‌های قبل برای ۴ مدال طلایی که به دست آوردم مبلغ چهار میلیون پرداخت کردند. هر مدال طلا فقط یک میلیون تومان! واقعا رقم ناچیزی برای یک قهرمان است اما امسال همین رقم ناچیز را هم پرداخت نکردند.
عضویت در تیم ملی هم تاثیری در این پرداختی‌ها ندارد؟
پنج سال است که عضو تیم ملی هستم و در این مدت همه باشگاه‌ها قول ثبت قرارداد دادند، اما حتی یک بار هم به قولشان وفادار نبودند، لیگ‌ها همیشه به نوعی رایگان برای باشگاه رکاب زدیم. در همه این سال‌ها فقط خانواده حمایت کردند که این حمایت هم حد و مرزی دارد از یک جایی به بعد باید باشگاه هزینه‌ها را به عهده بگیرد برای دوره قبل باشگاه سانتو قول ثبت قرارداد داده بود که عمل نکرد ما حتی هزینه لباس تیم را هم خودمان پرداخت کردیم.
آیا هیات استانی در اعزام شما به اردوهای تیم ملی مبلغی پرداخت می‌کند؟
پنج سال عضو تیم ملی هستم در این پنج سال هیات دوچرخه سواری خوزستان هیچ حقوقی به من پرداخت نکرده است، من ساکن خوزستان هستم تمام هزینه‌های رفت و آمد برای اردوها را شخصا پرداخت می‌کنم. این درحالی است که هیات باید نگاه حمایتی به ویژه به بخش بانوان داشته باشد. هیات باید اسپانسر بیشتری جذب کند تنها مشکل ما مشکلات مالی است آنهم مشکلاتی که واقعا جزو نیازهای اولیه یک ورزشکار عضو در تیم ملی است.
در آخر از مسابقات هند هم برای ما صحبت می‌کنید؟
در رده سنی بزرگسالان در مسابقات قهرمانی آسیا هند شرکت کردیم. این حضور ما در حالی رخ داد که ما نه پیست استاندار ۲۵۰ متر برای تمرین داشتیم و نه پیست چوبی با همین شرایط عازم شدیم. تمام حریفان ما پیشتر در مسابقات قهرمانی جهان رکاب زده بودند ولی با این حال موفق شدیم مقام پنجم مسابقات را به دست بیاوریم.
آخرین دیدگاه