اوایل سپتامبر ۲۰۲۱ و با آغاز اعتراض‌های خیابانی زنان علیه قوانین محدود‌کننده طالبان، شماری از زنان معترض به بهانه‌های مختلف بازداشت شدند. برخی از این زنان در محل کارشان، برخی در خانه‌هایشان و برخی هم در تجمع‌های اعتراضی و در خیابان بازداشت شدند. روایت چندین تن از زنان بازداشت شده در مورد نوع شکنجه و زندانی‌شدنشان به دست طالبان، باهم شباهت‌های زیادی دارند.
به گزارش ایندپندت، برخی از آنان گفتند به زندان مرکزی یعنی زندان زنان پلچرخی کابل منتقل نشدند و فقط در زندان استخبارات (اطلاعات) طالبان مورد شکنجه و بازجویی قرار گرفتند. این زنان گفتند طالبان هر یک از زنان را در سلول‌های انفرادی نگهداری می‌کردند و آنان را در جریان بازجویی مورد شکنجه فیزیکی و روانی قرار میدادند.
یکی از این زنان که در نوامبر بازداشت و اواخر دسامبر آزاد شد، گفت از زمان بازداشت تا آزادی، هیچ زنی را در میان نیروهای طالبان در زندان ندیده است. این در حالی است که طالبان به‌شدت بر احکام اسلامی و محرم و نامحرم بودن زن و مرد تاکید می‌کنند. این زن که تجربه شکنجه در زندان استخبارات طالبان را دارد، گفت: «هیچ زنی وجود نداشت و حتی وقتی پریود (عادت ماهانه) می‌شدیم کسی نبود که به ما کمک کند و وسایل مورد نیاز را بیاورد.»
با این حال، هیچ یک از این زنان، از تجاوز جنسی در زندان طالبان حرفی نزدند. یکی از آن‌ها گفت: «افراد طالبان وقتی وارد اتاقم می‌شدند به من می‌گفتند: «صورت کثیفت را بپوشان که نامحرم استی»، اما مرا زیر مشت و لگد می‌گرفتند و فحش میدادند.
زنان زندانی گفتند که طالبان در جریان بازجویی و شکنجه پیوسته از آن‌ها می‌پرسیدند که از کدام سازمان و کدام کشور برای اعتراض علیه طالبان پول گرفته‌اند، چه مقدار پول از دفتر یوناما (معاونت سیاسی سازمان ملل در افغانستان) دریافت کرده‌اند و برای اعتراض علیه طالبان از کجا دستور می‌گیرند.
آنان گفتند در مدت اقامتشان در زندان، بیشتر با سیلی بر صورت همراه با توهین و فحش، مشت و لگد شدید و شوک برقی، شکنجه شده‌اند. یکی از زندانیان زن گفت: «سرما و گرسنگی زیادی را متحمل شدم.» برخی از این زنان بر اثر ضرب‌و‌شتم شدید، آسیب‌های شدید جسمی دیده‌اند و هنوز تحت مداوایند. خبرنگار ایندیپندنت فارسی از بیان جزئیات این آسیب‌ها، به دلیل فاش نشدن هویت این زنان، خودداری می‌کند.
علاوه بر این، زنان مصاحبه‌شونده گفتند که طالبان قبل از آزاد کردن آنان، از آن‌ها ویدیوهای اعتراف اجباری نیز گرفته‌اند. این زنان گفتند که در ویدیوهای اعتراف اجباری به آنان دیکته شد که بگویند از برخی سازمان‌ها پول گرفته‌اند و اعتراض علیه طالبان را با هدف خارج شدن از افغانستان انجام داده‌اند.
طالبان تاکنون این ویدیوها را منتشر نکرده‌اند. طالبان یک ویدیوی اعتراف گروهی از زنان معترض را اواسط فوریه پخش کردند، اما ویدیوهایی که به‌صورت انفرادی از زندانیان گرفته شده، هنوز پخش نشده است. یکی از زنان معترض گفت: «طالبان به این دلیل ویدیوهای اعتراف را منتشر نکردند، چون بازداشت ما را در رسانه‌ها رسما تایید نکرده بودند، اما ویدیوها را نگه داشته‌اند تا در صورت سر زدن تخلفی از ما، یعنی بازگشت به اعتراض و دادخواهی، منتشر کنند.» طالبان در نخستین ماه‌های به قدرت رسیدن، اولین گروه از زنانی که بازداشت کردند، دختران معترض در بلخ بودند. نزدیکان دختران معترض بلخ که در هفتم و هشتم سپتامبر ۲۰۲۱ بازداشت شدند، در آن زمان به ایندیپندنت فارسی گفتند برخی از زنان مورد شکنجه‌های شدید، تجاوز و حتی قتل و ترور پس از آزادی از زندان قرار گرفته‌اند.
علاوه بر زنان معترض، شماری دیگری از زنان نیز به دلایل مختلف و آنچه طالبان فحشا و منکرات نام نهاده‌اند، در زندان‌های ویژه زنان در شهرهای بزرگ و زندان پلچرخی کابل به‌سر می‌برند. یکی از زنانی که از اوایل مارس تا اواخر مه را در زندان پلچرخی گذرانده بود، گفت بیش از ۲۰۰ زن در بندی که او زندانی بود، در حبس بودند و در وضعیت دشواری به‌سر می‌بردند. او گفت: «یکی از زنان حامله و زمان زایمانش خیلی نزدیک بود، اما نه دارویی وجود داشت، نه پزشکی و نه امکانی برای کمک به او. این زن به لحاظ بهداشتی در وضعیت بسیار وخیمی بود.» او همچنین گفت زنانی که در زندان پلچرخی به‌سر می‌برند، بیشتر به جرم فرار از خانه، دزدی، فعالیت علیه طالبان و نیز آنچه ازنظر طالبان فحشا به حساب می‌آید زندانی شده‌اند.
آخرین دیدگاه