امروز روز قلم نامیده شده است و همزمانی این روز با چهاردهم تیرماه که در ایران باستان روز تیر یا عطارد نامیده می‌شود و این سیاره در ادبیات کهن، سیاره‌ای کاتب و نویسنده سیارگان است جالب توجه است.
جوایز متعددی به نام بزرگان قلم برای پاسداشت نویسندگان در حوزه‌های مختلف در نظر گرفته شده است. امسال در روز قلم فکر می‌کنم این روز را باید با رهانیدن قلم صاحبان اندیشه از ننوشتن پاس بداریم.
چرخش قلم بر کاغذها هرچه که می‌خواهد باشد مصافی برای دستیابی به حقیقت ایجاد می‌کند. این فقط خصوصیات نسلی چند دهه قبل ایرانیان نیست بلکه برای نسل امروز هم یافتن راه و مسیر درست از لابلای سطور و پرسشها و پاسخها میسر می‌شود.
اگر در گذشته نه چندان دور ورودی‌های ذهنی افراد یک نسل به عنوان مثال صد واحد درروزبود، این روزها در دورانی که زمان‌ها کوتاه و فضا دچار از جاکندگی شده، ورودی‌های ذهنی به طور غیرقابل تصوری افزایش یافته است. در این میان در عصر مجازی، برای غلبه روشنگری در پساحقیقت چاره‌ای جز رهانیدن قلم‌ها برای نقش بندی بر صفحات نیست.
آنانی که به نام خود می‌نویسند متعهدانه پای نوشته‌های خود می‌ایستند. نباید برخلاف جهت حرکت کنیم. از سخت‌گیری بی‌مبنا و یا مبناساخته و همچنین محدودسازی برای متن‌های نوشته شده‌ای که به فیلم، کتاب، مقاله و... تبدیل می‌شوند بپرهیزیم. این چنین است که قلم می‌تواند جامعه را به آرامش برساند.
این روز را به تمامی اهل و صاحبان قلم تبریک گفته و آن را پاس می‌داریم.
آخرین دیدگاه