عطاءالله مهاجرانی، روزنامه نگار و فعال سیاسی طی یادداشتی برای روزنامه اعتماد نوشت: شیرین ابوعاقله (2022-۱۹۷۱) خبرنگار و گزارشگر ارشد فلسطینی- مسیحی شبکه الجزیره، در میانه میدان در اردوگاه جنین با رگبار مسلسل نظامیان اسراییلی به شهادت رسید. او نه نخستین شهید فلسطینی است و نه آخرین، اما شهادت او در برابر چشمان باز مردم جهان، مسلمانان، مسیحیان، فلسطینی‌ها و دولت‌های عربی منطقه که برخی از آنها حیاط خلوت اسراییل شده‌اند، اتفاق افتاد.
نظامیان اسراییلی، از فاصله نزدیک، شیرین ابوعاقله و علی سمودی همکارش را به رگبار بستند. گلوله به سر ابوعاقله و به پشت شانه علی سمودی اصابت کرد. وقتی خبر شهادت شیرین ابوعاقله منتشر شد، فلسطینی‌ها و آشنایان و اقوام برای تسلیت به خانه شیرین رفته بودند، نظامیان اسراییلی به خانه او حمله، جمعیت را متفرق کردند و گفتند شما برای اجتماع مجوز ندارید. فاجعه آنچنان مهیب و باور نکردنی است که برخی رسانه‌های اسراییلی حتی از قول نخست‌وزیر اسراییل اعلام کردند، شیرین ابوعاقله توسط فلسطینی‌ها کشته شده است!
در یادداشتی که به روایت روزنامه هاآرتص، دولت اسراییل، غروب چهارشنبه، برای دولت قطر فرستاده، از دولت قطر درخواست کرده است که جلو انتقاد شبکه الجزیره از اسراییل را بگیرد. چه می‌توان گفت؟ چه کسی این جرات را به دولت و ارتش اسراییل داده است که خانه‌های فلسطینی‌ها را ویران می‌کند. مزارع آنان را نابود می‌کند، دست به کشتار جمعی و آشکار و نهان فلسطینی‌ها زده است. شیرین ابوعاقله بانوی فلسطینی متولد قدس شرقی را به رگبار می‌بندد، اجازه عزاداری هم به خانواده‌اش نمی‌دهد و اعلام می‌کند او را فلسطینی‌ها کشته‌اند؟ این شیوه سابقه‌دار است. وقتی در روز ۳۰سپتامبر سال ۲۰۰۰ در روز دوم انتفاضه اقصی، محمد درّه، جوان ۱۲ ساله فلسطینی در حالی که به آغوش پدرش پناه برده بود. با شلیک مستقیم یکی از نظامیان اسراییلی کشته شد، بلافاصله ارتش و دولت اسراییل قتل محمد درّه را به فلسطینی‌ها نسبت دادند.منتها فیلمی که خبرنگار کانال دو تلویزیون فرانسه شارل اندرلان از حادثه قتل محمد درّه گرفته بود، قابل انکار نبود. محمود درویش درباره محمد درّه قصیده‌ای سرود، قصیده در گروه مارسل خلیفه خوانده شد…
یعشّش فی حضن والده طائراً خائفاً
من جحیم السماء: احمنی یا أبی…
پرنده‌ای هراسان در آغوش پدرش آشیانه کرده است.
از این جهنم آسمان، پدر به من پناه بده…
محمود درویش با اقتباس از سوره النجم، شهادت محمد درّه را تا سدره المنتهی تصویر کرده است. در بیست و دو سالی که از شهادت محمد درّه تا شهادت شیرین ابوعاقله می‌گذرد، هفته یا ماهی نبوده که ده‌ها خانه فلسطینی ویران نشود. در این ماه اخیر، با دستور روز ۸ آوریل امسال، نخست وزیر اسراییل، قتل فلسطینی‌ها نسبت به سال گذشته دوبرابر شده است.
با اعلام «جنگ علیه تروریسم» در واقع دولت اسراییل به ارتش و نیروهای نظامی و امنیتی فرمان داده است که فلسطینی‌ها را به قتل برسانند. هر درخت زیتون، هر مترمربع مزرعه، هر خانه و هر فلسطینی باید حذف شوند تا زمینه برای دولت تماما صهیونیستی در اسراییل فراهم شود. بدیهی است که آگاهی‌رسانی که شیرین ابوعاقله نماد آن بود، مخالف استراتژی اسراییل در حذف و نابودی فلسطینی‌هاست. این‌بار شیرین ابوعاقله، افزون بر فلسطینی بودن، با دو ویژگی که دارد، او مسیحی است و نیز تابعیت امریکایی داشته است. آیا امریکا درباره قتل شهروند خود توسط نظامیان اسراییلی سکوت می‌کند؟ آیا مسیحیان جهان نسبت به قتل شیرین ابوعاقله بی‌تفاوت می‌مانند؟ آیا برخی کشورهای عربی که با طرح ترامپ و کارگزاری دامادش کوشنر، تمام اعتبار و استقلال خود را در پیش پای دولت اسراییل قربانی کردند، در این باره سکوت می‌کنند؟ شهادت شیرین ابوعاقله، چنین ظرفیتی را داراست که تبدیل به موجی نیرومند و انتفاضه‌ای دیگر در فلسطین اشغالی حتی اراضی اشغالی سال ۱۹۴۸ شود. به‌رغم نفوذ اسراییل در شبکه‌های خبری جهان و نیز در فضای مجازی اما نمی‌توان در برابر درخشش آفتاب خون شهید شیرین ابوعاقله دیوار کشید. از خون شهید، شکوفه‌های آگاهی و ایمان و شور می‌دمد و می‌روید که اعتبار و جوششی الهی دارد، خداوند وعده داده است: ومن قُتِل مظْلُومًا فقدْ جعلْنا لِولِیِّهِ سُلْطانًا (الإسراء: ٣٣)
«هر کس مظلومانه کشته شود، ما برای ولی او سلطه قرار دادیم.» نماد و نشانه سلطه، قدرت معنوی است. در قتل مظلومانه شیرین ابوعاقله، سلطه درخشش آرمان فلسطین و زنده نگه داشتن نام و یاد اوست.
آخرین دیدگاه