این یادداشت را در اولین سالگرد ارتحال مرحوم آیت الله حاج شیخ نصرالله شاه آبادی(ره) نوشته ام که امروز 21 اسفند ماه در سالروز چهارمین سالگرد آن استاد اخلاق عملی تهران، تقدیم می شود.
تاریخ فقط خواندنی نیست، تاریخ الگوساز و الگوپرداز است. گذر زمان برای همگان پیری و فرسودگی به ارمغان نمی‌آورد.
برخی حوادث و انسان‌های اثرگذار در طول تاریخ هم‌سان عملکردشان، عمر جاودانه داشته و دارند.
دعوت انسان ها به مطالعه و درک تاریخ، از سوی خداوند باری تعالی، را هدفی بس مهم است.
گذر عمر برای اندکی از انسان‌های صاحب خرد و پاکی، یعنی توشه، توشه برای خود، و توشه برای دیگران.
فقط و فقط کسانی می‌توانند در این مسیر خوش بدرخشند، که درخشندگان و درخشندگی را ملاک راهبری خویش بیابند.
الگوبرداری صحیح از صاحبان عقل و فضل، طریقی برای راهبردهای اثرگذار است.
نام بزرگ‌مردانی که در این سیاق رفتار کرده و عمر گذرانده‌اند، همچون هدف‌های بزرگشان ماندنی خواهد بود.
بدون تردید این انسان ها، میراثی هستند برای ما و راه و رسم ما و سرمایه‌ای ارزشمند برای الگوبرداری و این مهم، در پرتو تلاش و سختی و همت والا به دست آمده است.
نام آیت‌الله حاج شیخ نصرالله شاه‌آبادی (ره) در زمره چنین مردمانی است، که با همت والا و کوششی مثال‌زدنی راه را دیدند و طریق را پیمودند و در افق نور گام برداشتند.
و نورانی است هر آن کس که نور را درک کند و به سوی آن دست دراز نماید.
یاد و نام این مرد بزرگ که از تبار بزرگان اهل معنا و معنویت، علم و اخلاق و سرشار از جانی بزرگ بودند، همواره در زمره ارزش‌هایی که برای درک و عمل به آن عمر خویش را سرمایه کرد، می‌ماند.
نام مرحوم آیت‌الله حاج شیخ نصرالله شاه‌آبادی؛
– هرگاه از علم سخنی به میان بیاید، یادآور عمری زحمت برای آموختن و آموزاندن است.
-هرگاه از معنویت یادی شود، مثالی از روح بلند و نوری جان افروز خواهد بود.
-هر زمان که به دنبال نشانی از عمل بااخلاص باشیم، رفتار او را مشحون از این عمل می‌یابیم.
-هر زمان به دنبال شاهدی بر اخلاق و اثر بی‌بدیل خلق حَسَن بگردیم، عمر او را کتابی از رفتار بزرگوارانه در یاد میآوریم.
-هر گاه مهربانی و رأفت را مثالی بخواهیم، لبخند و دست پدری او، فراموش‌نشدنی است.
-هر زمان دلسوزی ضعیفان را آرزو کنیم، عمری تلاش او برای پناه دادن به ضعیفان را در خاطر می‌گذرانیم.
-هر لحظه توجه و توسل به ذوات مقدسه را در ذهن یادآور شویم، لحظات مناجات و عرض ادب‌های او، ما را متوجه خواهد ساخت.
خلاصه آن که در زمره معلمان بی ادعای تاریخ می‌گنجید، معلم علم و ادب، اخلاق و معرفت، توکل و توسل، خلق نیکو و غمخواری، ….
تلاطم روح او در پرتو ایمان به بالادستان خلقت، آرامش نداشت.
از هر منظر او را بنگریم، در زمره میراث مانای حق باوری است.
نام و یادش، همچون منظومه بلند اعتقادیش، ماندگار است.
* مدیر مدرسه علمیه امام حسن مجتبی(علیه السلام) لواسان
آخرین دیدگاه