سعید باباوند، طراح گرافیک، منتقد هنرهای تجسمی و مشاور گالری گویه می‌گوید به بیوک ملکی، شاعر نام‌آشنای کودک و نوجوان که نقاشی‌هایش برای نخستین بار روی دیوارهای این گالری رفت، پیشنهاد کرده است حال که در این حوزه درخشیده تمام وقتش را برای نقاشی بگذارد.
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، افتتاحیه نمایشگاه نقاشی «مُدام‌آباد» که حاصل طبع‌آزمایی بیوک ملکی، شاعر نام‌آشنای کودک و نوجوان در حوزه نقاشی است روز جمعه 13 اسفند در گالری گویه برگزار شد. در افتتاحیه این نمایشگاه که از جمله چهره‌های حاضر در آن کسانی چون ساعد باقری، مصطفی رحماندوست و محمد رحمانیان بودند، گفت‌وگویی میان سیدعبدالجواد موسوی، شاعر، روزنامه‌نگار و منتقد هنری و بیوک ملکی انجام شد که حاصل آن را می‌توانید در کیارستمی فیلمساز برجسته‌ای بود اما نباید وارد حوزه شعر می‌شد بخوانید.
در ادامه موسوی از سعید باباوند، هنرمند هنرهای تجسمی و مشاور گالری گویه پرسید چه شد که تصمیم به برگزاری نمایشگاهی برای بیوک ملکی در این گالری گرفت و او این‌گونه پاسخ داد: «آقای ملکی در دوران کرونا شروع به گذاشتن نقاشی‌هایی در پیج اینستاگرامش کرد و من ابتدا تصور کردم این آثار، حاصل انتخاب او از میان نقاشی‌های نقاشان به عنوان مثال اروپای شرقی و روسیه و… است. نقاشانی معاصر در اروپای شرقی که ما نمی‌شناسیم‌شان، نام‌شان در تاریخ هنر نیست اما معاصرند و فضایی مشترک در آثارشان قابل مشاهده است. با خودم فکر می‌کردم چه حُسن انتخابی هم دارد و چه خوب، آثاری با فضاهایی مشابه یکدیگر را پیدا می‌کند. تا این که از او پرسیدم این‌ها کارهای کیست؟! و او گفت خودم! راستش را بخوانید پایه انکار ما گاهی آن‌قدر محکم می‌شود که در ابتدا حقیقت را باور نمی‌کنیم و من باز پرسیدم واقعا کارهای خودتان است؟! و او گفت بله! پرسیدم «مُدام‌آباد» چه‌طور؟! اسمی واقعی است؟! و او گفت بله، نام زادگاه من است.»
باباوند ادامه داد: «با مدیران یکی، دو گالری صحبت کردم که برای نقاشی‌های او نمایشگاه بگذارند اما قبول نکردند. داستان از این قرار بود که بعد از آن که یکی، دو شاعر و چند نفر از اهالی ادبیات یا فیلمسازان، نمایشگاه‌های نقاشی ضعیفی برگزار کرده بودند، چشم این‌ها هم ترسیده بود. تا این که گالری «گویه» راه افتاد و من مشاور آن شدم و در صحبت با مدیر مجموعه به او پیشنهاد دادم که نمایشگاهی از نقاشی‌های بیوک ملکی برگزار کنیم. خوشبختانه او هم پذیرفت و با هم به دیدار ملکی رفتیم و کارهایش را از نزدیک دیدیم. هنگامی که کارهای او را از نزدیک دیدم مشاهده کردم که بسیار بهتر از آن چیزی است که در عکس‌ها و فضای مجازی دیده‌ام.»
او در پاسخ به این سوال که اگر نام نقاش این نقاشی‌ها، بیوک ملکی نبود باز هم این نقاشی‌ها همین‌قدر توجه‌اش را جلب می‌کرد، گفت: «طبیعتا نمی‌توانم بگویم این نقاشی‌ها را از هر کسی می‌دیدم برای او نمایشگاه می‌گذاشتم اما واقعا، بی‌دروغ، من جزو آدم‌هایی هستم که دائما در اینستاگرام می‌چرخم و وقتی می‌بینم آثاری چه از هنرمندان جوان و چه از هنرمندانی با سن بالاتر، آثار قابل توجهی هستند به خالق‌شان پیشنهاد برگزاری نمایشگاه می‌دهم اما بخشی از این که با بیوک ملکی راحت‌تر به نتیجه رسیدم به این قضیه برمی‌گردد که او پذیرندگی بسیار بالایی داشت و هنگامی که با پیشنهاد برگزاری نمایشگاه مواجه شد با روی باز استقبال کرد. این نکته و خلق‌وخو و مهربانی بیوک ملکی بر سرعت گرفتن کار تاثیر بسیاری داشت.»
باباوند توضیح داد: «نام بیوک ملکی قطعا موثر بود. این که این تابلوها، می‌توانند شعرهای تصویری بیوک ملکی تلقی شوند قطعا بر رغبت من بر برگزاری نمایشگاه برای او موثر بود. در همین نمایشگاه نیز شاهد کارهایی قوی از او هستیم و همین‌طور کارهایی که از قوت کمتری برخوردارند اما من به خودِ آقای ملکی هم گفته‌ام که این مسیر را ادامه دهد و امیدوارم به یک نقاش حرفه‌ای، به معنای کسی که دائما نقاشی می‌کند، تبدیل شود.»
این طراح گرافیک و منتقد هنری در جواب این که آیا دوستان نقاشش هم این تابلوها را دیده‌اند، گفت: «بله دیده‌اند و جالب بود که آن‌ها نیز استقبال کردند.»
باباوند در پاسخ به این سوال که آیا در این میان با موضع منفی هم مواجه شد؟، گفت: «موضع منفی؟ نه واقعا. بیوک ملکی قلم شیرینی دارد و در انتخاب رنگ‌ها بسیار هوشمندانه عمل می‌کند. به علاوه این که بیوک، نقاشی آموخته است. خودآموخته نیست و نزد کریم نصر کار نقاشی کرده است و بالاخره به خاطر سال‌ها همکاری با جامعه تصویرگر آشنایی خوبی با این حوزه دارد.»
این منتقد هنرهای تجسمی در جواب آخرین سوال که توصیه‌اش به بیوک ملکی چیست؟ شعر را پی بگیرد یا نقاشی را جدی‌تر بگیرد؟، گفت: «اتفاقا با خود آقای ملکی در این مورد صحبت می‌کردیم و گفتم به نظر می‌رسد شعر زودتر منقضی می‌شود و نقاشی، تازه آن جایی که شعر تمام می‌شود، شروع می‌شود. یعنی نقاشان معمولا بعد از ۴۰، ۵۰ سالگی دیده می‌شوند و شاعران دیگر تا ۴۰، ۵۰ سالگی کارشان را تمام می‌کنند. پس بهتر است بیوک ملکی از این به بعد بیوک ملکی نقاش باشد. من پیشنهادم این است و هرچند هرکسی باید خودش تصمیم بگیرد اما گمان می‌کنم او واقعا می‌تواند نقاشی حرفه‌ای باشد.»
بیشتر بخوانید:
کیارستمی فیلمساز برجسته‌ای بود اما نباید وارد حوزه شعر می‌شد
بزرگداشت بیوک ملکی، شاعر کودک و نوجوان
نوجوان تجربه خودش را از عشق دارد / گفت‌وگو با بیوک ملکی شاعر کودک و نوجوان
۵۸۲۵۹
آخرین دیدگاه