انقلاب اسلامی در چهل و سومین سالگردش، همچون همیشه قابل دفاع است اما پرسش‌های نسل امروز از سوی نسل نخست انقلاب به خوبی پاسخ داده نمی‌شود.
جوان‌ها (حتی دهه شصتی‌ها) سوالات متعددی درباره هویت و ماهیت انقلاب، دلایل شکل‌گیری آن، نحوه پیروزی‌اش و عملکرد 43 ساله‌اش ابهاماتی دارند. دفاع مطلق و بی‌چون و چرا از همه جزئیات،دردی را دوا نمی‌کند. با ادبیات سی چهل سال پیش هم نمی‌توان جواب‌های قانع‌کننده داد. تحریف تاریخ هم تا دل‌تان بخواهد رواج دارد؛ حتی جعل تاریخ هم سکه رایج شده است.
از آن طرف هم بخشی از نسل انقلاب به دلیل دلخوری‌هایی که از افراد و عملکردها دارد حاضر به سخن گفتن نیست و اتفاقا از همین‌جاست که تحریف‌کنندگان تاریخ انقلاب وارد می‌شوند و کار خودشان را می‌کنند.
زمان زیادی در اختیار نسل انقلاب نیست. خیلی‌ها رفته‌اند و در مورد بقیه هم نمی‌دانیم عزرائیل کی و کجا خفت‌مان می‌کند.
اگر نسل انقلاب، روایت صادقانه‌ای از انقلاب اسلامی ارائه کند، هرجا اشتباهی شده بپذیرد، تعصب به خرج ندهد و… تاریخ درست نوشته می‌شود؛ اما اگر همه تقصیرها و اشتباهات به گردن یک عده خاص انداخته شود و بقیه مبرا بمانند، تاریخی باورنکردنی و پر از ابهام از آب در می‌آید. تاریخی که حتی امروزی‌ها باورش نمی‌کنند چه برسد به فردایی‌ها.
آخرین دیدگاه