روزنامه رسالت نوشت:ابوجعفر احمد بن هلال از اصحاب امام هادی (ع) و امام حسن عسکری (ع) بود. وی از افراد مورد اعتماد حضرت امام حسن عسکری بود. وی از اصحاب ویژه روایت‌کننده از امامان معصوم نیز بود، اما در دوران ولایت و امامت امام زمان (عج) از این مرتبت ساقط شد.
به طوری که امام عصر (عج) درباره او فرمود : «خداوند از فرزند هلال نگذرد که بدون هماهنگی و خشنودی ما در کارها مداخله و فقط به میل خود عمل می‌کرد تا آنکه خداوند به نفرین ما زندگی‌اش را به انجام رساند.ما در زمان زندگی‌اش انحرافش را به شیعیان خاص خود گوشزد کردیم این را از هرکس که درباره او می‌پرسد برسانید هیچ‌کس از شیعیان ما معذور نیست در آنچه افراد مورد اعتماد از ما نقل می‌کنند تردید کند.»
امام عصر (عج) در توقیع دیگر می‌فرمایند:«ابن هلال ایمان خود را پایدار نداشت با آنکه مدت طولانی خدمت کرد. به دست خودش ایمانش را به کفر تبدیل ساخت و خدا نیز او را کیفر داد.»
سرگذشت برخی از رجال سیاسی ما در این چهار دهه چه آن‌ها که از دنیا رفته‌اند و در دل خاک مدفونند و چه آن‌ها که در قید حیاتند شبیه سرگذشت غمبار ابوجعفر احمد بن هلال است. کسانی که قرار بود باری از دوش امامین انقلاب بردارند خود باری بر دوش انقلاب شدند. پدیده ابن هلال در نهضت مهدوی یک عبرت تاریخی است.
این جماعت با «خودرهبرپنداری» و «خود مردم‌پنداری» مرتکب سه معصیت سیاسی شدند:
۱- در مسئولیت‌هایی که داشتند به میل خود عمل کردند!
۲- بدون هماهنگی و خشنودی امام جامعه در کارها مداخله کردند!
۳- ایمان پایداری نداشتند.
این سه معصیت آن‌ها را تبدیل به ترمزی برای پیشرفت کشور و کارهای انقلابی تبدیل کرد و آن‌ها را به وادی بیانیه‌نویسی یا بیانیه‌خوانی انداخت. متأسفانه صدای آن‌ها را می‌توان از صدای آمریکا بهتر شنید!
آن‌هایی که از خود نگذشتند و از خود عبور نکردند مجبور شدند از انقلاب و امام و نظام عبور کنند و این بدترین عاقبت کس یا کسانی است که تا دیروز انقلابی بودند و امروز دیگر نیستند و فردا نیز هرگز نخواهند بود.
21302
آخرین دیدگاه