تسنیم نوشت: شیما شاه‌محمدی معتقد است که در دهه‌های ۳۰ و ۴۰ خورشیدی، رادیو به سازِ ویلن کمک کرد تا بیشتر شنیده شود و کمانچه را کنار بزند.
برنامه ارغنون با موضوع بررسی هویت سازهای کمانچه در موسیقی ایران، با حضور شیما شاه‌محمدی(کارشناس ارشد نوازندگی) از شبکه رادیویی گفت و گو روی آنتن رفت.
شیما شاه‌محمدی گفت: در ارکسترهای بومی بهتر است تمام سازهای مرتبط با آن فرهنگ و جغرافیا در گروه نوازندگان حضور داشته باشند. هر ساز طعم و رنگ منحصر به خود را دارد. بیشتر سازهای ایرانی مضرابی هستند و تنها ساز کششی و آرشه‌ای ایرانی کمانچه است، بر همین اساس بهتر است کمانچه در گروه نوازی‌های ایرانی حضور داشته باشد.
این نوازنده ادامه داد: با حذف سازهای نی و کمانچه از موسیقی ایرانی، فقط سازهای مضرابی و کوبه‌ای باقی می‌مانند.
این کارشناس ارشد نوازندگی تاکید کرد: اولین کتاب آموزشی کمانچه در سال ۱۳۹۵ بر اساس کوک اختصاصی کمانچه با عنوان «دستور کمانچه» منتشر شد. «دستور کمانچه» همانند «دستور سنتور» بر اساس کوک «سُل» نوشته شده است.
این نوازنده در بخش دیگری از سخنان خود در برنامه «ارغنون» گفت: ساز ویلن – با نوازندگی ایرانی – در دهه‌های ۳۰ و ۴۰ شمسی مورد استقبال بسیار زیادی قرار گرفت و با کمک گرفتن از رسانه‌هایی مانند رادیو به طور کامل ساز کمانچه را کنار زد.
۵۸۵۸
آخرین دیدگاه