موزه سینمایی به مناسبت چهلمین روز درگذشت زنده‌یاد رحیم رحیمی‌پور بخش‌هایی از صحبت‌هایی این فیلمساز را منتشر کرده است.
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، زنده‌یاد رحیم رحیمی‌پور در گفتگویی که با موزه سینما داشت، با بیان اینکه سال ۱۳۳۶ در اصفهان به دنیا آمده است، گفت: از ۶ سالگی سینما برایم جذابیت داشت و همانطور که همه را به سمت خودش جذب می‌کرد من هم آن را خیلی دوست داشتم و به سمت آن کشیده شدم.
وی ادامه با اشاره به اینکه از کودکی به سینما می‌رفته است، افزود: در اصفهان صبح‌های جمعه سوار دوچرخه دایی‌ام می‌شدم و به سینما می رفتم ؛ سینماهای مایاک، نقش جهان، چهارباغ و … از همان زمان سینما در ذهن من جا پیدا کرد. در ۱۶ سالگی پدرم فوت کرد و من مجبور بودم درکنار تحصیل کار هم کنم.
رحیمی پور درباره آشنایی با همسرش نیز گفت : با جمال شورجه و همسرش در یک دانشگاه بودیم و همسرم هم در دانشگاه ما بود. یادم می آید یک روز به شورجه گفتم به همسرش بگوید با همسرم صحبت کند و بگوید می‌خواهم به خواستگاری او برم و بدین شکل آشنایی با همسرم شکل گرفت و آنها از خانواده بسیار مذهبی بودند.
وی درباره ساخت فیلم« زندان دوله تو» نیز گفت: زمانیکه فیلمنامه این فیلم به دستم رسید آنرا خواندم و دوست داشتم تا زودتر آنرا بسازم. یادم می‌آید من ، آقای کلهر و آقای انوار در جلسه‌ای بودیم که انوار از کلهر پرسید فیلمنامه را برای ساخت تایید می‌کنی و او هم قبول کرد.فیلمنامه را به اداره تولید دادند که در آن زمان (زنده یاد) آقای مرادخانی مسئول بود، فرستادیم. و برای ساخت «زندان دوله تو» که با همکاری آقای کلهر آنرانوشته بودیم یک میلیون و ششصد هزار تومان به ما دادند.
رحیمی پور درباره فیلم «عملیات در اتاق عمل» نیز بیان داشت: فیلمنامه این فیلم را آقایی بنام عظیمی به من داد که درباره بمب خوشه‌ای بود که در پای یک رزمنده رفته بود. فیلمنامه را دوست داشتم و به مبلغ ۲۰ هزار تومان آن را خریدم و به بنیاد مستضعفان دادیم و به شکل سینمایی درآوردیم . در صحنه‌هایی که مربوط به عمل کردن دکتر برای بیرون آوردن بمب از پا بود به دلیل اینکه می‌خواستیم باورپذیر تر باشد صحنه های زیادی به آن اضافه کردیم که خیلی هم برای آن زحمت کشیده بودیم اما در نهایت حذف شد.
وی با بیان اینکه از کارنامه کاری خود راضی نیست، بیان داشت: تصور می‌کنم هنوز هم آنطور که باید شناخت کامل و کافی از سینما ندارم و دینم را آنطور که دلم می‌خواست به سینما ادا نکردم.
زنده یاد رحیم رحیمی‌پور کارگردان، فیلمنامه نویس و کارگردان زاده ۱۳۳۶ از فارغ‌التحصیل مرکز اسلامی آموزش فیلمسازی بود. وی در ابتدای دهه شصت با ساخت فیلم زندان دوله‌تو (۱۳۶۳) خود را به‌عنوان فیلمساز علاقه‌مند به سینمای دفاع مقدس نشان داد.
اتاق یک (۱۳۶۵)، الماس بنفش (۱۳۶۸) و انفجار در اتاق عمل (۱۳۷۰) از دیگر آثار دفاع مقدسی رحیمی‌پور بودند و به دنبال آن وی یک کمدی با نام مستاجر (۱۳۷۱) را تولید کرد که بارها از تلویزیون پخش شد. آخرین فیلمی که رحیمی‌پور ساخت با عنوان شیرین و فرهاد (۱۳۷۴) باز هم در گونه دفاع مقدس بود.
این کارگردان ساخت یک سریال با عنوان آبدارشاه (۱۳۷۶) با بازی حسین پناهی، آتش تقی پور، رضا بنفشه‌خواه و فتحعلی اویسی را در کارنامه داشت و در تولید فیلم شب دهم جمال شورجه به‌عنوان تهیه‌کننده دوم کنار امیرحسین شریفی فعالیت داشت.
رحیم رحیمی‌پور در ۲۴ مهر ۱۴۰۰ براثر عوارض ناشی از ابتلا به کرونا درگذشت و پیکر وی در قطعه ۱۱۱ بهشت زهرا به خاک سپرده شد.
موزه سینمای ایران به عنوان مجموعه ای فرهنگی و تاریخی که روایتگر سیر تاریخ و تحولات سینمای ایران است خود را موظف می داند نظرات و دیدگاه‌های سینماگران باتجربه و پیشکسوت را جمع آوری کرده تا نسل‌های آینده با نگاه و مسیر زندگی و نحوه خلق وشکل گیری آثار هنرمندان و صاحب نظران هنر سینما آشنا شوند.
۵۸۵۸
آخرین دیدگاه