وقتی قالیباف احساس کرد نمایندگانی که تا کنون شعارهای آنان در مورد نظارت و شفافیت گوش فلک را کر کرده است ، در عمل به تشدید نظارت بر خود رأی نمی دهند لذا تصمیم گرفت اعلام کند که این طرح را دو شوری رسیدگی می کنیم تا با وعده بر طرف کردن دغدغه نمایندگانی که نگران نظارت بر خودشان هستند به کلیات طرح رأی دهند.
۱۸ خرداد سال ۱۳۸۹ بود که نمایندگان هشتمین دوره مجلس شورای اسلامی به دیدار رهبر انقلاب رفتند ، یکی از نکاتی که مقام معظم رهبری فرمودند این بود : « یک شأن نظارتی هم برای خود مجلس و برای آحاد نمایندگان تعریف کنید. من معتقدم که شما دو سال دیگر توی مجلسید، معلوم نیست بعد از این توی مجلس باشید یا نباشید؛ … اگر شما امروز توانستید یک سازوکار کنترلیِ متقن و محکم برای نظارت بر کار نماینده پایه‌گذاری کنید، تا هر وقتی که این دستگاه خوب کار کند، اجرش مال شماست؛ مزد الهیاش مال شماست.»
نمایندگان بلافاصله طرح « نظارت بر رفتار نمایندگان » را با قید یک فوریت تقدیم مجلس کردند .
اما هیأت رئیسه به بهانه های گوناگون اعلام وصول آنرا به تأخیز انداخت و بالاخره بعد از اعتراض نمایندگان در جلسه مورخه ۲۶/۳/۱۳۸۹ در مجلس مطرح شد اما آقای لاریجانی نگذاشت به رأی گیری برسد و به بهانه اینکه مشابه این طرح در کمیسیون اصل ۹۰ مطرح است ، اعلام کرد دوستان امضای خود را پس گرفته اند تا کمیسیون اصل ۹۰ گزارش خودش را بدهد.
بعد از گذشت سه ماه از گزارش کمیسیون اصل ۹۰ خبری نشد لذا طراحانِ طرح نظارت ، دوباره پیگیر شدند و در جلسه ۴/۷/۱۳۸۹ مجددا این طرح در دستور قرار گرفت ولی علیرغم اینکه حدود ۱۷۰ امضاء داشت فوریت آن حدود ۷۰ رأی آورد و به تصویب نرسید و به صورت عادی به کمیسیون مشترک ارجاع شد.
من سخنگوی این کمیسیون بودم و شاهد بودم که اعضای کمیسیون تمایلی به رسیدگی به این طرح نداشتند و به سختی جلسه کمیسیون تشکیل می شد
بالاخره با زحمت و بعد از ماهها مواد بسیار کم رنگی به تصویب کمیسیون رسید و آقای لاریجانی تلاش کرد قبل از اینکه سال ۱۳۹۰ مجددا نمایندگان خدمت رهبری می رسند مجلس یه این طرح رسیدگی کند.
بر اساس آئین نامه داخلی مجلس ، رسیدگی به طرح ها و لوایح یک شوری است یعنی به کلیات و جزئیات در یک جلسه رسیدگی می شود
ولی وقتی در جلسه علنی بیستم اردیبهشت ماه ۱۳۹۰ گزارش کمیسیون در دستور مجلس قرار گرفت لاریجانی احساس کرد نمایندگان به مصوبه کمیسیون رأی نمی دهند و آبروئی برای مجلس نمی ماند لذا بلافاصله اعلام کرد این طرح را دو شوری رسیدگی می کنیم شما به کلیات آن رأی دهید ، نگرانی های شما در شور دوم بر طرف خواهد شد و به زحمت از نمایندگان رأی گرفت
اما مقام معظم رهبری که ظاهرا موضوع را رصد می کردند در ملاقات هشتم خرداد ماه ۱۳۹۰ از اینکه این طرح نهائی نشده تقریبا ناراضی بودند و فرموند :
« من پارسال به شما عرض کردم که در داخل مجلس شورای اسلامی، خودنظارتی بگذارید. … حالا حرفهائی گوشه کنار زدند که نماینده باید آزاد باشد، چه باشد. کسی با آزادی نماینده مخالف نیست؛ با کجرفتاری نماینده مخالف است البته اخیراً در مجلس نسبت به این قضیه کارکی انجام گرفت، اما اهمیت این قضیه درست به دست نیامد.»
بالاخره بعد از گذشت دو سال در فروردین سال ۱۳۹۱ قانون نظارت بر رفتار نمایندگان به تصویب رسید و آخرین روزهای عمر مجلس هشتم نهائی و از ابتدای مجلس نهم اجرائی شد.
اما خیلی زود ناکارآمدی این قانون بر همگان روشن شد به گونه ای که فقط در مجلس دهم علیرغم وجود هیأت نظارت ، حدود ۷۰ نفر از نمایندگان بخاطر مشکلات اقتصادی و غیره سلب صلاحیت شدند .
نمایندگان مجلس یازدهم که متصف به مجلس انقلابی شدند ادعای اصلاح قانون نظارت بر رفتار نمایندگان را از همان روزهای اول مجلس مطرح کردند ولی اما و اگرهای زیادی پیش آمد و بالاخره طرحی تقدیم مجلس کردند و به تصویب کمیسیون مربوط رسید ولی در جلسه مورخه ۱۲/۸/۱۴۰۰ مجلس ، که انتظار می رفت به تصویب برسد دوباره همان اتفاقاتی افتاد که ۱۲ سال پیش در مجلس هشتم افتاده بود.
فعلا همان کارکی که مجلس هشتم انجام داده بود را مجلس یازدهم انجام نداد و متأسفانه این ترفند بر نماینگان انقلابی کارساز نشد و به کلیات طرح هم رأی ندادند ، حالا باید صبر کنیم تا ان شاءالله اگر عمری باقی باشد ببینیم مجلس انقلابی در باقی مانده عمر خودش با شفافیت و … چه حواهد کرد.
و سخن آخر اینکه قالیباف یا لاریجانی فرقی ندارد ، کارد دسته خودش را نمی برد.
*نماینده ادوار مجلس شورای اسلامی
۲۳۲۱۹
آخرین دیدگاه