ایسنا نوشت: پخش سریال هایی چون «زخم کاری»، «قورباغه» و «می خواهم زنده بمانم»، مدتی است که در شبکه نمایش خانگی تمام شده و حالا جای خود را به مجموعه هایی چون «میدان سرخ»، «حرفه ای» و «خسوف» داده است؛ اما همگی این کارها در یک نقطه با هم مشترک اند؛ «خشونت»، البته از نوع کوچک و بزرگش ولی سریالی نیست که در آن حداقل یک نفر به قتل نرسد یا خونی ریخته نشود.
در همین زمینه یک پزشک متخصص در حوزه اجتماعی و خانواده معتقد است: آنچه که این خلاء را در جامعه به وجود آورده تا مردم به سمت خشونت سوق پیدا کنند و در سریال های تلویزیونی هم دنبال این تِم باشند، قطعا به دلیل کم کاری های خودمان در جامعه است و مقصر فیلمساز نیست.
دکتر بابک عشرتی، عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران درباره اینکه چرا خشونت در سریال های امروز تلویزیون حرف اول را می زند و می بینیم این تم با استقبال زیادی هم از سوی مخاطبان مواجه می شود؟ اینگونه بیان کرد: قطعاً خشونت اتفاق خوبی نیست و من فکر می‌کنم ما کم کاری می کنیم؛ به عنوان مثال بالاخره با شیوه‌ای که جامعه می پسندد، آموزش و روش درستمان را ارائه نمی دهیم، در نتیجه خلاءهایی هم که به وجود می‌آید اساسا زمینه را فراهم می کند تا مردم جامعه به سمت خشونت گرایش پیدا کنند.
وی سپس تاکید کرد: بهتر بود ما یک کاری می کردیم که این اتفاق نمی افتاد، قطعاً یک فیلمساز بازار کار خودش را دارد و به هرحال مردم هم مشکلات و نیازهای خودشان را دارند. در این میان فردی برنده است که بتواند در جامعه خوب کار کند و نیازها را پیدا کند.
مردم در تمام دنیا دیگر امیدی ندارند
این پژوهشگر پیشگیری از آسیب های اجتماعی همچنین مطرح کرد: اینکه چرا مردم این روزها بیش از گذشته به خشونت روی آورده اند نه تنها در کشور ما بلکه در همه جای دنیا اینگونه شده که مردم امیدی ندارند و شاید بخشی از این ناامیدی به خاطر کرونا باشد که فشار زیادی به مردم وارد کرده است. همچنین مسائل اجتماعی، اقتصادی، جنگ ها و کشت و کشتار هایی که به صورت های مختلف در دنیا اتفاق می‌افتد خود به خود موجب خشونت شده و مردم هم قطعا از این مسائل لذتی نمی برند.
او در ادامه به سریال کره ای «بازی مرکب» اشاره کرد و گفت: به عنوان مثال همین سریال «بازی مرکب» گویا در همه دنیا سر و صدا کرده و فروش خیلی بالایی هم دارد؛ البته من سریال را ندیدم اما تعریفش را خیلی شنیدم و می دانم که خیلی طرفدار دارد؛ بنابراین می توان گفت تِم خشونت مختص ایران نیست و در همه دنیا این اتفاق می‌افتد و انگار همه دنیا به این سمت رفته اند.
دکتر عشرتی خاطرنشان کرد: به طور کلی برخوردهای اجتماعی، جنگ ها، نابرابری هایی که در دنیا وجود دارد و همچنین پاسخگو نبودن حکومت‌ها و … سرجمع خودش یک خشم فرو خورده ای را در مردم به وجود می‌آورد که باعث می شود به نوعی آدم ها با سریال هایی که با خشونت همراه است، همذات پنداری کنند و انگار خودشان را در سریال ها می‌بینند، به همین خاطر فروش اینگونه آثار هم به سرعت بالا می رود و مردم هم استقبال می کنند.
فیلمساز مقصر نیست
عشرتی در پاسخ به این پرسش که آیا بینندگان فیلم ها و سریالها خشونت را می طلبند که باعث می شود سازندگان به این سمت بروند و یا خود سازندگان ذائقه مردم را به سمت خشونت سوق داده‌اند؟ خاطرنشان کرد: این طور فکر کنیم بهتر است که بالاخره در هر شرایطی بازاری به وجود می آید و آنهایی که در رشته خودشان حواسشان هست می دانند چطور از موضوعات استفاده کنند. مثلاً اگر شما یک کارگردان بودید، مسلماً یک روان سنجی از جامعه انجام می دادید که چه فیلم یا سریالی بسازید فروش بهتری خواهد داشت و بعد هم آن کار را انجام می دادید. به نظر من نمی توان گفت لزوماً سازندگان فیلم ها ذائقه مردم را تغییر داده‌اند؛ چرا که شاید بازار اینگونه می خواهد و آنها به بازار نگاه می‌کنند و کار می‌کنند که اتفاقا به دست آوردن ذائقه مردم در این شرایط خیلی هم کار سختی نیست.
این پزشک متخصص در حوزه اجتماعی و خانواده در پایان درباره اینکه آیا راهکاری برای رفع خشونت در جامعه و عادت نکردن مخاطب به تماشای فیلم و سریال های خشن دارید؟ گفت: راستش من در حوزه راهکار وارد نیستم و باید این موضوع توسط روانشناسان حوزه اجتماعی بررسی شود و آنها باید پاسخگو باشند که چطور می توان خشونت را از مردم دور کرد.
۵۸۵۸
آخرین دیدگاه