استاد دانشگاه تهران در خصوص احیای شورای عالی سینما گفت : این شورا به صورت بالقوه نشان از توانایی برای کمک به اصلی ترین عامل حیات هنر صنعت سینما یعنی بهبود اقتصاد آن دارد و می تواند شروع مثبتی در دولت جدید برای حمایت از سینمای ایران باشد اما با توجه به سوابق گذشته، این احیا باید جایگاه قانونی پیدا کند و قبل از شروع می بایست ملاحظات قانونی و اجرایی و عملیاتی در نظر گرفته شده و در صورت نیاز مصوبه مجلس شورای اسلامی را اخذ کند تا با قدرت بتواند در حوزه سینما با سایر دستگاه ها و وزارتخانه‌ها تعامل و امور مربوطه را حل و فصل نماید .
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، میثم موسایی پژوهشگر حوزه های اقتصاد فرهنگ و عضو هیئت علمی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران اظهار داشت: حضور شخص رئیس جمهور در راس شورا برای طرح مسائل و مشکلات سینمای ایران اتفاق بسیار خوبی است که می تواند منشا تحولات مثبت در آینده سینمای ایران باشد.
استاد دانشگاه تهران با طرح این سوال که چرا اقبال مردم به سینما کاهش پیدا کرده است ؟ آیا این روند منطقی است ؟ آیا این روند در کشور های دیگر هم به همین نسبت اتفاق افتاده است؟ گفت : در گذشته تعداد تماشاگر سینما در کشور ما به نسبت هر نفر یک فیلم بود در حال حاضر تعداد تماشاگران به نسبت کل جمعیت به زحمت به 20 درصد می رسد و توجه به این مساله که در سینمای ایران تعداد تماشاگران به نسبت جمعیت کمتر می شود بسیار حائز اهمیت است. در مطالعات خودم این کم بودن مخاطب به هیچ عنوان تحت تاثیر هزینه رفتن به سینما و فیلم دیدن نیست و شواهد نشان می دهد میزان رشد بلیت سینما در مقایسه با میزان رشد تورم کاهشی بوده است و مطالعات کمی نشان می دهد که عدم اقبال این صنعت به قیمت بلیت و هزینه بر نمی گردد.
استاد دانشگاه تهران با تاکید بر اهمیت امنیت شغلی سینماگران ادامه داد: خط تولید سینما یک خط تولید موقت است و تیم اجرایی بعد از ساخت فیلم از هم جدا می شوند و سیاست مهم دستگاه اجرایی و متولی سینما این است که بعد از اتمام محصول شرایطی فراهم شود که آن فیلم ساز از همه ظرفیتش استفاده شود و باید بازاری ایجاد شود که باعث دوام و ماندگاری سینما شود. سیاست گذاری در سطح سینما می تواند به گونه ای باشد که در درجه اول هم منابع مالی و هم منابع انسانی به صورت بالقوه برای تولید محصولات آماده باشد و هم از سرمایه های اندک در تولید استفاده شود و سرمایه گذاری برای تولید فیلم به صورت عمومی و در قالب بورس سینما راه اندازی شود. دولت فضایی ایجاد کند تا بستر فراهم شود محصولات شرکت های سهامی تولید فیلم ایجاد شود و با ایجاد شبکه بورس سینما که در آنجا همیشه عرضه و تقاضا وجود داشته باشد و خود بازیگر هم بتواند در سود فیلم شریک شود و در عین حال افراد کم در آمد هم بتوانند با سرمایه های اندک سرمایه گذاری کنند . این امر ضمن کم کردن هزینه تولید، عموم مردم علاقه مند را در سود فروش فیلم شریک می کند و همینباعث افزایش بیننده سینما بواسطه شراکت مردم در منافع فروش خواهد بود.
گام دوم بستر سازی برای ایجاد امنیت شغلی در این حوزه است. مهمترین مسئله حمایت دولت بیمه ارزان عوامل سینمایی است که در دوره بیکاری حداقل حقوقی داشته باشد.
مورد سوم که می تواند در سیاست های شورا مورد توجه قرار گیرد این است که بسیاری از ابزار های ساخت و تولید فیلم سینمایی از خارج از کشور وارد می شوندو برای ایجاد انگیزه و فضای رقابتی به بخش خصوصی اجازه داده شود تا از طریق صادرات سایر کالاهای ارز آور، ابزار و تجهیزات سینمایی وارد کند و همین موورد باعث شکسته شدن انحصار دولتی و پیشرفت کیفی تکنولوژی در هنر صنعت سینما خواهد شد.
در گام چهارم الزام عمومی کردن سالن ها و فضاهای نمایشی وزارت ارشاد ،شهرداری ها و سایر ارگان ها فرهنگی و حتی نظامی برای نمایش گسترده فیلم های تولید شده و پشت اکران مانده است تا عموم مردم بتوانند فیلم را ارزان تماشا کنند و همین مورد در ایجاد اشتیاق عمومی برای فیلم در سالن دیدن میتواند کمک شایانی در بهبود اقتصاد سینما باشد.
و گام پنجم و مهمتر از همه مسائل مطرح شده محتوی فیلم ها است که باید با نگرشی ژرف در حوزه های ساست گذاری کلان مطرح و مورد بررسی قرار گیرد و دیده شود.
۵۸۵۸
آخرین دیدگاه