ایرنا نوشت: اگرچه افسردگی بیش از ۱۰ درصد جمعیت عمومی را تحت تاثیر قرار می دهد اما هنوز تصورات و اسطوره ها در مورد این بیماری ادامه دارند. به منظور تسخیر افسردگی، این مهم است که در مورد آن حقایق درست به جمعیت عمومی، آموزش داده شود.
تصورات غلط درباره افسردگی، یکی از موانع اصلی برای ادامه و پیگیری روند درمان هستند. در اینجا به برخی افسانه های رایج در مورد بیماری افسردگی و حقایق پشت این افسانه ها اشاره شده است:
افسردگی یک بیماری واقعی نیست: بسیاری از مردم به اشتباه معتقدند که افسردگی به عنوان یک ضعف شخصیت یا غم و اندوه تعریف شده است. اما باید گفت این عارضه، یک اختلال پیچیده است و آنهم با ریشه های روانی، اجتماعی و بیولوژیکی. افسردگی یک بیماری روانی است که می تواند از راه های مختلف از جمله دارو و روان درمانی اصلاح شود.
داروهای ضد افسردگی همیشه می توانند افسردگی را درمان کنند: خوشبختانه افسردگی یک اختلال قابل درمان است اما داروهای ضد افسردگی برای درمان آن کافی نیستند. در حالی که این داروها قابلیت تغییر شیمی مغز و رفع مشکلات بیولوژیکی ریشه دار را دارند، اما افسردگی گاه نیاز به روان درمانی نیز دارد.
افسردگی همیشه به خاطر یک وضعیت تلخ رخ می دهد: اگرچه رویدادهای تلخ مانند مرگ منجر به ایجاد افسردگی می شود، اما گاه این بیماری می تواند بدون هیچ رویداد منفی نیز رخ دهد، حتی زمانی که همه چیز در زندگی مثبت به نظر می رسد. غم، بی حالی، تمایل به خودکشی و … اغلب می تواند بدون توضیح و به طور ناگهانی تظاهر کند. در واقع گاه هیچ دلیل منطقی برای ابتلا به افسردگی وجود ندارد.
ابتلای والدین به افسردگی، به معنای ابتلای بقیه اعضای خانواده است: اگرچه تحقیقات نشان می دهد که افسردگی می تواند پایه های ارثی داشته باشد، اما به طور کلی مشکلات بهداشت روانی یکی از اعضای خانواده می تواند سبب این مساله را در بین افراد دیگر خانواده نیز شایع کند. اتفاقی که با دوری از عوامل خطر افسردگی، کاملا قابل پیشگیری است.
داروهای ضد افسردگی، شخصیت افراد را تغییر می دهند: داروهای ضد افسردگی با تغییر مواد شیمیایی مغز منجر به کاهش اختلالات خلقی می شوند. فکر کردن در مورد تغییر مواد شیمیایی مغز می تواند ترسناک به نظر بیاید اما این داروها تنها برای تغییر مواد شیمیایی خاصی در مغز طراحی شده اند و نمی توانند شخصیت فرد را به طور کلی تغییر دهند.
داروهای ضد افسردگی را باید تا آخر عمر مصرف کرد: این داروها به عنوان یک راهکار طولانی مدت برای درمان افسردگی مطرح شده اند. اما طول دوره درمان بستگی به شدت اختلال دارد و از فردی به فرد دیگر متفاوت است. بسیاری از افراد مبتلا به افسردگی لازم نیست بعد از دوره درمان، این داروها را در روزهای مابقی عمر خود مصرف کنند. به همین دلیل گزینه روان درمانی نیز در کنار درمان های دارویی پیشنهاد شده است و فرد افسرده می تواند راهکارهای جدید و سالم را برای مقابله با افسردگی با هدف از بین بردن نیاز به دارو بیاموزد.
افسردگی فقط مخصوص زنان است: اگرچه بنا به گزارش ها زنان دو برابر بیشتر از مردان به افسردگی مبتلا می شوند، اما این بیماری مختص هر دو جنس است. در واقع نرخ خودکشی ناشی از افسردگی در مردان بالاتر از زنان است.
حرف زدن درباره افسردگی، روند آن را وخیم تر میکند: این یک تصور غلط است. بحث درباره افسردگی با دیگران احساسات مخرب را تقویت نمی کند و فرد را روی تمرکز منفی نگه نمی دارد. در واقع تنها بودن با احساسات منفی خطرناک تر است. داشتن یک شنونده حمایتی، قابل اعتماد و بدون قضاوت برای درمان افسردگی بسیار مهم است. در حقیقت گفتاردرمانی، برای درمان افسردگی های خفیف تا متوسط می تواند مفید باشد.
افسردگی جزئی از روند پیری است: بسیاری از افراد مسن، افسرده نیستند، اما اگر افسردگی در افراد مسن به وجود آید، ممکن است نادیده گرفته شود. سالمندان ممکن است غم خود را پنهان کنند و یا دارای علائم مبهمی باشند از قبیل: طعم غذاها را دوست نداشته باشند، دردهایشان بدتر شود و یا تغییر الگوی خواب داشته باشند.
منبع: healthline
۴۷۲۳۳
آخرین دیدگاه