ایسنا نوشت: مدیر تیم تخصصی مشاوره ازدواج و زوج در انجمن ازدواج و خانواده کشور با بیان اینکه "افسردگی" و "بی‌معنا بودن زندگی" بیش از سایر اختلالات روانشناختی برای سالمندان در برگیری دارد، گفت: وقتی انسانها برای دوره های سنی خود هدف گذاری نداشته باشند، آرام آرام وابستگی خود القایی پیدا کرده و به دلیل نداشتن هدف دچار افسردگی شده و احساس ناتوانی می‌کنند.
دکتر اصغر نوروزی با بیان اینکه دوره سالمندی به سه دسته سالمندی جوان، سالمندی میان سال و سالمندی پیر تقسیم می‌شود، اظهار کرد: از ۶۵ سالگی دوره سالمندی آغاز شده و به ۶۵ تا ۷۱ سال به سالمند جوان، ۷۲ تا ۸۴ سال سالمند میان سال، ۸۴ به بالا سالمند پیر گفته می‌شود. در علم روانشناسی دوره سالمندی انسجامی است که سالمند باید کسب کند و اگر به این انسجام دست پیدا نکند دچار یاس و ناامیدی می‌شود.
این روانشناس "خرد ورزی" را نیروی بنیادین دوره سالمندی دانست و ادامه داد: سالمندی دوره انسجام داشتن، درست عمل کردن و منتقل کردن تجربیات است. اینکه بعضا برخی جوانان می‌گویند احساس پیری می‌کنند علتش به حس افسردگی باز می‌گردد چراکه پیری به معنای فرتوت شدن، ناتوانی و ضعف نیست. از بعد روانشناسی امکان دارد برخی در سنین میان سالی و حتی جوانی تجربه افسردگی داشته و کارکردهای مطلوب را در زندگی خود از دست داده و در معنایابی و ساخت معنا مشکل داشته باشند، در این شرایط می‌گوییم این افراد افسرده هستند اما نباید بگوییم احساس پیری می‌کنند.
وی با بیان اینکه امسال روز جهانی سالمند با شعار بهره مندی عادلانه همه سنین از فناوری دیجیتال از سوی سازمان بهداشت جهانی معرفی شده است و جوامع باید این امکانات را برای سالمندان فراهم کنند، ادامه داد: سازمان بهداشت جهانی معتقد است سالمند باید فعال باشد، بنابراین سالمندی ضعف نیست اگرچه از نظر جسمانی توانایی دوره‌های قبلی وجود ندارد اما از نظر شناختی اینگونه نیست. ممکن است چند درصد از سالمندان دچار فراموشی و آلزایمر و بیماری‌های سخت شوند اما باز هم آن نیروی بنیادین سالمندی یعنی خرد می‌تواند به کمک آنها آید تا از زندگی لذت برده و معنای بیشتری از زندگی درک کنند.
مدیر تیم تخصصی مشاوره ازدواج و زوج در انجمن ازدواج و خانواده، افزود: هر فردی که برای دوره سالمندی برنامه ریزی نداشته باشد؛ با ورود به این مقطع احساس وابستگی و ناامیدی می‌کند و در اقع انسجامی در او شکل نمی‌گیرد و از این رو دچار یاس و ناامیدی می‌شود. جامعه، خانواده، دولت و خود سالمند باید برای دوره سالمندی برنامه ریزی کنند. اگر برای آن برنامه ریزی نکنیم تا هشت الی ۱۰ سال آینده با بحران مسائل سالمندی مواجه خواهیم بود، نباید بگذاریم وارد بحران شویم و بعد به فکر باشیم که باید چه کار کنیم؟، باید ان جی او هایی شکل دهیم که در آن خود سالمندان به خود خدمات ارائه دهند و از توانایی خود سالمندان برای خدمت رسانی به خودشان در این ان جی او ها استفاده کنیم تا اینگونه سالمندان معنا دار و اثر بخش جلو روند و احساس خودکارآمدی کنند.
این روانشناس با بیان اینکه لازم است بیمه های تکمیلی نیز برای مسائل سلامت سالمندان از آنها حمایت کنند تا از بعد روانی احساس امنیت به آنها القا شود، تصریح کرد: فرد فعال جامعه اگر بازنشست شود و هدف گذاری برای دوره سالمندی خود نداشته باشد افسردگی و بی‌معنا بودن زندگی به سراغش می‌آید. توانمندسازی سالمندان برای جلوگیری از افسردگی باید از طریق مشارکت آنها در کلاسهای مختلف و انجام کارها شکل گیرد تا سالمندان احساس کارآمدی داشته باشند.
۴۷۲۳۳
آخرین دیدگاه