فرهود جلالی کندلوسی، شاعر، نوازنده لَلِه‌وا و خواننده موسیقی بومی مازندران، روز گذشته بر اثر ایست قلبی، درگذشت.
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، فرهود جلالی کندلوسی، فعال فرهنگی و مدیر موسسه فرهنگی هنری پارپیرار که نزدیک به سه دهه تلاش‌های اثرگذاری برای احیاء فرهنگ بومی مازندران انجام داد و نقش پررنگی در برجسته‌سازی آیین‌های مازندران طی دو دهه اخیر داشت، بعدازظهر پنجشنبه ۱۷ تیر در سن ۵۶ سالگی درگذشت.
زنده‌یاد جلالی کندلوسی، همکار وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و نوازنده و خواننده موسیقی مازندران، بعدازظهر دیروز در سفر به زادگاهش (روستای کندلوس) بر اثر ایست قلبی درگذشت. پیکر او امروز در زادگاهش به خاک سپرده خواهد شد.
جلالی کندلوسی، شاعر، نوازنده لَلِه‌وا و خواننده موسیقی بومی مازندران بود و در دهه ۷۰ و ۸۰ با انتشار آلبوم‌های پارپیرار ۱، ۲، ۳ و ۴ که شامل شعرخوانی‌های محلی او بود، نظر علاقه‌مندان به فرهنگ و هنر مازندرانی را به خود جلب کرد. او علاوه بر چهارگانه پارپیرار که به ترتیب پارپیرار ۱ (۱۳۷۸)، ناری‌ناری‌کا (۱۳۸۰)، شیوَنگ( ۱۳۸۲) و اسری نام داشتند، در سال ۱۳۸۳، آلبوم «از کپاچین‌های البرز» را نیز منتشر کرده بود.
جلالی کندلوسی که سال ۱۳۶۶ برای تحصیل در رشته علوم اجتماعی وارد دانشگاه تهران شد، از نخستین افرادی بود که پایان‌نامه دانشگاهی‌اش به مطالعات فرهنگ بومی مازندران اختصاص یافت. او سال ۱۳۷۱ پایان‌نامه‌اش را با موضوع فرهنگ و آداب و رسوم دهکده کندلوس ارائه کرد.
علاقه او به فرهنگ بومی مازندران سبب شد تا سال ۱۳۷۶ همراه با برخی هنرمندان غرب استان، انجمن فرهنگی کجور را تشکیل دهد و اقدام به برگزاری برنامه‌هایی مانند جشنواره، شعب شعر و نمایشگاه با موضوع فرهنگ و موسیقی مازندران کند.
شهرت این فعال فرهنگی علاوه بر انتشار آلبوم‌های او، به دلیل احیاء و برپایی جشن‌های سنتی و آیین‌های بومی مازندران در تهران و همچنین پیگیری‌های گسترده او برای برپایی مستمر همایش مازندرانی‌های مقیم تهران و تجمیع ظرفیت مازندرانی‌های ساکن پایتخت برای توسعه فرهنگی و اجتماعی استان بود.
او سال ۱۳۸۲ با هدف گسترش فعالیت‌های فرهنگی در تهران و همچنین تولید آثار مرتبط با فرهنگ و هنر مازندران موسسه فرهنگی هنری پارپیرار را تاسیس کرد که خروجی آن برپایی ده‌ها رویداد بزرگ فرهنگی و تولید و انتشار آثار فرهنگی مختلف بود.
مدیر موسسه فرهنگی هنری پارپیرار، طی حدود بیست سال ده‌ها جشن بزرگ مبتنی بر آیین‌های بومی مازندران مانند جشن‌های تیرماسیزه شو، ۲۶ نوروزما، جشنواره شعر و موسیقی مناطق تبری زبان و جشن سلام مازندرانی را برگزار کرد و به واسطه برپایی همین جشن‌ها به مرور در یک دهه اخیر جریان برپایی جشن‌های مشابهی در سراسر مازندران نیز شکل گرفت.
۵۷۵۷
آخرین دیدگاه