مهدی پیرهادی افزود: در شهری مانند تهران که به ازای ۹ میلیون نفر جمعیت، تنها ۲۱ نفر نماینده در پارلمان محلی وجود دارد، باید حلقه واسطی از میان خود مردم انتخاب کرد. برای تعریف این حلقه وصل نیز، مراجعه به شیوه های انتخابی از مدل های انتصابی کارکرد بهتری دارد. نتیجه آن که شورایاری و سرای محله، باید فراتر از سطح فعلی انگاشته شود و رسما حلقه محکمی از زنجیره پیوسته مدیریت شهری باشد.
این فعال شهری گفت: در ادوار گذشته، شورایاری ها شکل یافته اند و در برخی دوره ها، تا حدودی مورد توجه هم بوده اند، اما ساز و کار شورایاری باید تکمیل شده و برای آن مفهوم سازی و ادبیات سازی شود. در این زمینه نیازمند قانونیم که این بر عهده شورای شهر در دوره آتی است. یکی از پیشنهادات می‌تواند این باشد که هر عضو شورا، علاوه بر وظایف کلانشهری، عهده دار ارتباط مستقیم با شورایاران یک منطقه باشد و طی جلسات منظم و با ساز و کاری مشخص، اداره هر منطقه در تعامل شهردار منطقه و نظرات شورایاران با تنظیم گری عضو شورا صورت پذیرد.
مهدی پیرهادی اضافه کرد: مشارکت مردم در اداره شهر تنها به این محدود نمی شود که مردم ۴ سال یک بار در انتخابات شورای شهر شرکت کنند، باید نقش واقعی و دائمی مردم را در نظر گرفت و از دل آن، مشارکت موثر به وجود آورد.
آخرین دیدگاه