این روزنامه چنین ادامه داد:
روزنامه جمهوری اسلامی در سرمقاله خود نوشت: «تشکیل دولت دوازدهم در عین حال که موفقیتی برای آقای روحانی محسوب می‌شد، زمینه‌ای نیز برای بی‌اعتبار ساختن او توسط مخالفان بود. آنها از همان زمان تصمیم گرفتند هرطور شده دولت دوازدهم را ناکارآمد جلوه دهند و البته سکوت رئیس‌جمهور و ضعف تعدادی از وزرای او نیز به مخالفین کمک کرد و مغالطه از همین جا شکل گرفت. در این مغالطه، هرگز مغالطه‌کنندگان نگفتند این ما بودیم که به ترامپ کمک کردیم از برجام خارج شود و آن همه تحریم علیه ایران شکل بگیرد، نگفتند این ما بودیم که مانع تصویب FATF شدیم و تمام راه‌های تنفسی اقتصاد کشور را بستیم، نگفتند این ما بودیم که اجازه ندادیم دولت با کشورهای مختلف وارد تعامل شود، نگفتند این ما بودیم که هر روز یک ماجرا خلق کردیم تا دولت نتواند کار کند، نگفتند این ما بودیم که با تسلطمان بر منابع اقتصادی امور معیشتی و حتی در تأمین نیازهای اولیه مردم را مختل کردیم تا دولت را ناکارآمد جلوه دهیم.
حالا نامزدهای ریاست جمهوری از این مغالطه استفاده ابزاری می‌کنند تا با نفی این دولت، خود را اثبات کنند. ضعف بزرگ دولت دوازدهم اینست که دست‌های پشت‌پرده را رو نمی‌کند و به اصحاب مغالطه میدان می‌دهد هرطور می‌خواهند افکار عمومی را شکل بدهند. این، ضعف کمی نیست هرچند گذشت زمان پرده‌ها را کنار خواهد زد».
از نویسنده این تحلیل و روزنامه مدعی وجود پشت پرده، باید پرسید چرا به جای کلی‌گویی، یکی از مصادیق همین پشت پرده‌ها را مستنداً منتشر نمی‌کنید؟! ثانیاً درباره ادعای کمک به ترامپ برای خروج از برجام، اخبار و اسناد روشن به اندازه کافی وجود دارد که چه کسانی به ترامپ – و قبل از آن به دولت اوباما – جرأت نقض تعهدات را دادند. به خاطر داریم که تا دو سال پس از اجرای برجام در همان دوره عهدشکنی‌های دولت اوباما، برخی مقامات دولتی می‌گفتند هنوز نقض فاحش برجام انجام نشده یا وزیر خارجه آمریکا قول داده با نامه‌های آرام‌بخش جبران کند و یا این ادعا که در نقشه اسرائیل و عربستان برای مقابله به مثل وارد نمی‌شویم(!)
این خبر هم رسماً در رسانه‌ها منتشر شد که چند هفته پس از اعلام خروج ترامپ از برجام، خانم فدریکا موگرینی مسئول وقت سیاست خارجی اتحادیه اروپا گفت که از روحانی تضمین گرفته در صورت خروج آمریکا از برجام، مقابله به مثل نکند و از توافق خارج نشود. خب! وقتی آمریکا از طریق واسطه اروپایی اطمینان پیدا کرده بود که دولت روحانی هیچ واکنش جدی نشان نمی‌دهد، چرا باید انجام تعهدات خود را متوقف نمی‌کرد؟ با این وجود چرا نویسنده تحلیل، شیپور را از سر گشاد آن می‌نوازد و به جای انتقاد از شخص آقای روحانی، دون‌کیشوت‌وار به آسیاب‌های بادی حمله می‌کند و منتقدان را متهم می‌سازد؟ ثالثاً، دولت با شتابزدگی، توافق را چگونه تنظیم و اجرا کرد که دولتین آمریکا به مدت 5 سال توانسته‌اند تعهدات خود را اجرا نکنند و طلبکاری هم بکنند؟ چرا نویسنده روزنامه جمهوری اسلامی به جای مؤاخذه دولت، به منتقدانی که این خدعه و خیانت آمریکا را پیش‌بینی می‌کردند، می‌تازد و چه چیزی نصیبش می‌شود؟
رابعاً تعهد دادن مخفیانه به FATF و اجرای 39 بند از 41 بند برنامه اقدام تدوین شده، موجب مؤاخذه است و حامیان این اقدام غیرقانونی باید با شرمندگی پاسخگو باشند که با وجود اجرای 39 بند، تحریم‌ها نه تنها برداشته نشد بلکه بیش از دو برابر شد. نویسنده سرمقاله روزنامه جمهوری اسلامی واقعیت به این روشنی را نمی‌فهمد، یا مطالب دیکته‌شده را بدون مطالعه بازنشر می‌کند؟!
خامساً دولت جز با آمریکا و یکی دو کشور اروپایی، با کدام قطب‌های سیاسی و اقتصادی دیگر در دنیا وارد تعامل جدی شده که نگذاشته باشند تعامل کند؟ با همسایگان؟ با چین؟ روسیه؟ شرق آسیا؟ آمریکای لاتین؟ برای دولتی که فقط 5 ماه در پکن سفیر نداشته، تعامل چه مفهومی می‌تواند داشته باشد؟ این که تنظیم سند همکاری راهبردی مثلاً با چین، بالغ بر 5 سال معطل نگاه به غرب می‌ماند، بوی تعامل با کشورهای مختلف را می‌دهد؟!
آخرین دیدگاه