بر اساس نتایج مطالعه جدید، نوجوانانی که مطالعه ریاضیات را رها کردند، در مقایسه با همسالانی که به مطالعه ریاضیات ادامه دادند، از نظر رشد مغزی و شناختی، آسیب بیشتری را نشان می‌دهند.
به نقل از فیز، ۱۳۳ دانش‌آموز بین سنین ۱۴ تا ۱۸ سال در آزمایش محققان گروه روان‌شناسی تجربی دانشگاه آکسفورد انگلستان شرکت کردند. برخلاف اکثر کشورهای جهان، در انگلستان دانش‌آموزان ۱۶ ساله می‌توانند تصمیم بگیرند که آموزش ریاضی خود را رها کنند. این وضعیت به گروه تحقیقاتی اجازه داد تا بررسی کند که آیا این فقدان آموزش ریاضی در دانش‌آموزانی که متعلق به یک محیط مشابه هستند، می‌تواند بر رشد و شناخت مغز تاثیر بگذارد یا خیر.
نتایج نشان داد، دانش‌آموزانی که ریاضیات را رها کردند، مقدار کمتری از یک ماده شیمیایی مهم برای انعطاف‌پذیری مغز (اسید گاما-آمینوبوتیریک) در یک منطقه کلیدی مغز درگیر در بسیاری از عملکردهای مهم شناختی، از جمله استدلال، حل مسئله، ریاضیات، حافظه و یادگیری دارند. بر اساس مقدار ماده شیمیایی مغزی موجود در هر دانش‌آموز، محققان توانستند بین نوجوانانی که ریاضیات را مطالعه کردند یا مطالعه نکردند، فارغ از توانایی‌های شناختی آنان، تفاوت قائل شوند. علاوه بر این، مقدار این ماده شیمیایی مغز تغییرات نمره موفقیت ریاضی را حدود ۱۹ ماه بعد با موفقیت پیش‌بینی کرد. شایان‌ذکر است، محققان قبل از اینکه نوجوانان مطالعه ریاضیات را رها کنند، تفاوت‌هایی در ماده شیمیایی مغز پیدا نکردند.
روی کوهن کادوش، سرپرست این تحقیق و استاد علوم اعصاب شناختی دانشگاه آکسفورد اظهار کرد: مهارت‌های ریاضیات با مزایای مختلفی از جمله اشتغال، وضعیت اقتصادی اجتماعی و سلامت روحی و جسمی همراه است. نوجوانی دوره مهمی در زندگی است که با تغییرات مهم مغزی و شناختی همراه است. متاسفانه، موقع رها کردن مطالعه ریاضیات در این سن به نظر می‌رسد بین نوجوانانی که تحصیلات خود را در ریاضی متوقف می‌کنند در مقایسه با کسانی که آن را ادامه می‌دهند شکافی ایجاد می‌شود. مطالعه ما سطح جدیدی از درک بیولوژیکی از تاثیر آموزش در مغز در حال رشد و تاثیر متقابل بین زیست‌شناسی و آموزش را فراهم می‌کند.
وی افزود: هنوز مشخص نیست که چگونه می‌توان از این اختلاف، یا پیامدهای طولانی‌مدت آن پیشگیری کرد. همه نوجوانان از ریاضیات لذت نمی‌برند بنابراین ما باید گزینه‌های احتمالی مانند آموزش منطق و استدلال را که مانند ریاضیات همان ناحیه مغز را درگیر می‌کنند، مورد بررسی قرار دهیم.
پروفسور کوهن کادوش ادامه داد: در حالی که ما این تحقیق را قبل از بیماری کووید-۱۹ آغاز کردیم، من هنوز در شگفتم که چگونه دسترسی کم به آموزش‌وپرورش به‌طورکلی، و به‌طورخاص ریاضیات (یا عدم وجود آن به دلیل همه‌گیری) بر مغز و رشد شناختی کودکان و نوجوانان تاثیر می‌گذارد. در حالی که ما هنوز از تاثیر طولانی‌مدت این وقفه بی‌اطلاعیم، مطالعه ما درک مهمی از چگونگی تاثیر یک مولفه واحد در آموزش یعنی ریاضیات که می‌تواند بر مغز و رفتار تاثیر بگذارد را فراهم می‌کند.
نتایج این مطالعه در مجله Proceedings of the National Academy of Science منتشر شده است.
آخرین دیدگاه