پژوهشگران در دانشگاه کالیفرنیا در تحقیق خود نوعی سیگنال‌های صوتی در شماری از جانوران را ردیابی کرده‌اند که می‌تواند معادل خنده در انسان‌ها باشد. دانشمندان برآورد می‌کنند حداقل ۶۵ گونه جانوری از جمله گاوها، سگ‌ها، روباه‌ها و مانگوس‌ها به همراه پرندگان نظیر طوطی کیا از جمله جانورانی هستند که قادر به این صداسازی هستند. هنوز مشخص نیست این خصیصه در چه دوره تکاملی از حیات این جانوران آغاز شده است.
گرگ برایانت، محقق ارتباطات از دانشگاه کالیفرنیا در لس‌آنجلس، می‌گوید: «این تحقیق به خوبی نشان می‌دهد چگونه پدیده‌ای که پیشتر تصور می‌شود تنها مختص به انسان است کاملا با رفتاری از گونه‌های دیگر جانوری که ده‌ها میلیون سال پیش از دسته انسان‌ها جدا شده‌اند ارتباط دارد.»
در مطالعه جدید پژوهشگران روی الگوهای صوتی کوتاه یا بلند، پردامنه یا کم‌نوسان و شدید یا ضعیف متمرکز شده‌اند که توسط حیوانات در ارتباط با یکدیگر و به هنگام بازی ایجاد شده است.
تصور می‌شود چنین صداسازی‌هایی بین این حیوانات به معنی تاکیدی بر غیرتهاجمی بودن بازی است. این مسئله از آن‌جا امری ضروری به شمار می‌رود که در دنیای حیوانات بسیاری از ارتباط‌گیری‌ها در درون اجتماع عموما فرمی خشن و پرخاشگرانه به خود می‌گیرند و و منتهی به درگیری می‌شوند.
در واقع در حیوانات خنده معمولا چیزی در امتداد این است که «وقت بازی است، قصد ندارم با تو جدی گلاویز شوم.» یا «یک گاز کوچک می‌گیرم برای بازی، نمی‌خواهم گلویت را پاره کنم.»
ساشا وینکلر، مردم‌شناس در دانشگاه کالیفرنیا، می‌گوید: «هنگامی که می‌خندیم اغلب به دیگران این پیام را مخابره می‌کنیم که سرگرم هستیم و دیگران را نیز به این سرگرمی دعوت می‌کنیم.»
این نوع رفتار صوتی در بسیاری از حیواناتی که بازی می‌کنند مشترک است. خانم وینکلر می‌گوید: «خنده در واقع نوعی تکامل یافته از صدای بازی‌ای است که در قدیم از آن برخوردار بوده‌ایم.»
در لیستی که از این حیوانات منتشر شده است عمدتا پستانداران بزرگ دیده می‌شوند. جانورانی چون موش خرمایی شیلیایی و نهنگ قاتل نیز در این فهرست حضور دارند.
خانم وینکلر می‌گوید سر و صداهای ایجاد شده توسط حیوانات مانند خنده انسان نیست، به عنوان مثال گوزن کوه راکی نوعی صدای جیر جیر ایجاد می‌کند یا سگ‌های کوچک برای بازی با همسن‌و‌سالان خود نوعی نفس‌نفس زدن را نشان می‌دهند که معادل خنده است. در سوی مقابل چهره خندان کفتار ممکن است بسیار شبیه خنده انسان باشد، اما واقعیت این است که ربطی به خنده ندارد و سیگنال بازی نیست.
تخمین زده می‌شود که شماری دیگر از حیوانات نیز از چنین الگوی صدایی برخوردار باشند، با این حال به دلیل ضعیف بودن آن صداها و یا ساکت ماندن ظاهری‌شان به هنگام بازی مطالعه بر روی آن‌ها دشوارتر است.
آندریاس نیدر، استاد فیزیولوژی حیوانات در دانشگاه توبینگن، می‌گوید: «ما فکر می‌کنیم که موارد بیشتری از این دست وجود دارد. دلیل آن‌که این موارد تا کنون مستند نشده‌اند می‌تواند این باشد که احتمالاً واقعاً ساکت هستند یا فقط در گونه‌هایی وجود دارند که تا کنون به خوبی مطالعه نشده‌اند.»
دانشمندان می‌گویند مطالعه این رفتار می‌تواند کمک کند تا ریشه شکل‌گیری خنده در انسان و نقش آن در تکامل رفتار اجتماعی بهتر درک شود.
آخرین دیدگاه