وبسایت responsible statecraft وابسته به اندیشکده کوئینسی نوشت: در حقیقت، روسای جمهور جمهوری خواه آمریکا نسبت به تجاوز اسرائیل به همسایگان، شهرک سازی‌های تل آویو و حملات علیه غیرنظامیان بسیار سختگیرتر بودند.

در ادامه مطلب آمده است: رئیس جمهور بایدن از طرف نمایندگان پارلمان هم حزب خود انتقادت زیادی را دریافت کرده است، زیرا به اندازه کافی در برابر خشونت اسرائیل در غزه و بیت المقدس شرقی در این ماه سخت گیری نکرده است. جالب است بدانید که رونالد ریگان، رئیس جمهور قدیمی آمریکا نمی‌تواند به همین دلیل متهم شود. او در واقع نمونه‌ای از روسای جمهور آمریکا است که بدون شکستن پیوند ویژه بین ایالات متحده و اسرائیل به تل آویو برای انجام وظایفش اعمال فشار کرده است.

رئیس جمهور بایدن به دلیل نقشی که خودش و دولتش در توافق اسرائیل و حماس با میانجیگری مصر داشتند که منجر به آتش بس در جنگ ۱۱ روزه بین آنان شد، شایسته خوشنامی است. مهم اینکه، این دوره از درگیری‌ها عامل قربانی شدن حداقل ۲۵۰ فلسطینی از جمله ۶۳ کودک و ۱۲ اسرائیلی و زخمی شدن ده‌ها هزار نفر در غزه بود. با این حال، بایدن از تصویب پیش نویس بیانیه شورای امنیت سازمان ملل متحد که خواستار آتش بس فوری بین اسرائیل و حماس شد، جلوگیری به عمل آورد. همچنین وی با فروش ۷۳۵ میلیون دلار تجهیزات نظامی شامل سلاح‌های هدایت دقیق به اسرائیل موافقت کرد. گفتنی است، این خطر وجود دارد که بایدن نقشی را که واشنگتن می‌تواند در افزایش چشم انداز‌های طولانی مدت صلح در منطقه داشته باشد، تضعیف کند.

گرچه نمی‌توان به طور دقیق فهمید که چرا بایدن این دو قدم را برداشته است، اما او بدون تردید تحت تأثیر انتقادات احتمالی شدیدی که از اکثر جمهوری خواهان، برخی از اعضای حزب خود و لابی طرفدار اسرائیل دریافت خواهد کرد، قرار دارد. او بدون شک انتقادات علیه پرزیدنت اوباما را در سال ۲۰۱۶ به یاد می‌آورد. گفتنی است، این سه گروه انتقادات شدیدی را علیه اوباما هنگامی که قطعنامه سازمان ملل متحد را وتو نکرد، مطرح کردند. این قطعنامه شامل توقف شهرک سازی‌های اسرائیل در همه سرزمین‌های فلسطین از جمله در بیت المقدس شرقی که از سال ۱۹۶۷ اشغال شده است، می‌شد.

در واقع، اوباما نسبت به روسای جمهور جمهوری خواه از جمله ریگان و بوش پدر و پسر که پیش از وی بودند، خیلی بیشتر مایل به وتوی قطعنامه‌های سازمان ملل در محکومیت خشونت اسرائیل بود. رئیس جمهور ریگان که چهار سال و نیم افتخار خدمت او را داشتم، اجازه داد ۲۱ قطعنامه سازمان ملل متحد که رفتار‌ها و اقدامات اسرائیل را به طور مستقیم یا غیرمستقیم محکوم می‌کرد، تصویب شود. محکوم کردن اسرائیل به دلیل بمباران لبنان، عراق و تونس از جمله این موارد بود. جورج بوش پدر اجازه داد ۹ قطعنامه سازمان ملل متحد تصویب شود. از جمله قطعنامه‌ای که اسرائیل را به دلیل اخراج فلسطینی‌هایی که به نظر می‌رسید ضد اسرائیل هستند، مورد انتقاد قرار می‌داد. این در حالی است که جورج بوش پسر ۶ قطعنامه‌ی دیگر را مجاز دانست. از جمله قطعنامه‌ای که خواستار توقف تخریب خانه‌های غیرنظامیان فلسطینی توسط اسرائیل بود. حال آنکه اوباما قبل از ترک دفتر ریاست جمهوری در دسامبر ۲۰۱۶، فقط اجازه داد یک قطعنامه سازمان ملل در مورد محکومیت شهرک سازی‌های اسرائیل تصویب شود.

ریگان علاوه بر عدم وتوی قطعنامه‌های سازمان ملل، اقدامات مختلفی را انجام داد که بسیاری در اسرائیل و ایالات متحده آن را ضد اسرائیل می‌دانستند. به عنوان مثال، در ۷ ژوئن ۱۹۸۱، کمتر از شش ماه پس از روی کار آمدن ریگان، اسرائیل بمباران ناگهانی به راکتور هسته‌ای عراق را در اوسیراک آغاز و با این کار، حریم هوایی عربستان سعودی و اردن را نقض کرد. ریگان نه تنها از طریق حمایت از قطعنامه ۴۸۷ شورای امنیت این حمله را محکوم کرد، بلکه به طور کلی حمله به دیگر کشور‌ها را مورد انتقاد قرار داد و تحویل جنگنده‌های پیشرفته اف ۱۶ به اسرائیل را به حالت تعلیق درآورد. علاوه بر این، با وجود اعتراضات شدید اسرائیل و گروه‌های لابی طرفدار تل آویو، ریگان با فروش هواپیمای شناسایی پیشرفته آواکس به عربستان سعودی موافقت کرد. در حالی که اسرائیل عربستان را یک کشور متخاصم می‌دانست.

یک سال بعد، در آگوست ۱۹۸۲، هنگامی که نیرو‌های اسرائیلی فراتر از جنوب لبنان پیش رفتند و شروع به گلوله باران سازمان آزادیبخش فلسطین (ساف) در بیروت کردند، ریگان در حالی که عصبانی بود با مناخیم بگین، نخست وزیر اسرائیل تلفنی صحبت کرد و خواستار توقف عملیات شد.

به علاوه، هنگام حمله اسرائیل به لبنان، وقتی که اسرائیل تهدید به منفجر کردن هتل کومودور در مرکز بیروت کرد، ریگان مستقیماً وارد عمل شد. گفتنی است، در آن زمان بیش از ۱۰۰ خبرنگار غربی در آن هتل ساکن بودند. دیوید اتاوای که در آن زمان خبرنگار واشنگتن پست خاورمیانه بود و در آن هتل حضور داشت، اشاره کرد که پوشش رسانه‌ای این حمله برای وزیر جنگ اسرائیل خوشایند نبود و می‌خواست مرکز رسانه را تعطیل کند.

اما بایدن نتوانست از بمباران‌های نتانیاهو و فرو ریختن ساختمان ۱۲ طبقه‌ای که دفتر‌های الجزیره و آسوشیتدپرس در غزه در آن قرار داشت، ممانعت کند. او حتی نتوانست این حمله را به طور علنی محکوم کند، چه رسد به اینکه ادعای اسرائیل را مبنی بر وجود دارایی‌های اطلاعاتی ارتش حماس در این ساختمان به چالش بکشد. این در حالی است که به زعم کارمندان آسوشیتد پرس هیچ دلیلی بر وجود این دارایی‌ها در این ساختمان وجود ندارد.

ریگان علاوه بر اجازه دادن به تصویب قطعنامه‌های سازمان ملل و تعلیق تحویل جنگنده‌های F-۱۶ به تل آویو، کمک‌های نظامی به اسرائیل را به منظور اعمال فشار بر این کشور برای عقب نشینی نیروهایش از بیروت و لبنان محدود کرد.

بنابراین، اگر در آینده برخی از اعضای دولت بایدن یا کنگره بخواهند در محکومیت رفتار اسرائیل، شرطی کردن کمک‌های آمریکا به تل آویو و انتقال تسلیحات به آن و مقاومت در برابر جمهوری خواهان به جامعه بین المللی بپیوندند، فقط باید به اقدامات رئیس جمهور ریگان اشاره کنند.