مدیکال اکسپرس نوشت: مطالعه جدید دانشگاه کالیفرنیای جنوبی، نشان می‌دهد که برخی از محله‌ها، به ویژه مناطقی که به فقر و بیکاری شناخته می‌شوند، ممکن است برای رشد مغز کودکان یک خطر محیطی داشته و بر عملکرد عصبی شناختی و حتی اندازه مغز آن‌ها تاثیر بگذارد.
به گفته محققان این یافته‌ها اهمیت محیط‌های زندگی را برای رشد مغز کودک و نوجوان برجسته کرده و بر این اصل تاکید دارد که سیاست‌ها، برنامه‌ها و سرمایه گذاری‌هایی که به بهبود شرایط محلی و توانمندسازی جوامع کمک می‌کنند، می‌توانند از رشد عصبی کودکان و سلامت طولانی مدت آن‌ها حمایت کنند.
این اولین مطالعه ملی و بزرگ در زمینه توسعه عصبی است که تعیین می‌کند نقش محرومیت محل زندگی در تمام مناطق کشور مسئله بسیار مهمی است.
این مطالعه پس از محاسبه وضعیت اقتصادی _اجتماعی خانواده و ایمنی محله، نشان داد که بین جنبه‌های متعدد شناخت عصبی و سطح کل قشر مغز کوچکتر به ویژه در لوب‌های پیشانی، جداری و گیجگاهی ارتباطاتی وجود دارد.
یکی از محققان ارشد این مطالعه می‌گوید: یافته‌های ما مختص محل زندگی کودک نیست، زیرا ما هر یک از فاکتور‌های اقتصادی – اجتماعی موثر را مورد بررسی قرار دادیم، تحقیقات نشان می‌دهد که محل زندگی ممکن است دارای سطوح مختلفی از منابع و فرصت‌های اجتماعی و آموزشی باشد که می‌تواند بر رشد عصبی کودک تاثیر بگذارد.
علاوه بر این محققان اظهار کردند محله‌های محروم ممکن است فاقد خدمات بهداشتی با کیفیت، دسترسی به غذا‌های سالم و پارک‌ها و مراکز تفریحی مناسب باشند؛ آن‌ها همچنین ممکن است ساکنان را در معرض آلاینده‌ها یا عوامل استرس زای اجتماعی قرار دهند.
به گفته آن‌ها این تحقیق مهم است، زیرا نه تنها اهمیت محل زندگی را برجسته می‌کند بلکه همچنین بیانگر این است که ارتقاء هوش هیجانی ناشی از برابری محل زندگی بر اساس شرایط محلی منحصر به فرد در شهر‌ها می‌تواند سلامتی کوتاه مدت و بلند مدت و رشد کودکان و نوجوانان را بهبود بخشد.
آخرین دیدگاه